ΔΕφΑθ 814/2018 (Ακυρ) Δασική προστασία - Αυθαίρετη δόμηση - Αναδάσωση - Διαταγή κατεδάφισης - Πρωτόκολλο αποζημίωσης
Περίληψη
Προστασία δασών. Πρωτόκολλο επιβολής ειδικής αποζημίωσης για τη διατήρηση αυθαιρέτου κτίσματος..
εντός αναδασωτέας έκτασης. Αβασίμως προβληθείς λόγος περί τήρησης της εκ του νόμου προβλεπόμενης διαδικασίας. Απαράδεκτος ο λόγος με τον οποίο αμφισβητείται η δασική μορφή της έκτασης. Μη απαιτούμενα για την αιτιολόγηση του πρωτοκόλλου η θέση, τα όρια και οι πλευρικές διαστάσεις της έκτασης. Διοικητική κύρωση η επίδικη ειδική αποζημίωση και δεν συνιστά φόρο ή οικονομικό βάρος. Μη παραβίαση της παρ. 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος. Απόρριψη αιτήσεως.Επιμέλεια Περίληψης:
Ανδρέας Κωνσταντόπουλος, Δικηγόρος Αθηνών
Απόφαση
Αριθμός απόφασης: 814/2018
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Τμήμα Γ΄
Με μέλη τις: Μαρία Τσιρακάκη, Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων, Ελένη Γεωργούτσου και Ειρήνη Γεωργίου, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων,
συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 10 Ιανουαρίου 2018 με γραμματέα την Καλλιόπη Κοκκίνη, δικαστική υπάλληλο, για να δικάσει την από 23 Δεκεμβρίου 2015 αίτηση ακύρωσης (ΑΚ …/24.12.2015)
της ..., κατοίκου Γαλατσίου (οδός … αρ. …) που παρέστη με δήλωση (ΓΠ …/8.1.2018) του πληρεξουσίου δικηγόρου Παναγιώτη Τσιακαλάκη διορισμένου με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο,
κατά 1) του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής και ήδη του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής και 2) του Δασάρχη Πεντέλης που παρέστησαν με τη δικαστική πληρεξούσια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Μαρία Τσίτσου.
Κατά τη δημόσια συζήτηση που ακολούθησε, η αντιπρόσωπος του Δημοσίου δήλωσε, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.2 του άρθρου 33 π.δ/τος 18/1989 (ΦΕΚ 8 Α΄) που προστέθηκε με την παρ.2 του άρθρου 32 του ν.3772/2009 (ΦΕΚ 112 Α΄/10.7.2009), ότι δεν θα προβούν σε προφορική ανάπτυξη της υπόθεσης.
Η εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε με ανάγνωση της έκθεσης από την εισηγήτρια Ελένη Γεωργούτσου, Εφέτη Δ. Δ.
Μετά τη συνεδρίαση, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και αφού
μελέτησε τη δικογραφία και τις σχετικές διατάξεις
αποφασίζει τα εξής:
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (βλ. τα με αρ. … και … ειδικά έντυπα παραβόλου).
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση του με αρ. πρωτ. .../2.10.2015 πρωτοκόλλου του Δασάρχη Πεντέλης με το οποίο, κατ’ επίκληση του άρθρου 67Α του ν.998/1979, επιβλήθηκε στην αιτούσα ειδική αποζημίωση ύψους 210.240 ευρώ λόγω διατήρησης αυθαίρετου κτίσματος, εμβαδού 576 τ.μ., εντός αναδασωτέας δασικής έκτασης στη θέση «Κόκκινο Λιμανάκι» της περιφέρειας του Δήμου Ραφήνας Ν. Αττικής κατά το χρονικό διάστημα από 19.9.2014 έως 18.9.2015.
3. Επειδή, στις διατάξεις των παρ. 1, 2α, 3α και 5 του άρθρου 67Α του ν.998/1979 που προστέθηκε με το άρθρο 40 του ν.4280/2014 (φ. Α 159/8.8.2014) ορίζεται ότι: «1. Απαγορεύεται η ανέγερση οικοδομών, κτισμάτων και πάσης φύσεως εγκαταστάσεων ή κατασκευών οριστικής ή προσωρινής μορφής καθώς και η καταπάτηση, εκχέρσωση και φύτευση μη δασικών φυτών εντός δασών, δασικών και αναδασωτέων εκτάσεων ……2α. ….ανεγερθείσες ή ανεγειρόμενες οικοδομές, κτίσματα και πάσης φύσεως εγκαταστάσεις ή κατασκευές που βρίσκονται στις εκτάσεις της παραγράφου 1 κατεδαφίζονται υποχρεωτικά, τα δε μη δασικά φυτά απομακρύνονται μετά από απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης …. 3α. Η απόφαση περί κατεδάφισης – απομάκρυνσης εκδίδεται μετά από κλήτευση προ πέντε πλήρων ημερών του φερομένου ως κυρίου, νομέα ή κατόχου ή εργολάβου της οικοδομής…Η κλήτευση ενεργείται κατά τις διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. …. β. Κατά της απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης περί κατεδάφισης – απομάκρυνσης επιτρέπεται αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου της τοποθεσίας του ακινήτου…. 5. Από την κλήτευση μέχρι και την κατεδάφιση ο κύριος, νομέας ή ο κάτοχος υποχρεούνται εις ολόκληρον έκαστος στην καταβολή ειδικής αποζημίωσης που επιβάλλεται με πρωτόκολλα του οικείου δασάρχη, από τα οποία το πρώτο εκδίδεται και κοινοποιείται στους ανωτέρω υποχρέους κατά τις διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας εντός δέκα (10) ημερών από την κοινοποίηση στο δασάρχη της δικαστικής απόφασης της παραγράφου 3. Της υποχρέωσης αυτής απαλλάσσονται οι παραπάνω, προκειμένου περί οικοδομών, κτισμάτων και εγκαταστάσεων, που βρίσκονται εντός των εκτάσεων της παραγράφου 1, εφόσον αυτά παραδοθούν οικειοθελώς στο Δημόσιο προς κατεδάφιση με τη σύνταξη από το δασάρχη πρωτοκόλλου παράδοσης και παραλαβής. Κατά των πρωτοκόλλων επιβολής αποζημίωσης, τα οποία εκδίδονται ανά έτος μέχρι την κατεδάφιση ή την ως άνω οικειοθελή παράδοση, χωρεί αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου της τοποθεσίας του ακινήτου…Είναι απαράδεκτοι οι λόγοι ακυρώσεως κατά το μέρος που καλύπτονται από την απόφαση επί της αίτησης ακύρωσης του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής περί κατεδάφισης.… Το ύψος της αποζημίωσης ανά τετραγωνικό μέτρο κτίσματος και ανά ημέρα διατήρησης ορίζεται σε ένα ευρώ…. 6.… 7…».
4. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Με τη με αρ. πρωτ. .../28.12.1994 απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής, η οποία εκδόθηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 114 παρ. 3 του ν.1892/1990 που ίσχυε κατά τον τότε κρίσιμο χρόνο, διατάχθηκε η κατεδάφιση διώροφης οικοδομής διαστάσεων 18μ. χ 16μ. η οποία ανεγέρθηκε αυθαιρέτως εντός δημόσιου δάσους εμβαδού 736 τ.μ. στη θέση «Κόκκινο Λιμανάκι» της περιφέρειας της Κοινότητας Ραφήνας Ν. Αττικής, ενώ, επίσης, η επίδικη έκταση είχε, ήδη, κηρυχθεί αναδασωτέα λόγω εκχέρσωσης με τη με αρ. πρωτ. 4603/93/11.3.1994 απόφαση του ως άνω Νομάρχη. Πριν από την έκδοση της εν λόγω διαταγής επιδόθηκε στην αιτούσα, στις 3.5.1993, η με αρ. πρωτ. .../6.4.1993 πρόσκληση για κατεδάφιση του Δασάρχη Πεντέλης κατ’ εφαρμογή της παρ. 5 του άρθρου 114 του πιο πάνω ν. 1892/1990 (βλ. το με ίδια χρονολογία αποδεικτικό θυροκόλλησης του δασοφύλακα ...). Ακολούθως, με τη με αρ. 156/1996 απόφαση της Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών απορρίφθηκε ως αβάσιμη «προσφυγή» της ανωτέρω κατά της πιο πάνω διαταγής κατεδάφισης απορρίφθηκε, ειδικότερα, δε, αυτή κρίθηκε νομίμως αιτιολογημένη ως προς το δασικό χαρακτήρα της επίδικης έκτασης. Τέλος, εκδόθηκε το επίμαχο πρωτόκολλο με το περιεχόμενο που αναφέρεται στη δεύτερη σκέψη της παρούσας.
5. Επειδή, η αιτούσα, με την κρινόμενη αίτηση, προβάλλει ότι δεν τηρήθηκε, εν προκειμένω, η διαδικασία που διαγράφεται στο άρθρο 67 παρ. 3α και β του ν.998/1979 που προστέθηκε με το άρθρο 40 του ν.4280/2014. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος προεχόντως διότι οι ως άνω διατάξεις που ισχύουν από τις 8.8.2014 (χρονολογία έναρξης ισχύος του ν.4280/2014) αφορούν στην έκδοση της απόφασης περί κατεδάφισης μετά το ως άνω χρονικό σημείο, και όχι την έκδοση του επίμαχου πρωτοκόλλου.
6. Επειδή, περαιτέρω, αμφισβητείται η δασική μορφή της επίδικης έκτασης, υποστηρίζεται, δε, ειδικότερα, ότι όπως προκύπτει από τους τίτλους κτήσης, πρόκειται για αγροτεμάχιο που βρίσκεται εντός οικιστικής περιοχής του Δήμου Ραφήνας, συνδέεται με τα δίκτυα κοινής ωφέλειας και συνορεύει με οικόπεδα εντός των οποίων υπάρχουν οικίες και με άμπελο. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος διότι, στην παρούσα δίκη, ελέγχεται η νομιμότητα της ένδικης διοικητικής κύρωσης για λόγους άσχετους προς τη νομιμότητα της διαταγής κατεδαφίσεως, όπως είναι το ζήτημα της αιτιολογίας ως προς το δασικό χαρακτήρα της επίμαχης έκτασης το οποίο εξετάζεται στην προηγούμενη δίκη επί της αιτήσεως ακυρώσεως κατά της ως άνω διαταγής και δεν μπορεί να εξετασθεί εκ νέου παρεμπιπτόντως στη δίκη αυτή (βλ. ΣτΕ 3109/2014, 4470/2009, 4469/2005, 1785/2001 7μ. κ.ά.) Επομένως, το εν λόγω πρωτόκολλο νομίμως στηρίχθηκε στην προηγηθείσα διαταγή κατεδάφισης που επικυρώθηκε, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, με τη με αρ. 156/1996 απόφαση της Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία εξετάσθηκε ο ως άνω λόγος και απορρίφθηκε.
7. Επειδή, στη συνέχεια, η αιτούσα υποστηρίζει ότι το επίμαχο πρωτόκολλο δεν προσδιορίζει την επίδικη έκταση ως προς τη θέση, τα όρια και τις πλευρικές διαστάσεις της ώστε να είναι εφικτός ο έλεγχος νομιμότητας τούτου. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθόσον για την αιτιολόγηση του πρωτοκόλλου τούτου δεν απαιτούνται τα εν λόγω στοιχεία, αλλά τα ακόλουθα: α) το ύψος της κατά νόμο αποζημίωσης ανά τετραγωνικό μέτρο κτίσματος και ανά ημέρα διατήρησης, β) τα τετραγωνικά μέτρα των αυθαιρέτως ανεγερθέντων κτισμάτων, γ) ο αριθμός των ημερών διατηρήσεώς τους και δ) το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα στο οποίο αναφέρονται οι ημέρες διατηρήσεως (πρβλ. ΣτΕ 860/2016, 1007/2014), η ύπαρξη των οποίων, εν προκειμένω, δεν αμφισβητείται.
8. Επειδή, ακολούθως, αμφισβητείται η νομιμότητα της αιτιολογίας του προσβαλλόμενου πρωτοκόλλου αναφορικά με το εμβαδόν των αυθαιρέτων κτισμάτων που λήφθηκε υπόψη για τον υπολογισμό της ένδικης αποζημίωσης. Ειδικότερα, υποστηρίζεται ότι το εμβαδόν τούτων δεν είναι 576 τ.μ., όπως εσφαλμένως υπέλαβε η Διοίκηση, αλλά 276,26 τ.μ. συνολικά (κύριοι χώροι 194,88 τ.μ. και βοηθητικοί χώροι 81,38 τ.μ.) και προς απόδειξη αυτού του ισχυρισμού προσκομίζεται προαποδεικτικώς η με Α/Α ... δήλωση υπαγωγής στις ρυθμίσεις του ν.4178/2013 που αφορά σε κατασκευή Α΄ ορόφου με στεγασμένη βεράντα και BBQ επί πυλωτής με είσοδο, τμήμα υπογείου και δώμα. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος διότι η ως άνω δήλωση αφορά μόνο σε ένα όροφο κτίσματος μαζί με βοηθητικούς χώρους, ενώ, στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από τη διαταγή κατεδάφισης, το αυθαίρετο κτίσμα είναι διώροφη οικοδομή (χωρίς βοηθητικούς χώρους) διαστάσεων 18μ. χ 16 μ., δηλαδή 288 τ.μ. για κάθε όροφο και άρα συνολικά 576 τ.μ. (288 τ.μ. χ 2 όροφοι).
9. Επειδή, το Σύνταγμα, θεσπίζοντας την υποχρέωση του Κράτους να προστατεύει τα δάση και τις δασικές εκτάσεις από την αυθαίρετη αλλαγή χρήσης τους και να απομακρύνει κάθε κατασκευή που αποκλείει ή περιορίζει την κατά προορισμό χρήση τους, ουδόλως αποκλείει την καθιέρωση νομοθετικού συστήματος προστασίας του δάσους που επιβάλλει, παραλλήλως προς τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του Κράτους, την υποχρέωση αποκαταστάσεως του δάσους στον προκαλέσαντα την βλάβη σ’ αυτό ιδιώτη επ’ απειλή διοικητικών ή άλλων εις βάρος του κυρώσεων (βλ. ΣτΕ 4252/2009, 1785/2001 7μ.). Εξάλλου, όπως προκύπτει από την εφαρμοζόμενη, εν προκειμένω, διάταξη του άρθρου 67Α του ν.998/1979, η οποία ταυτίζεται κατά περιεχόμενο με την προϊσχύσασα διάταξη του άρθρου 114 παρ. 5 του ν. 1892/1990, όπως είχε αντικατασταθεί με το άρθρο 45 παρ. 2 του ν. 2145/1993, η προβλεπόμενη από αυτήν ειδική αποζημίωση αποτελεί διοικητική κύρωση που αποβλέπει τόσο στην αποτροπή ανέγερσης αυθαιρέτων κατασκευών εντός δασών και δασικών ή αναδασωτέων εκτάσεων όσο και στην κατεδάφισή τους μετά την τυχόν ανέγερσή τους, καθιστώντας εξαιρετικά ασύμφορη οικονομικά τη διατήρησή τους, επιβάλλεται δε από τον Δασάρχη παραλλήλως με την υποχρέωση του κράτους για αποκατάσταση της καταστραφείσας δασικής εκτάσεως και δεν συνιστά φόρο ή οικονομικό βάρος κατά την έννοια της παρ. 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος. Περαιτέρω, κατά την έννοια της εν λόγω διάταξης η διοικητική αυτή κύρωση επιβάλλεται στο διοικούμενο για αυθαίρετα που έχουν ανεγερθεί εντός δάσους ή δασικής ή αναδασωτέας εκτάσεως είτε πριν είτε μετά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, αλλά, προφανώς, για χρονικά διαστήματα, κατά τα οποία διατηρήθηκαν τα αυθαίρετα αυτά, μεταγενέστερα της ενάρξεως ισχύος του ανωτέρω νόμου (πρβλ. ΣτΕ 4252/2009, 187/2012, 4586/2014, 300/2017 κ.ά.). Επομένως, όσα αντίθετα υποστηρίζονται και ειδικότερα ότι οι διατάξεις των άρθρων 114 παρ. 5 του ν. 1892/1990 και 67Α παρ. 5 του ν.998/1979 αντίκειται στο άρθρο 78 παρ. 2 του Συντάγματος είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
10. Επειδή, λόγω μη προβολής άλλου λόγου ακύρωσης, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει την αίτηση αυτή.
Διατάσσει την κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου.
Επιβάλλει στην αιτούσα τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου ύψους διακοσίων πενήντα έξι (256) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Μαρτίου 2018 και δημοσιεύθηκε στην ίδια πόλη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου στις 30 Μαρτίου 2018.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΡΑΚΑΚΗ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Τμήμα Γ΄
Με μέλη τις: Μαρία Τσιρακάκη, Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων, Ελένη Γεωργούτσου και Ειρήνη Γεωργίου, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων,
συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 10 Ιανουαρίου 2018 με γραμματέα την Καλλιόπη Κοκκίνη, δικαστική υπάλληλο, για να δικάσει την από 23 Δεκεμβρίου 2015 αίτηση ακύρωσης (ΑΚ …/24.12.2015)
της ..., κατοίκου Γαλατσίου (οδός … αρ. …) που παρέστη με δήλωση (ΓΠ …/8.1.2018) του πληρεξουσίου δικηγόρου Παναγιώτη Τσιακαλάκη διορισμένου με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο,
κατά 1) του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής και ήδη του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής και 2) του Δασάρχη Πεντέλης που παρέστησαν με τη δικαστική πληρεξούσια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Μαρία Τσίτσου.
Κατά τη δημόσια συζήτηση που ακολούθησε, η αντιπρόσωπος του Δημοσίου δήλωσε, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.2 του άρθρου 33 π.δ/τος 18/1989 (ΦΕΚ 8 Α΄) που προστέθηκε με την παρ.2 του άρθρου 32 του ν.3772/2009 (ΦΕΚ 112 Α΄/10.7.2009), ότι δεν θα προβούν σε προφορική ανάπτυξη της υπόθεσης.
Η εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε με ανάγνωση της έκθεσης από την εισηγήτρια Ελένη Γεωργούτσου, Εφέτη Δ. Δ.
Μετά τη συνεδρίαση, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και αφού
μελέτησε τη δικογραφία και τις σχετικές διατάξεις
αποφασίζει τα εξής:
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (βλ. τα με αρ. … και … ειδικά έντυπα παραβόλου).
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση του με αρ. πρωτ. .../2.10.2015 πρωτοκόλλου του Δασάρχη Πεντέλης με το οποίο, κατ’ επίκληση του άρθρου 67Α του ν.998/1979, επιβλήθηκε στην αιτούσα ειδική αποζημίωση ύψους 210.240 ευρώ λόγω διατήρησης αυθαίρετου κτίσματος, εμβαδού 576 τ.μ., εντός αναδασωτέας δασικής έκτασης στη θέση «Κόκκινο Λιμανάκι» της περιφέρειας του Δήμου Ραφήνας Ν. Αττικής κατά το χρονικό διάστημα από 19.9.2014 έως 18.9.2015.
3. Επειδή, στις διατάξεις των παρ. 1, 2α, 3α και 5 του άρθρου 67Α του ν.998/1979 που προστέθηκε με το άρθρο 40 του ν.4280/2014 (φ. Α 159/8.8.2014) ορίζεται ότι: «1. Απαγορεύεται η ανέγερση οικοδομών, κτισμάτων και πάσης φύσεως εγκαταστάσεων ή κατασκευών οριστικής ή προσωρινής μορφής καθώς και η καταπάτηση, εκχέρσωση και φύτευση μη δασικών φυτών εντός δασών, δασικών και αναδασωτέων εκτάσεων ……2α. ….ανεγερθείσες ή ανεγειρόμενες οικοδομές, κτίσματα και πάσης φύσεως εγκαταστάσεις ή κατασκευές που βρίσκονται στις εκτάσεις της παραγράφου 1 κατεδαφίζονται υποχρεωτικά, τα δε μη δασικά φυτά απομακρύνονται μετά από απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης …. 3α. Η απόφαση περί κατεδάφισης – απομάκρυνσης εκδίδεται μετά από κλήτευση προ πέντε πλήρων ημερών του φερομένου ως κυρίου, νομέα ή κατόχου ή εργολάβου της οικοδομής…Η κλήτευση ενεργείται κατά τις διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. …. β. Κατά της απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης περί κατεδάφισης – απομάκρυνσης επιτρέπεται αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου της τοποθεσίας του ακινήτου…. 5. Από την κλήτευση μέχρι και την κατεδάφιση ο κύριος, νομέας ή ο κάτοχος υποχρεούνται εις ολόκληρον έκαστος στην καταβολή ειδικής αποζημίωσης που επιβάλλεται με πρωτόκολλα του οικείου δασάρχη, από τα οποία το πρώτο εκδίδεται και κοινοποιείται στους ανωτέρω υποχρέους κατά τις διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας εντός δέκα (10) ημερών από την κοινοποίηση στο δασάρχη της δικαστικής απόφασης της παραγράφου 3. Της υποχρέωσης αυτής απαλλάσσονται οι παραπάνω, προκειμένου περί οικοδομών, κτισμάτων και εγκαταστάσεων, που βρίσκονται εντός των εκτάσεων της παραγράφου 1, εφόσον αυτά παραδοθούν οικειοθελώς στο Δημόσιο προς κατεδάφιση με τη σύνταξη από το δασάρχη πρωτοκόλλου παράδοσης και παραλαβής. Κατά των πρωτοκόλλων επιβολής αποζημίωσης, τα οποία εκδίδονται ανά έτος μέχρι την κατεδάφιση ή την ως άνω οικειοθελή παράδοση, χωρεί αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου της τοποθεσίας του ακινήτου…Είναι απαράδεκτοι οι λόγοι ακυρώσεως κατά το μέρος που καλύπτονται από την απόφαση επί της αίτησης ακύρωσης του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής περί κατεδάφισης.… Το ύψος της αποζημίωσης ανά τετραγωνικό μέτρο κτίσματος και ανά ημέρα διατήρησης ορίζεται σε ένα ευρώ…. 6.… 7…».
4. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Με τη με αρ. πρωτ. .../28.12.1994 απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής, η οποία εκδόθηκε κατ’ εφαρμογή του άρθρου 114 παρ. 3 του ν.1892/1990 που ίσχυε κατά τον τότε κρίσιμο χρόνο, διατάχθηκε η κατεδάφιση διώροφης οικοδομής διαστάσεων 18μ. χ 16μ. η οποία ανεγέρθηκε αυθαιρέτως εντός δημόσιου δάσους εμβαδού 736 τ.μ. στη θέση «Κόκκινο Λιμανάκι» της περιφέρειας της Κοινότητας Ραφήνας Ν. Αττικής, ενώ, επίσης, η επίδικη έκταση είχε, ήδη, κηρυχθεί αναδασωτέα λόγω εκχέρσωσης με τη με αρ. πρωτ. 4603/93/11.3.1994 απόφαση του ως άνω Νομάρχη. Πριν από την έκδοση της εν λόγω διαταγής επιδόθηκε στην αιτούσα, στις 3.5.1993, η με αρ. πρωτ. .../6.4.1993 πρόσκληση για κατεδάφιση του Δασάρχη Πεντέλης κατ’ εφαρμογή της παρ. 5 του άρθρου 114 του πιο πάνω ν. 1892/1990 (βλ. το με ίδια χρονολογία αποδεικτικό θυροκόλλησης του δασοφύλακα ...). Ακολούθως, με τη με αρ. 156/1996 απόφαση της Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών απορρίφθηκε ως αβάσιμη «προσφυγή» της ανωτέρω κατά της πιο πάνω διαταγής κατεδάφισης απορρίφθηκε, ειδικότερα, δε, αυτή κρίθηκε νομίμως αιτιολογημένη ως προς το δασικό χαρακτήρα της επίδικης έκτασης. Τέλος, εκδόθηκε το επίμαχο πρωτόκολλο με το περιεχόμενο που αναφέρεται στη δεύτερη σκέψη της παρούσας.
5. Επειδή, η αιτούσα, με την κρινόμενη αίτηση, προβάλλει ότι δεν τηρήθηκε, εν προκειμένω, η διαδικασία που διαγράφεται στο άρθρο 67 παρ. 3α και β του ν.998/1979 που προστέθηκε με το άρθρο 40 του ν.4280/2014. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος προεχόντως διότι οι ως άνω διατάξεις που ισχύουν από τις 8.8.2014 (χρονολογία έναρξης ισχύος του ν.4280/2014) αφορούν στην έκδοση της απόφασης περί κατεδάφισης μετά το ως άνω χρονικό σημείο, και όχι την έκδοση του επίμαχου πρωτοκόλλου.
6. Επειδή, περαιτέρω, αμφισβητείται η δασική μορφή της επίδικης έκτασης, υποστηρίζεται, δε, ειδικότερα, ότι όπως προκύπτει από τους τίτλους κτήσης, πρόκειται για αγροτεμάχιο που βρίσκεται εντός οικιστικής περιοχής του Δήμου Ραφήνας, συνδέεται με τα δίκτυα κοινής ωφέλειας και συνορεύει με οικόπεδα εντός των οποίων υπάρχουν οικίες και με άμπελο. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος διότι, στην παρούσα δίκη, ελέγχεται η νομιμότητα της ένδικης διοικητικής κύρωσης για λόγους άσχετους προς τη νομιμότητα της διαταγής κατεδαφίσεως, όπως είναι το ζήτημα της αιτιολογίας ως προς το δασικό χαρακτήρα της επίμαχης έκτασης το οποίο εξετάζεται στην προηγούμενη δίκη επί της αιτήσεως ακυρώσεως κατά της ως άνω διαταγής και δεν μπορεί να εξετασθεί εκ νέου παρεμπιπτόντως στη δίκη αυτή (βλ. ΣτΕ 3109/2014, 4470/2009, 4469/2005, 1785/2001 7μ. κ.ά.) Επομένως, το εν λόγω πρωτόκολλο νομίμως στηρίχθηκε στην προηγηθείσα διαταγή κατεδάφισης που επικυρώθηκε, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, με τη με αρ. 156/1996 απόφαση της Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία εξετάσθηκε ο ως άνω λόγος και απορρίφθηκε.
7. Επειδή, στη συνέχεια, η αιτούσα υποστηρίζει ότι το επίμαχο πρωτόκολλο δεν προσδιορίζει την επίδικη έκταση ως προς τη θέση, τα όρια και τις πλευρικές διαστάσεις της ώστε να είναι εφικτός ο έλεγχος νομιμότητας τούτου. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθόσον για την αιτιολόγηση του πρωτοκόλλου τούτου δεν απαιτούνται τα εν λόγω στοιχεία, αλλά τα ακόλουθα: α) το ύψος της κατά νόμο αποζημίωσης ανά τετραγωνικό μέτρο κτίσματος και ανά ημέρα διατήρησης, β) τα τετραγωνικά μέτρα των αυθαιρέτως ανεγερθέντων κτισμάτων, γ) ο αριθμός των ημερών διατηρήσεώς τους και δ) το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα στο οποίο αναφέρονται οι ημέρες διατηρήσεως (πρβλ. ΣτΕ 860/2016, 1007/2014), η ύπαρξη των οποίων, εν προκειμένω, δεν αμφισβητείται.
8. Επειδή, ακολούθως, αμφισβητείται η νομιμότητα της αιτιολογίας του προσβαλλόμενου πρωτοκόλλου αναφορικά με το εμβαδόν των αυθαιρέτων κτισμάτων που λήφθηκε υπόψη για τον υπολογισμό της ένδικης αποζημίωσης. Ειδικότερα, υποστηρίζεται ότι το εμβαδόν τούτων δεν είναι 576 τ.μ., όπως εσφαλμένως υπέλαβε η Διοίκηση, αλλά 276,26 τ.μ. συνολικά (κύριοι χώροι 194,88 τ.μ. και βοηθητικοί χώροι 81,38 τ.μ.) και προς απόδειξη αυτού του ισχυρισμού προσκομίζεται προαποδεικτικώς η με Α/Α ... δήλωση υπαγωγής στις ρυθμίσεις του ν.4178/2013 που αφορά σε κατασκευή Α΄ ορόφου με στεγασμένη βεράντα και BBQ επί πυλωτής με είσοδο, τμήμα υπογείου και δώμα. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος διότι η ως άνω δήλωση αφορά μόνο σε ένα όροφο κτίσματος μαζί με βοηθητικούς χώρους, ενώ, στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από τη διαταγή κατεδάφισης, το αυθαίρετο κτίσμα είναι διώροφη οικοδομή (χωρίς βοηθητικούς χώρους) διαστάσεων 18μ. χ 16 μ., δηλαδή 288 τ.μ. για κάθε όροφο και άρα συνολικά 576 τ.μ. (288 τ.μ. χ 2 όροφοι).
9. Επειδή, το Σύνταγμα, θεσπίζοντας την υποχρέωση του Κράτους να προστατεύει τα δάση και τις δασικές εκτάσεις από την αυθαίρετη αλλαγή χρήσης τους και να απομακρύνει κάθε κατασκευή που αποκλείει ή περιορίζει την κατά προορισμό χρήση τους, ουδόλως αποκλείει την καθιέρωση νομοθετικού συστήματος προστασίας του δάσους που επιβάλλει, παραλλήλως προς τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του Κράτους, την υποχρέωση αποκαταστάσεως του δάσους στον προκαλέσαντα την βλάβη σ’ αυτό ιδιώτη επ’ απειλή διοικητικών ή άλλων εις βάρος του κυρώσεων (βλ. ΣτΕ 4252/2009, 1785/2001 7μ.). Εξάλλου, όπως προκύπτει από την εφαρμοζόμενη, εν προκειμένω, διάταξη του άρθρου 67Α του ν.998/1979, η οποία ταυτίζεται κατά περιεχόμενο με την προϊσχύσασα διάταξη του άρθρου 114 παρ. 5 του ν. 1892/1990, όπως είχε αντικατασταθεί με το άρθρο 45 παρ. 2 του ν. 2145/1993, η προβλεπόμενη από αυτήν ειδική αποζημίωση αποτελεί διοικητική κύρωση που αποβλέπει τόσο στην αποτροπή ανέγερσης αυθαιρέτων κατασκευών εντός δασών και δασικών ή αναδασωτέων εκτάσεων όσο και στην κατεδάφισή τους μετά την τυχόν ανέγερσή τους, καθιστώντας εξαιρετικά ασύμφορη οικονομικά τη διατήρησή τους, επιβάλλεται δε από τον Δασάρχη παραλλήλως με την υποχρέωση του κράτους για αποκατάσταση της καταστραφείσας δασικής εκτάσεως και δεν συνιστά φόρο ή οικονομικό βάρος κατά την έννοια της παρ. 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος. Περαιτέρω, κατά την έννοια της εν λόγω διάταξης η διοικητική αυτή κύρωση επιβάλλεται στο διοικούμενο για αυθαίρετα που έχουν ανεγερθεί εντός δάσους ή δασικής ή αναδασωτέας εκτάσεως είτε πριν είτε μετά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, αλλά, προφανώς, για χρονικά διαστήματα, κατά τα οποία διατηρήθηκαν τα αυθαίρετα αυτά, μεταγενέστερα της ενάρξεως ισχύος του ανωτέρω νόμου (πρβλ. ΣτΕ 4252/2009, 187/2012, 4586/2014, 300/2017 κ.ά.). Επομένως, όσα αντίθετα υποστηρίζονται και ειδικότερα ότι οι διατάξεις των άρθρων 114 παρ. 5 του ν. 1892/1990 και 67Α παρ. 5 του ν.998/1979 αντίκειται στο άρθρο 78 παρ. 2 του Συντάγματος είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
10. Επειδή, λόγω μη προβολής άλλου λόγου ακύρωσης, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει την αίτηση αυτή.
Διατάσσει την κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου.
Επιβάλλει στην αιτούσα τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου ύψους διακοσίων πενήντα έξι (256) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Μαρτίου 2018 και δημοσιεύθηκε στην ίδια πόλη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου στις 30 Μαρτίου 2018.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΡΑΚΑΚΗ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
ΠΗΓΗ: https://www.qualex.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου