ΜΕφΠειρ 650/2017 Διόρθωση ανακριβούς πρώτης εγγραφής - Ιδιωτικά δάση
Περίληψη
Διόρθωση ανακριβούς πρώτης εγγραφής. Κατάτμηση. Ισχυρισμός Δημοσίου περί δασικής έκτασης.
Απόφαση της Επιτροπής επί των διαφιλονικουμένων δασών περί της αναγνώρισης της επίδικης έκτασης ως ιδιωτικού δάσους. Κρίση περί της κυριότητας της ενάγουσας η οποία ενισχύεται από εξωδικαστικό συμβιβασμό επί προγενέστερης αναγνωριστικής αγωγής κυριότητας της Κοινότητας κατά της ενάγουσας. Δεκτή η αγωγή.Επιμέλεια Περίληψης:
Απόφαση
Αριθμός 650/2017
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Ανδρεοπούλου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γεωργία Λογοθέτη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 2 Φεβρουαρίου 2017, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενου από τον Υπουργό Οικονομικών, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, το οποίο εκπροσώπησε η δικαστική πληρεξουσία του Αναστασία Παπαθανασοπούλου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ... συζ. ..., το γένος ... και ..., κατοίκου Πειραιώς και 2) ... του ..., κατοίκου Δραπετσώνας, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Γεώργιο Κουτσή.
Οι εφεσίβλητοι άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 25.8.2010 και με αριθμ. εκθ. καταθ. .../2010 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμ. 1214/2014 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν με την από 25.11.2014 και με αριθμ. εκθ. καταθ..../2014 έφεση του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η δικαστική πληρεξούσια του εκκαλούντος, η οποία παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ανέπτυξε τις απόψεις της με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εφεσιβλήτων, αφού έλαβε τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση, από 25-11-2014 (.../2014), έφεση του εναγομένου, κατά της υπ’ αριθμόν 1214/2014 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (495 παρ1 και 2, 511, 513 παρ1περ β’, 516 παρ1, 517 περ α΄, 518 παρ1, 520 παρ1 και 524 παρ1 ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (533 παρ1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια παραπάνω διαδικασία.
Με την από 25-8-2010 (.../2010) αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι, εκθέτουν ότι είναι κύριοι με παράγωγο άλλως με πρωτότυπο τρόπο, με αναφορά του συμβολαίου γονικής παροχής καθώς και της μεταγραφής του (στον τόμο και αριθμό σελίδας) στο οικείο υποθηκοφυλακείο άλλως με έκτακτη χρησικτησία, του αναφερομένου σε αυτή (αγωγή) ακινήτου ήτοι ενός αγροτεμαχίου στη θέση ... ή ... ή ... της κτηματικής περιφέρειας Αμπελακίων Σαλαμίνας, επιφανείας 280τμ κατά τον τίτλο κτήσεως και 272τμ κατά τη μέτρηση του Κτηματολογίου, με αριθμό ΚΑΕΚ ..., στον αριθμό ... του Ι οικοδομικού τετραγώνου, που συνορεύει όπως αναλυτικά αναφέρεται στην αγωγή τους. Επίσης εκθέτουν, ότι το ακίνητο αυτό περιήλθε στον δικαιοπάροχό τους από έκτακτη χρησικτησία, από το έτος 1962, σε βάρος της ... το γένος ..., η οποία είχε αγοράσει μεγαλύτερη έκταση το έτος 1961, δυνάμει του νομίμως μεταγεγραμμένου .../1961 συμβολαίου του συμ/φου Αθηνών ... (με αναφορά στον τόμο και αριθμό μεταγραφής). Ότι το ακίνητο αυτό, η απώτερη δικαιοπάροχός τους το κατέτμησε σε μικρότερα ακίνητα τα οποία μεταβίβασε περαιτέρω. Στους πωλητές του ακινήτου (προς την ...), αυτό είχε περιέλθει από κληρονομιά την οποία αποδέχθηκαν ή δεν αποποιήθηκαν, του απώτερου κοινού δικαιοπαρόχου τους ... ή ..., που απεβίωσε το έτος 1932. Ότι, εκείνος όσο ζούσε, νεμόταν με ακίνητο με διάνοια κυρίου και χωρίς να ενοχληθεί από κανέναν, καλλιεργώντας τα πεδινά του τμήματα και ασκώντας κτηνοτροφία στο υπόλοιπο. Ότι στον ... περιήλθε κατά το ½ από κληρονομιά από τον πατέρα του ..., που απεβίωσε το έτος 1899, χωρίς αφήσει διαθήκη και κατά το υπόλοιπο ½ από αγορά από τους ... και ... του ..., δυνάμει του .../1908 συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Σαλαμίνας ... (με αναφορά μεταγραφής). Ακόμη εκθέτουν, ότι το ανωτέρω ακίνητο φέρεται ανακριβώς στο Κτηματολόγιο ως ανήκον στην κυριότητα του εναγομένου. Με αυτό το ιστορικό, ο ενάγων ζήτησε να αναγνωρισθεί η κυριότητά του επί του ανωτέρω ακινήτου και να διορθωθεί η ανακριβής πρώτη εγγραφή του Κτηματολογίου, ώστε να αναγραφεί αυτός ως κύριος του ακινήτου με τίτλο κτήσεως το ανωτέρω συμβόλαιο αγοράς του. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη η οποία δέχθηκε την αγωγή ως ουσιαστικώς βάσιμη. Κατά της αποφάσεως αυτής στρέφεται το εναγόμενο με την κρινόμενη έφεσή του, αιτιώμενο εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, αιτούμενο την εξαφάνισή της, με σκοπό να απορριφθεί η εναντίον του αγωγή.
Από την παραδεκτή επισκόπηση του δικογράφου της αγωγής στο παρόν στάδιο, προκύπτει ότι αυτή περιέχει τα απαιτούμενα από το νόμο (για τη θεμελίωση του παράγωγου και πρωτότυπου τρόπου κτήσης της κυριότητας) για την κατ’άρθρον 216 ΚΠολΔ πληρότητα του δικογράφου της στοιχεία, αφού αναφέρει αναλυτικά τις μεταγραφές, κατά τόμο και αριθμό, των μνημονευομένων τίτλων του ενάγοντος και των δικαιοπαρόχων του καθώς επίσης και τις πράξεις νομής επί του επίδικου ακινήτου. Επίσης, το επίδικο ακίνητο προσδιορίζεται επαρκώς ως προς την έκταση, τη θέση και τα όριά του, ώστε να μην δημιουργείται αμφισβήτηση ως προς την ταυτότητά του. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε επαρκώς ορισμένη την αγωγή και προχώρησε στην εξέταση της ουσιαστικής της βασιμότητας, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των σχετικών διατάξεων και πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι οι περί του αντιθέτου 1ος και 3ος λόγοι της κρινομένης έφεσης.
Περαιτέρω, από την επανεκτίμηση των ένορκων ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου καταθέσεων των εξετασθέντων μαρτύρων αποδείξεως και ανταποδείξεως, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου εκείνου και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νομίμως μετ’επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι για να ληφθούν υπόψη ως τέτοια και για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Oι ενάγοντες, απέκτησαν από γονική παροχή, και κατά το ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας, δυνάμει του .../10-8-2000 συμβολαίου της συμ/φου Σαλαμίνας ..., νομίμως μεταγεγραμμένου (τόμος ... και αριθμός ... των βιβλίων μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Σαλαμίνας), από τον πατέρα τους ..., ένα αγροτεμάχιο που βρίσκεται στη θέση ... ή ... ή ..., της κτηματικής περιφέρειας Αμπελακίων Σαλαμίνας, εκτάσεως 280 τμ κατά τον τίτλο κτήσεως και 272τμ κατά τη μέτρηση του Κτηματολογίου, όπου φέρει αριθμό ΚΑΕΚ ..., και φαίνεται στον αριθμό 8 του Ι οικοδομικού τετραγώνου στο από Ιουλίου 1961 σχεδιάγραμμα του Μηχανικού ..., αντίγραφο του οποίου είναι προσαρτημένο στο με αριθμό ... συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Πειραιά ..., αλλά και στο από Ιουλίου 2000 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού ..., σύμφωνα με το οποίο συνορεύει Βόρεια με πλευρά μήκους 20μ με αριθμό 6 αγροτεμάχιο του ίδιου τετραγώνου του σχεδιαγράμματος του μηχανικού ..., με αριθμό ΚΑΕΚ ..., ανατολικά με πλευρά πρόσοψη 14μ με ιδιωτική οδό με αριθμό ΚΑΕΚ ..., Νότια με πλευρά μήκους 20μ με το με 10 αγροτεμάχιο του ιδίου τετραγώνου και σχεδιαγράμματος με αριθμό ΚΑΕΚ ... και δυτικά με πλευρά μήκους 14μ με το με αριθμό 7 αγροτεμάχιο του ίδιου τετραγώνου και σχεδιαγράμματος με αριθμό ΚΑΕΚ .... Το ανωτέρω ακίνητο, είχε περιέλθει στο δικαιοπάροχο των εναγόντων από το έτος 1962, οπότε το κατέλαβε και το νεμόταν συνεχώς και αδιατάρακτα με καλή πίστη χωρίς να ενοχληθεί ποτέ από κανέναν, ούτε από την ..., σε βάρος της οποίας το κατέλαβε και το χρησιδέσποσε, αποκτώντας την κυριότητά του με έκτακτη χρησικτησία, μέχρι το έτος 2000 που το μεταβίβασε κατά προεκτεθέντα. Το επίδικο αποτελούσε τμήμα ευρύτερης ιδιοκτησίας της ... στην παραπάνω περιοχή. Εντός δε του ακινήτου αυτού, ο ... ... ανήγειρε μικρό κτίσμα, που χρησιμοποιείται έως σήμερα ως εξοχική κατοικία από τους απογόνους του (βλ κατάθεση μάρτυρος ...). Στο σημείο αυτό πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο 2ος λόγος της κρινομένης έφεσης περί έλλειψης αναφοράς πράξεων νομής στο πρόσωπο του άμεσου δικαιοπαρόχου των εναγόντων, με αποτέλεσμα να μην έχει καταστεί κύριος αυτού με έκτακτη χρησικτησία. Περαιτέρω, η ... το γένος ..., απέκτησε το παραπάνω ακίνητο σε ευρύτερη έκταση 95.987τμ από αγορά, δυνάμει του .../1961 νομίμως μεταγεγραμμένου συμβολαίου (τόμος ... και αριθμός ... των βιβλίων μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Σαλαμίνας) του συμ/φου Αθηνών .... Εκείνη ακολούθως, προέβη σε κατάτμηση της έκτασης, σύμφωνα με το από Ιουλίου 1961 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού ..., σε δενδροφύτευση και πώληση αγροτεμαχίων. Ένα από τα αγροτεμάχια ωστόσο είναι και το επίδικο, που ο δικαιοπάροχος των εναγόντων το κατέλαβε, διαδεχόμενος στη νομή του την ... και το χρησιδέσποσε ήδη από έτος 1962, χωρίς ποτέ να αμφισβητηθεί ή να ενοχληθεί από την τελευταία. Οι δικαιοπάροχοι της ... είναι 25 άτομα, τέκνα και διάδοχοι λόγω κληρονομικής διαδοχής τους, του αρχικού / απώτερου δικαιοπαρόχου τους ... του ... ή ..., που πέθανε το έτος 1932, χωρίς να αφήσει διαθήκη και κληρονομήθηκε από τη σύζυγό του ... και τα δέκα τέκνα του ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... και ..., οι οποίοι αναμίχθηκαν στην κληρονομία ασκώντας τις υλικές πράξεις που προσιδίαζαν στη φύση του ακινήτου όπως επίβλεψη, οριοθέτηση, παραχώρηση δικαιώματος βόσκησης και ξύλευσης, με καλή πίστη και την πεποίθηση ότι δεν προσβάλλουν δικαίωμα τρίτου. Να σημειωθεί, ότι στην κυριότητα του ... ανήκε μεγαλύτερη έκταση, 111.987τμ, από την οποία αυτός μεταβίβασε τμήμα 16.000τμ λόγω πώλησης στον ... , το έτος 1925, οπότε απέμεινε το ακίνητο των 95.987τμ, το οποίο οι διάδοχοί του επώλησαν κατά τα προαναφερθέντα, το έτος 1961, στην .... Ο ... του ... ή ... είχε αποκτήσει το παραπάνω ακίνητο (των 111.987τμ) κατά το ½ εξ αδιαιρέτου από κληρονομία του αποβιώσαντος το έτος 1899 πατρός του ... και κατά το υπόλοιπο ½ εξ αδιαιρέτου από αγορά από τους κληρονόμους του ..., ... και ..., δυνάμει του .../1908 συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Σαλαμίνος ... (τόμος ... και αριθμός ... του βιβλίου μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Σαλαμίνας), και όσο ζούσε και μέχρι τον κατά το έτος 1932 θάνατό του, το νεμόταν με διάνοια κυρίου, καλλιεργώντας το πεδινό τμήμα του και ασκώντας κτηνοτροφία στο υπόλοιπο. Να σημειωθεί εδώ, ότι όσον αφορά το .../1908 συμβόλαιο, αναφέρεται μεν σε έκταση «50 στρεμμάτων ως έγγιστα» πλην όμως δεν υπάρχει αμφισβήτηση, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ότι πρόκειται για την ίδια έκταση των τίτλων της ..., τμήμα του ακινήτου της οποίας αποτελεί και το επίδικο, για το λόγο ότι την εποχή εκείνη ήταν συνήθης πρακτική να γίνεται ατελής περιγραφή των ακινήτων χωρίς σταθερά σημεία και λοιπά προσδιοριστικά στοιχεία και χωρίς τοπογραφικά διαγράμματα, γεγονός που παραδέχεται και το εκκαλούν. Επίσης, η έκταση αυτή ταυτίζεται ως προς την περιγραφή των ορίων με την έκταση που αναφέρεται στο .../1961 συμβόλαιο ως προς την περιγραφή των συνόρων, πλην του δυτικού, όπου στο αρχικό αναφέρεται «κάποιος ...», ενώ σε αυτό του έτους 1961, αναφέρονται «κληρονόμοι ..., ... και άγνωστοι». Επομένως, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο 4ος λόγος της κρινομένης έφεσης, αναφερόμενος σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων αναφορικώς με το ανωτέρω συμβόλαιο. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι το έτος 1937, απεβίωσε και η σύζυγος του ..., η οποία κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τα προαναφερθέντα δέκα τέκνα της, που αναμίχθηκαν στην κληρονομία ασκώντας τις πράξεις νομής που προσιδίαζαν στη φύση του, με καλή πίστη και με την πεποίθηση ότι δεν προσβάλλουν δικαίωμα τρίτου. Το έτος 1951 απεβίωσε ο εκ των συγκυρίων ... και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τη σύζυγό του ... και τα πέντε τέκνα του ..., ..., ..., ..., και ..., οι οποίοι αποδέχθηκαν την κληρονομία. Το έτος 1952, απεβίωσε ο εκ των συγκυρίων ... και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τη σύζυγό του ... και τα έξι τέκνα του ..., ..., ..., ..., ..., και ..., ο οποίος απεβίωσε το έτος 1954 και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τη μητέρα του ... και τα ανωτέρω πέντε αδέλφια του, οι οποίοι αποδέχθηκαν την κληρονομία. Το έτος 1958, απεβίωσε ο εκ των συγκυρίων ... και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τη σύζυγό του ... και τα επτά εν ζωή αδέλφια του ..., ..., ..., ..., ..., ..., τα πέντε τέκνα του προαποβιώσαντος αδελφού του ..., και τα πέντε τέκνα του προαποβιώσαντος αδελφού του ..., οι οποίοι αποδέχθηκαν την κληρονομία. Το έτος 1960, απεβίωσε η εκ των συγκυρίων ... ... ... συζ. ..., η οποία κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από το σύζυγό της ... και τα πέντε τέκνα της ..., ..., ..., ..., και ... ..., οι οποίοι αποδέχθηκαν την κληρονομία. Όλοι οι ανωτέρω, δυνάμει του προαναφερθέντος .../1961 συμβολαίου, επώλησαν και μεταβίβασαν στην ... το ανωτέρω ακίνητο (95.987τμ), μέρος του οποίου αποτελεί και το επίδικο. Περαιτέρω αποδείχθηκε, το επίδικο ακίνητο ως τμήμα του προαναφερθέντος μεγαλύτερου ακινήτου των 111.987τμ, είχε περιέλθει στους απώτερους δικαιοπαρόχους του ενάγοντος ήτοι ... και ... ..., οι οποίοι το καλλιεργούσαν, ως προς ορισμένα τμήματά του και το χρησιμοποιούσαν και ως βοσκότοπο, πριν από το 1845, οπότε ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Επιτροπής επί των διαφιλονικουμένων δασών στη Σαλαμίνα. Η Επιτροπή αυτή, με την .../24-1-1845 απόφασή της αναγνώρισε τα δάση ως ιδιωτικά, εκτός από εκείνα που ανήκαν στην διαλελυμένη Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου καθώς και εκείνων που είχαν καταχωρηθεί στα βιβλία δημοσίων κτημάτων και στα οποία δεν ανήκε το ανωτέρω ακίνητο των 111.987τμ. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου ενισχύεται από το γεγονός ότι το έτος 1963, δημιουργήθηκε αμφισβήτηση για το δικαίωμα της απώτερης δικαιοπαρόχου του ενάγοντος ... για το ακίνητο των 95.987τμ, από την Κοινότητα Σεληνίων, η οποία άσκησε την από 5-8-1963 αγωγή εναντίον της, ζητώντας να αναγνωρισθεί κυρία ενός τμήματος 15 στρεμμάτων και 600μέτρων και να της αποδοθεί αυτό. Ωστόσο, η αγωγή αυτή ουδέποτε συζητήθηκε. Ακολούθως, η Κοινότητα Αμπελακίων άσκησε κατά της ... την από 30-12-1964 αγωγή της, ζητώντας να αναγνωρισθεί κυρία εκτάσεως 90 στρεμμάτων, ισχυριζόμενη ότι η εναγομένη την είχε παρανόμως ιδιοποιηθεί. Τελικώς, η δίκη καταργήθηκε με τον .../1969 εξώδικο συμβολαιογραφικό συμβιβασμό μεταξύ των διαδίκων, ο οποίος εγκρίθηκε με την .../1969 απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου και την .../1969 απόφαση της Νομαρχίας Πειραιώς, η δε ... κατέβαλε στην Κοινότητα το ποσό των 200.000δρχ. Επομένως, ήδη από το έτος 1845, οι απώτεροι δικαιοπάροχοι του ενάγοντος ήταν στην νομή του ακινήτου των 111.987τμ και ακολούθως των 95.987τμ, μέρος του οποίου αποτελεί και το επίδικο, χωρίς ποτέ να την απωλέσουν. Κατά δε την κρίσιμη ημερομηνία 11-9-1915, ο απώτερος δικαιοπάροχος ... του ... ή ... είχε καταστεί κύριος του ακινήτου, με παράγωγο τρόπο δηλαδή λόγω κληρονομικής διαδοχής και πώλησης αλλά και με πρωτότυπο τρόπο δηλαδή με έκτακτη χρησικτησία του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, αφού κατά την ανωτέρω ημερομηνία είχε συμπληρώσει με προσμέτρηση του χρόνου χρησικτησίας των άμεσων δικαιοπαρόχων του, τους οποίους διαδέχτηκε στη νομή, 30ετή καλόπιστη νομή σε αυτό. Τα παραπάνω δεν αναιρούνται από το γεγονός ότι το επίδικο έχει καταχωρηθεί ως τμήμα του δημοσίου κτήματος με ΑΒΚ 61 και ως τμήμα της δασικής έκτασης με ΔΑ 75503, αφού η καταχώρηση αυτή δεν αναιρεί τις πράξεις νομής των δικαιοπαρόχων του ενάγοντος. Ενισχυτικό δε της κρίσης του Δικαστηρίου, ότι το επίδικο δεν αποτελεί δημόσιο κτήμα αποτελεί το γεγονός ότι το έτος 1969, και δυνάμει της ΚΥΑ Ε 13862/5745/2-8-1969 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Οικονομικών και Εμπορικής Ναυτιλίας, κηρύχθηκε απαλλοτρίωση με δαπάνες του ΟΛΠ υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, σε έκταση της περιοχής ... Σαλαμίνας, στην οποία περιλαμβάνεται και το επίδικο ακίνητο, όπως τούτο προκύπτει από το από 5-5-2005 Έγγραφο της ΟΛΠ ΑΕ (που προσκομίζει το εκκαλούν) απευθυνόμενο στη Δ/νη Δασών Πειραιά και στο οποίο υπάρχει συνημμένο σχεδιάγραμμα με την απαλλοτριωθείσα έκταση, όπου σημαίνεται το επίδικο ακίνητο. Το γεγονός αυτό δεν θα συνέβαινε εάν η έκταση ανήκε στο Δημόσιο, για την οποία θα αρκούσε πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής, εφόσον κρινόταν ότι η απαλλοτριωθείσα έκταση είχε παρανόμως καταπατηθεί. Εν συνεχεία, δυνάμει της ΚΥΑ Ε 4159/2170/Ν 11549 των υπουργών Οικονομικών και Εμπορικής Ναυτιλίας, η απαλλοτρίωση ανακλήθηκε. Συνεπώς, εφόσον οι απώτεροι καθώς και ο άμεσος δικαιοπάροχος των εναγόντων, είχαν αποκτήσει την κυριότητα του ακινήτου των 95.987τμ στο οποίο περιλαμβάνεται και το επίδικο, και αυτοί κατέστησαν συγκύριοι αυτού με παράγωγο τρόπο κατά το ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας δηλαδή από γονική παροχή. Ωστόσο, επειδή κατά την τηρούμενη διαδικασία κτηματογράφησης του επίδικου ακίνητου καταχωρήθηκε ως ανήκον στο εναγόμενο και ειδικότερα ως τμήμα δημοσίου κτήματος, καταχωρήθηκε ανακριβώς και πρέπει, αφού αναγνωρισθούν οι ενάγοντες ως συγκύριοι του επίδικου ακινήτου, να διαταχθεί η διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής, και να αναγραφούν αυτοί ως συγκύριοι αυτού, με τίτλο κτήσης του το .../10-8-2000 συμβόλαιο της συμ/φου Σαλαμίνας .... Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ομοίως και αναγνώρισε τους ενάγοντες ως συγκυρίους του ακινήτου και έκανε δεκτή την αγωγή τους, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου 5ος και τελευταίος λόγος της κρινομένης έφεσης και, μη υπάρχοντος άλλου λόγου έφεσης προς εξέταση, και η τελευταία ως αβάσιμη στο σύνολό της. Τέλος, πρέπει να καταδικασθεί το εκκαλούν που ηττήθηκε, στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (176, 183 ΚΠολΔ), τα οποία όμως θα επιβληθούν μειωμένα, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’αντιμωλίαν των διαδίκων την από 25-11-2014 (.../2014), έφεση.
Δέχεται τυπικά την έφεση και την απορρίπτει κατ’ουσίαν.
Καταδικάζει τον εκκαλούν στη δικαστική δαπάνη των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300)€.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31 Οκτωβρίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων, της δικαστικής πληρεξουσίας του εκκαλούντος και του πληρεξουσίου δικηγόρου των εφεσιβλήτων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Ανδρεοπούλου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γεωργία Λογοθέτη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 2 Φεβρουαρίου 2017, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενου από τον Υπουργό Οικονομικών, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, το οποίο εκπροσώπησε η δικαστική πληρεξουσία του Αναστασία Παπαθανασοπούλου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ... συζ. ..., το γένος ... και ..., κατοίκου Πειραιώς και 2) ... του ..., κατοίκου Δραπετσώνας, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Γεώργιο Κουτσή.
Οι εφεσίβλητοι άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 25.8.2010 και με αριθμ. εκθ. καταθ. .../2010 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμ. 1214/2014 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν με την από 25.11.2014 και με αριθμ. εκθ. καταθ..../2014 έφεση του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η δικαστική πληρεξούσια του εκκαλούντος, η οποία παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ανέπτυξε τις απόψεις της με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εφεσιβλήτων, αφού έλαβε τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση, από 25-11-2014 (.../2014), έφεση του εναγομένου, κατά της υπ’ αριθμόν 1214/2014 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (495 παρ1 και 2, 511, 513 παρ1περ β’, 516 παρ1, 517 περ α΄, 518 παρ1, 520 παρ1 και 524 παρ1 ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (533 παρ1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια παραπάνω διαδικασία.
Με την από 25-8-2010 (.../2010) αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι, εκθέτουν ότι είναι κύριοι με παράγωγο άλλως με πρωτότυπο τρόπο, με αναφορά του συμβολαίου γονικής παροχής καθώς και της μεταγραφής του (στον τόμο και αριθμό σελίδας) στο οικείο υποθηκοφυλακείο άλλως με έκτακτη χρησικτησία, του αναφερομένου σε αυτή (αγωγή) ακινήτου ήτοι ενός αγροτεμαχίου στη θέση ... ή ... ή ... της κτηματικής περιφέρειας Αμπελακίων Σαλαμίνας, επιφανείας 280τμ κατά τον τίτλο κτήσεως και 272τμ κατά τη μέτρηση του Κτηματολογίου, με αριθμό ΚΑΕΚ ..., στον αριθμό ... του Ι οικοδομικού τετραγώνου, που συνορεύει όπως αναλυτικά αναφέρεται στην αγωγή τους. Επίσης εκθέτουν, ότι το ακίνητο αυτό περιήλθε στον δικαιοπάροχό τους από έκτακτη χρησικτησία, από το έτος 1962, σε βάρος της ... το γένος ..., η οποία είχε αγοράσει μεγαλύτερη έκταση το έτος 1961, δυνάμει του νομίμως μεταγεγραμμένου .../1961 συμβολαίου του συμ/φου Αθηνών ... (με αναφορά στον τόμο και αριθμό μεταγραφής). Ότι το ακίνητο αυτό, η απώτερη δικαιοπάροχός τους το κατέτμησε σε μικρότερα ακίνητα τα οποία μεταβίβασε περαιτέρω. Στους πωλητές του ακινήτου (προς την ...), αυτό είχε περιέλθει από κληρονομιά την οποία αποδέχθηκαν ή δεν αποποιήθηκαν, του απώτερου κοινού δικαιοπαρόχου τους ... ή ..., που απεβίωσε το έτος 1932. Ότι, εκείνος όσο ζούσε, νεμόταν με ακίνητο με διάνοια κυρίου και χωρίς να ενοχληθεί από κανέναν, καλλιεργώντας τα πεδινά του τμήματα και ασκώντας κτηνοτροφία στο υπόλοιπο. Ότι στον ... περιήλθε κατά το ½ από κληρονομιά από τον πατέρα του ..., που απεβίωσε το έτος 1899, χωρίς αφήσει διαθήκη και κατά το υπόλοιπο ½ από αγορά από τους ... και ... του ..., δυνάμει του .../1908 συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Σαλαμίνας ... (με αναφορά μεταγραφής). Ακόμη εκθέτουν, ότι το ανωτέρω ακίνητο φέρεται ανακριβώς στο Κτηματολόγιο ως ανήκον στην κυριότητα του εναγομένου. Με αυτό το ιστορικό, ο ενάγων ζήτησε να αναγνωρισθεί η κυριότητά του επί του ανωτέρω ακινήτου και να διορθωθεί η ανακριβής πρώτη εγγραφή του Κτηματολογίου, ώστε να αναγραφεί αυτός ως κύριος του ακινήτου με τίτλο κτήσεως το ανωτέρω συμβόλαιο αγοράς του. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη η οποία δέχθηκε την αγωγή ως ουσιαστικώς βάσιμη. Κατά της αποφάσεως αυτής στρέφεται το εναγόμενο με την κρινόμενη έφεσή του, αιτιώμενο εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, αιτούμενο την εξαφάνισή της, με σκοπό να απορριφθεί η εναντίον του αγωγή.
Από την παραδεκτή επισκόπηση του δικογράφου της αγωγής στο παρόν στάδιο, προκύπτει ότι αυτή περιέχει τα απαιτούμενα από το νόμο (για τη θεμελίωση του παράγωγου και πρωτότυπου τρόπου κτήσης της κυριότητας) για την κατ’άρθρον 216 ΚΠολΔ πληρότητα του δικογράφου της στοιχεία, αφού αναφέρει αναλυτικά τις μεταγραφές, κατά τόμο και αριθμό, των μνημονευομένων τίτλων του ενάγοντος και των δικαιοπαρόχων του καθώς επίσης και τις πράξεις νομής επί του επίδικου ακινήτου. Επίσης, το επίδικο ακίνητο προσδιορίζεται επαρκώς ως προς την έκταση, τη θέση και τα όριά του, ώστε να μην δημιουργείται αμφισβήτηση ως προς την ταυτότητά του. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε επαρκώς ορισμένη την αγωγή και προχώρησε στην εξέταση της ουσιαστικής της βασιμότητας, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των σχετικών διατάξεων και πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι οι περί του αντιθέτου 1ος και 3ος λόγοι της κρινομένης έφεσης.
Περαιτέρω, από την επανεκτίμηση των ένορκων ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου καταθέσεων των εξετασθέντων μαρτύρων αποδείξεως και ανταποδείξεως, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου εκείνου και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νομίμως μετ’επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι για να ληφθούν υπόψη ως τέτοια και για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Oι ενάγοντες, απέκτησαν από γονική παροχή, και κατά το ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας, δυνάμει του .../10-8-2000 συμβολαίου της συμ/φου Σαλαμίνας ..., νομίμως μεταγεγραμμένου (τόμος ... και αριθμός ... των βιβλίων μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Σαλαμίνας), από τον πατέρα τους ..., ένα αγροτεμάχιο που βρίσκεται στη θέση ... ή ... ή ..., της κτηματικής περιφέρειας Αμπελακίων Σαλαμίνας, εκτάσεως 280 τμ κατά τον τίτλο κτήσεως και 272τμ κατά τη μέτρηση του Κτηματολογίου, όπου φέρει αριθμό ΚΑΕΚ ..., και φαίνεται στον αριθμό 8 του Ι οικοδομικού τετραγώνου στο από Ιουλίου 1961 σχεδιάγραμμα του Μηχανικού ..., αντίγραφο του οποίου είναι προσαρτημένο στο με αριθμό ... συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Πειραιά ..., αλλά και στο από Ιουλίου 2000 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού ..., σύμφωνα με το οποίο συνορεύει Βόρεια με πλευρά μήκους 20μ με αριθμό 6 αγροτεμάχιο του ίδιου τετραγώνου του σχεδιαγράμματος του μηχανικού ..., με αριθμό ΚΑΕΚ ..., ανατολικά με πλευρά πρόσοψη 14μ με ιδιωτική οδό με αριθμό ΚΑΕΚ ..., Νότια με πλευρά μήκους 20μ με το με 10 αγροτεμάχιο του ιδίου τετραγώνου και σχεδιαγράμματος με αριθμό ΚΑΕΚ ... και δυτικά με πλευρά μήκους 14μ με το με αριθμό 7 αγροτεμάχιο του ίδιου τετραγώνου και σχεδιαγράμματος με αριθμό ΚΑΕΚ .... Το ανωτέρω ακίνητο, είχε περιέλθει στο δικαιοπάροχο των εναγόντων από το έτος 1962, οπότε το κατέλαβε και το νεμόταν συνεχώς και αδιατάρακτα με καλή πίστη χωρίς να ενοχληθεί ποτέ από κανέναν, ούτε από την ..., σε βάρος της οποίας το κατέλαβε και το χρησιδέσποσε, αποκτώντας την κυριότητά του με έκτακτη χρησικτησία, μέχρι το έτος 2000 που το μεταβίβασε κατά προεκτεθέντα. Το επίδικο αποτελούσε τμήμα ευρύτερης ιδιοκτησίας της ... στην παραπάνω περιοχή. Εντός δε του ακινήτου αυτού, ο ... ... ανήγειρε μικρό κτίσμα, που χρησιμοποιείται έως σήμερα ως εξοχική κατοικία από τους απογόνους του (βλ κατάθεση μάρτυρος ...). Στο σημείο αυτό πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο 2ος λόγος της κρινομένης έφεσης περί έλλειψης αναφοράς πράξεων νομής στο πρόσωπο του άμεσου δικαιοπαρόχου των εναγόντων, με αποτέλεσμα να μην έχει καταστεί κύριος αυτού με έκτακτη χρησικτησία. Περαιτέρω, η ... το γένος ..., απέκτησε το παραπάνω ακίνητο σε ευρύτερη έκταση 95.987τμ από αγορά, δυνάμει του .../1961 νομίμως μεταγεγραμμένου συμβολαίου (τόμος ... και αριθμός ... των βιβλίων μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Σαλαμίνας) του συμ/φου Αθηνών .... Εκείνη ακολούθως, προέβη σε κατάτμηση της έκτασης, σύμφωνα με το από Ιουλίου 1961 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού ..., σε δενδροφύτευση και πώληση αγροτεμαχίων. Ένα από τα αγροτεμάχια ωστόσο είναι και το επίδικο, που ο δικαιοπάροχος των εναγόντων το κατέλαβε, διαδεχόμενος στη νομή του την ... και το χρησιδέσποσε ήδη από έτος 1962, χωρίς ποτέ να αμφισβητηθεί ή να ενοχληθεί από την τελευταία. Οι δικαιοπάροχοι της ... είναι 25 άτομα, τέκνα και διάδοχοι λόγω κληρονομικής διαδοχής τους, του αρχικού / απώτερου δικαιοπαρόχου τους ... του ... ή ..., που πέθανε το έτος 1932, χωρίς να αφήσει διαθήκη και κληρονομήθηκε από τη σύζυγό του ... και τα δέκα τέκνα του ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... και ..., οι οποίοι αναμίχθηκαν στην κληρονομία ασκώντας τις υλικές πράξεις που προσιδίαζαν στη φύση του ακινήτου όπως επίβλεψη, οριοθέτηση, παραχώρηση δικαιώματος βόσκησης και ξύλευσης, με καλή πίστη και την πεποίθηση ότι δεν προσβάλλουν δικαίωμα τρίτου. Να σημειωθεί, ότι στην κυριότητα του ... ανήκε μεγαλύτερη έκταση, 111.987τμ, από την οποία αυτός μεταβίβασε τμήμα 16.000τμ λόγω πώλησης στον ... , το έτος 1925, οπότε απέμεινε το ακίνητο των 95.987τμ, το οποίο οι διάδοχοί του επώλησαν κατά τα προαναφερθέντα, το έτος 1961, στην .... Ο ... του ... ή ... είχε αποκτήσει το παραπάνω ακίνητο (των 111.987τμ) κατά το ½ εξ αδιαιρέτου από κληρονομία του αποβιώσαντος το έτος 1899 πατρός του ... και κατά το υπόλοιπο ½ εξ αδιαιρέτου από αγορά από τους κληρονόμους του ..., ... και ..., δυνάμει του .../1908 συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Σαλαμίνος ... (τόμος ... και αριθμός ... του βιβλίου μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Σαλαμίνας), και όσο ζούσε και μέχρι τον κατά το έτος 1932 θάνατό του, το νεμόταν με διάνοια κυρίου, καλλιεργώντας το πεδινό τμήμα του και ασκώντας κτηνοτροφία στο υπόλοιπο. Να σημειωθεί εδώ, ότι όσον αφορά το .../1908 συμβόλαιο, αναφέρεται μεν σε έκταση «50 στρεμμάτων ως έγγιστα» πλην όμως δεν υπάρχει αμφισβήτηση, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ότι πρόκειται για την ίδια έκταση των τίτλων της ..., τμήμα του ακινήτου της οποίας αποτελεί και το επίδικο, για το λόγο ότι την εποχή εκείνη ήταν συνήθης πρακτική να γίνεται ατελής περιγραφή των ακινήτων χωρίς σταθερά σημεία και λοιπά προσδιοριστικά στοιχεία και χωρίς τοπογραφικά διαγράμματα, γεγονός που παραδέχεται και το εκκαλούν. Επίσης, η έκταση αυτή ταυτίζεται ως προς την περιγραφή των ορίων με την έκταση που αναφέρεται στο .../1961 συμβόλαιο ως προς την περιγραφή των συνόρων, πλην του δυτικού, όπου στο αρχικό αναφέρεται «κάποιος ...», ενώ σε αυτό του έτους 1961, αναφέρονται «κληρονόμοι ..., ... και άγνωστοι». Επομένως, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο 4ος λόγος της κρινομένης έφεσης, αναφερόμενος σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων αναφορικώς με το ανωτέρω συμβόλαιο. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι το έτος 1937, απεβίωσε και η σύζυγος του ..., η οποία κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τα προαναφερθέντα δέκα τέκνα της, που αναμίχθηκαν στην κληρονομία ασκώντας τις πράξεις νομής που προσιδίαζαν στη φύση του, με καλή πίστη και με την πεποίθηση ότι δεν προσβάλλουν δικαίωμα τρίτου. Το έτος 1951 απεβίωσε ο εκ των συγκυρίων ... και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τη σύζυγό του ... και τα πέντε τέκνα του ..., ..., ..., ..., και ..., οι οποίοι αποδέχθηκαν την κληρονομία. Το έτος 1952, απεβίωσε ο εκ των συγκυρίων ... και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τη σύζυγό του ... και τα έξι τέκνα του ..., ..., ..., ..., ..., και ..., ο οποίος απεβίωσε το έτος 1954 και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τη μητέρα του ... και τα ανωτέρω πέντε αδέλφια του, οι οποίοι αποδέχθηκαν την κληρονομία. Το έτος 1958, απεβίωσε ο εκ των συγκυρίων ... και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τη σύζυγό του ... και τα επτά εν ζωή αδέλφια του ..., ..., ..., ..., ..., ..., τα πέντε τέκνα του προαποβιώσαντος αδελφού του ..., και τα πέντε τέκνα του προαποβιώσαντος αδελφού του ..., οι οποίοι αποδέχθηκαν την κληρονομία. Το έτος 1960, απεβίωσε η εκ των συγκυρίων ... ... ... συζ. ..., η οποία κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από το σύζυγό της ... και τα πέντε τέκνα της ..., ..., ..., ..., και ... ..., οι οποίοι αποδέχθηκαν την κληρονομία. Όλοι οι ανωτέρω, δυνάμει του προαναφερθέντος .../1961 συμβολαίου, επώλησαν και μεταβίβασαν στην ... το ανωτέρω ακίνητο (95.987τμ), μέρος του οποίου αποτελεί και το επίδικο. Περαιτέρω αποδείχθηκε, το επίδικο ακίνητο ως τμήμα του προαναφερθέντος μεγαλύτερου ακινήτου των 111.987τμ, είχε περιέλθει στους απώτερους δικαιοπαρόχους του ενάγοντος ήτοι ... και ... ..., οι οποίοι το καλλιεργούσαν, ως προς ορισμένα τμήματά του και το χρησιμοποιούσαν και ως βοσκότοπο, πριν από το 1845, οπότε ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Επιτροπής επί των διαφιλονικουμένων δασών στη Σαλαμίνα. Η Επιτροπή αυτή, με την .../24-1-1845 απόφασή της αναγνώρισε τα δάση ως ιδιωτικά, εκτός από εκείνα που ανήκαν στην διαλελυμένη Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου καθώς και εκείνων που είχαν καταχωρηθεί στα βιβλία δημοσίων κτημάτων και στα οποία δεν ανήκε το ανωτέρω ακίνητο των 111.987τμ. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου ενισχύεται από το γεγονός ότι το έτος 1963, δημιουργήθηκε αμφισβήτηση για το δικαίωμα της απώτερης δικαιοπαρόχου του ενάγοντος ... για το ακίνητο των 95.987τμ, από την Κοινότητα Σεληνίων, η οποία άσκησε την από 5-8-1963 αγωγή εναντίον της, ζητώντας να αναγνωρισθεί κυρία ενός τμήματος 15 στρεμμάτων και 600μέτρων και να της αποδοθεί αυτό. Ωστόσο, η αγωγή αυτή ουδέποτε συζητήθηκε. Ακολούθως, η Κοινότητα Αμπελακίων άσκησε κατά της ... την από 30-12-1964 αγωγή της, ζητώντας να αναγνωρισθεί κυρία εκτάσεως 90 στρεμμάτων, ισχυριζόμενη ότι η εναγομένη την είχε παρανόμως ιδιοποιηθεί. Τελικώς, η δίκη καταργήθηκε με τον .../1969 εξώδικο συμβολαιογραφικό συμβιβασμό μεταξύ των διαδίκων, ο οποίος εγκρίθηκε με την .../1969 απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου και την .../1969 απόφαση της Νομαρχίας Πειραιώς, η δε ... κατέβαλε στην Κοινότητα το ποσό των 200.000δρχ. Επομένως, ήδη από το έτος 1845, οι απώτεροι δικαιοπάροχοι του ενάγοντος ήταν στην νομή του ακινήτου των 111.987τμ και ακολούθως των 95.987τμ, μέρος του οποίου αποτελεί και το επίδικο, χωρίς ποτέ να την απωλέσουν. Κατά δε την κρίσιμη ημερομηνία 11-9-1915, ο απώτερος δικαιοπάροχος ... του ... ή ... είχε καταστεί κύριος του ακινήτου, με παράγωγο τρόπο δηλαδή λόγω κληρονομικής διαδοχής και πώλησης αλλά και με πρωτότυπο τρόπο δηλαδή με έκτακτη χρησικτησία του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, αφού κατά την ανωτέρω ημερομηνία είχε συμπληρώσει με προσμέτρηση του χρόνου χρησικτησίας των άμεσων δικαιοπαρόχων του, τους οποίους διαδέχτηκε στη νομή, 30ετή καλόπιστη νομή σε αυτό. Τα παραπάνω δεν αναιρούνται από το γεγονός ότι το επίδικο έχει καταχωρηθεί ως τμήμα του δημοσίου κτήματος με ΑΒΚ 61 και ως τμήμα της δασικής έκτασης με ΔΑ 75503, αφού η καταχώρηση αυτή δεν αναιρεί τις πράξεις νομής των δικαιοπαρόχων του ενάγοντος. Ενισχυτικό δε της κρίσης του Δικαστηρίου, ότι το επίδικο δεν αποτελεί δημόσιο κτήμα αποτελεί το γεγονός ότι το έτος 1969, και δυνάμει της ΚΥΑ Ε 13862/5745/2-8-1969 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Οικονομικών και Εμπορικής Ναυτιλίας, κηρύχθηκε απαλλοτρίωση με δαπάνες του ΟΛΠ υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, σε έκταση της περιοχής ... Σαλαμίνας, στην οποία περιλαμβάνεται και το επίδικο ακίνητο, όπως τούτο προκύπτει από το από 5-5-2005 Έγγραφο της ΟΛΠ ΑΕ (που προσκομίζει το εκκαλούν) απευθυνόμενο στη Δ/νη Δασών Πειραιά και στο οποίο υπάρχει συνημμένο σχεδιάγραμμα με την απαλλοτριωθείσα έκταση, όπου σημαίνεται το επίδικο ακίνητο. Το γεγονός αυτό δεν θα συνέβαινε εάν η έκταση ανήκε στο Δημόσιο, για την οποία θα αρκούσε πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής, εφόσον κρινόταν ότι η απαλλοτριωθείσα έκταση είχε παρανόμως καταπατηθεί. Εν συνεχεία, δυνάμει της ΚΥΑ Ε 4159/2170/Ν 11549 των υπουργών Οικονομικών και Εμπορικής Ναυτιλίας, η απαλλοτρίωση ανακλήθηκε. Συνεπώς, εφόσον οι απώτεροι καθώς και ο άμεσος δικαιοπάροχος των εναγόντων, είχαν αποκτήσει την κυριότητα του ακινήτου των 95.987τμ στο οποίο περιλαμβάνεται και το επίδικο, και αυτοί κατέστησαν συγκύριοι αυτού με παράγωγο τρόπο κατά το ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας δηλαδή από γονική παροχή. Ωστόσο, επειδή κατά την τηρούμενη διαδικασία κτηματογράφησης του επίδικου ακίνητου καταχωρήθηκε ως ανήκον στο εναγόμενο και ειδικότερα ως τμήμα δημοσίου κτήματος, καταχωρήθηκε ανακριβώς και πρέπει, αφού αναγνωρισθούν οι ενάγοντες ως συγκύριοι του επίδικου ακινήτου, να διαταχθεί η διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής, και να αναγραφούν αυτοί ως συγκύριοι αυτού, με τίτλο κτήσης του το .../10-8-2000 συμβόλαιο της συμ/φου Σαλαμίνας .... Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ομοίως και αναγνώρισε τους ενάγοντες ως συγκυρίους του ακινήτου και έκανε δεκτή την αγωγή τους, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου 5ος και τελευταίος λόγος της κρινομένης έφεσης και, μη υπάρχοντος άλλου λόγου έφεσης προς εξέταση, και η τελευταία ως αβάσιμη στο σύνολό της. Τέλος, πρέπει να καταδικασθεί το εκκαλούν που ηττήθηκε, στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (176, 183 ΚΠολΔ), τα οποία όμως θα επιβληθούν μειωμένα, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’αντιμωλίαν των διαδίκων την από 25-11-2014 (.../2014), έφεση.
Δέχεται τυπικά την έφεση και την απορρίπτει κατ’ουσίαν.
Καταδικάζει τον εκκαλούν στη δικαστική δαπάνη των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300)€.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31 Οκτωβρίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων, της δικαστικής πληρεξουσίας του εκκαλούντος και του πληρεξουσίου δικηγόρου των εφεσιβλήτων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΠΗΓΗ:https://www.qualex.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου