ΜΕφΘεσ 1511/2018
Περίληψη
Νομή. Πρωτότυπη και παράγωγη κτήση της νομής. Η νομή προσβάλλεται είτε με διατάραξη είτε με αποβολή του νομέα. Η αποβολή νομής μπορεί να συνίσταται και σε παράλειψη ..
οφειλόμενης ενέργειας. Συννομή. Έννοια. Αγωγή αναγνώρισης νομής και απόδοσης κατ΄ιδανικό μερίδιο. Δεκτή ένσταση συμψηφισμού ανταπαίτησης μόνο για την πρώτη απαίτηση. Απορρίπτεται η ένσταση επίσχεσης γιατί αναφέρεται σε δαπάνη που ανάγεται σε χρόνο κατά τον οποίο δεν είχε καταστεί ο εναγόμενος-εκκαλών συννομέας του επιδίκου ακινήτου αλλά βρίσκονταν απλά στην κατοχή του δυνάμει ενοχικής σχέσεως. Απορρίπτεται η ένσταση καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος. Αμετάκλητη καταδίκη του εναγομένου από ποινικό δικαστήριο για την αξιόποινη πράξη της χρήσης πλαστού εγγράφου και υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης πλην όμως η εν λόγω σύμβαση δεν έχει ακυρωθεί μέχρι σήμερα και έτσι ο εναγόμενος είναι συγκύριος και συννομέας του ακινήτου κατά 20% εξ αδιαιρέτου. Αποβολή του ενάγοντος από τη συννομή κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου. Αποζημίωση λόγω ζημίας. Μείωση αποζημίωσης του ενάγοντος λόγω συμψηφισμού ανταπαίτησής του. Δικονομικά θέματα. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως δεδομένου ότι δεν εμφανίσθηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Το αίτημα για αναβολή της συζήτησης δεν θεμελιώνει νόμιμο λόγο έφεσης διότι η αναβολή απόκειται στην κρίση του δικαστηρίου. Δεκτή η έφεση, εξαφανίζει εκκαλούμενη απόφαση. Κρατεί. Δέχεται εν μέρει αγωγή.Απόφαση
Αριθμός 1511/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Β
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Νικολέττα Παναγιωτίδου Εφέτη και από τη Γραμματέα Εμορφίλη Μπαλτατζή
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 24 Νοεμβρίου 2017 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ- ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: ... του …(Α.Φ.Μ ...) κατοίκου Θεσσαλονίκης, ... Καλαμαριά, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου του Δικηγόρου Δημητρίου Ζήκου ( Α.Μ. 000275) του Δ.Σ Κατερίνης.
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ- ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: ... του …( Α.Φ.Μ. ...), κατοίκου Θεσσαλονίκης ( οδός ...) που παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου του Ευθύμιου Αναγνώστου (Α.Μ.004204)του Δ.Σ Θεσσαλονίκης.
O εφεσίβλητoς άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και σε βάρος του εκκαλούντος την από 27.9.2013 και αριθμό κατ..../2013 αγωγή, με το περιεχόμενο της οποίας ζήτησε την αναγνώριση της νομής του κατά ποσοστό 80 % εξ αδιαιρέτου εδαφικού τμήματος συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ., μετά του επ΄ αυτού κτίσματος του με αριθμό ... αγροτεμαχίου, συνολικού εμβαδού 12.235 τ.μ., και την καταβολή εκ μέρους του αποζημίωσης χρήσης για το αναφερόμενο τμήμα του κοινού του ακινήτου, και επ’ αυτής εκδόθηκε ερήμην του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος η με αριθ. 15879/23-11-2015 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή η ως άνω αγωγή. Την παραπάνω απόφαση προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ο εκκαλών με την από 09.02.2016 (αρ.καταθ. …/10-2-2016 και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο .../2016) έφεση του. Η συζήτηση της έφεσης προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 3.3.3017 και μετά από αναβολή κατά την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Στην παραπάνω αναφερόμενη ημέρα συνεδριάσεως, οπότε έγινε η συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν. .
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Το άρθρο 528 του Κ.Πολ.Δ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 44 παρ. 2 του Ν. 3994/2011, ορίζει ότι «Αν ασκηθεί έφεση από διάδικο που δικάσθηκε ερήμην, η εκκαλουμένη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, ανεξάρτητα από την διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως». Κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, με την οποία ρυθμίζονται τα αποτελέσματα της εφέσεως κατά της αποφάσεως, που εκδόθηκε ερήμην του εκκαλούντος, πλην, όμως, ερευνήθηκαν οι λόγοι, σαν αυτός να ήταν παρών, προκύπτει ότι η εκκαλουμένη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια, που καθορίζονται από την έφεση και τους προσθέτους λόγους και ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς, που μπορούσε να προβάλει και πρωτοδίκως. Του παρέχεται, δηλαδή, η ευκαιρία, δεδομένου ότι δεν εμφανίσθηκε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, αλλά δικάστηκε σαν να ήταν παρών, εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της εφέσεως, να ακουσθεί και να προβάλει στο Εφετείο όσους ισχυρισμούς μπορούσε να προβάλει πρωτοδίκως, επανορθώνοντας με την έφεση τις συνέπειες που, ενδεχομένως, επέφερε η απουσία του. Αν αρνηθεί τους αγωγικούς ισχυρισμούς ή προβάλλει εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς την βάση της αγωγής, η απόφαση πλήττεται στο σύνολό της και πρέπει να εξαφανισθεί ως προς όλες τις διατάξεις της. Μετά την εξαφάνιση της αποφάσεως χωρεί νέα συζήτηση της υποθέσεως ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, κατά την οποίαν ο εκκαλών μπορεί να προτείνει όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς, τους οποίους είχε δικαίωμα να προτείνει και πρωτοδίκως, χωρίς να υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 527 του Κ.Πολ.Δ. Αντιθέτως, αν με το εφετήριο προβάλλει ως εναγόμενος μόνον ενστάσεις καταλυτικές της αγωγής, όπως εξοφλήσεως, παραγραφής ή εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς την απόρριψη των ενστάσεων αυτών, η απόφαση δεν εξαφανίζεται κατά το μέρος που κρίθηκε βάσιμη η απαίτηση, αλλά μόνον κατά το διατακτικό της (Σαμουήλ, Η έφεση, έκδ. 2003, σελ. 100 επ.). Για να επέλθει, όμως, το αποτέλεσμα της εξαφανίσεως της αποφάσεως, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δεν ερευνά αν ο λόγος αυτός είναι βάσιμος, αλλά μόνον αν είναι νόμιμος, έτσι ώστε, στην αντίθετη περίπτωση, να απορρίπτεται η έφεση και να μην εξαφανίζεται η απόφαση (Α.Π. 394/2011 ΝοΒ 2011. 2.171, Α.Π. 251/2009 Δίκη 2009.996, Α.Π. 1.906/2008 ΝοΒ 2009.927, Α.Π. 1.140/2008 Δίκη 2009.187, Σαμουήλ, ο.π., σελ. 99, Βαθρακοκοίλης, Κ.Πολ.Δ., οι τροποποιήσεις έως το Ν. 2915/2001, έκδ. 2001, άρθρ. 528, σελ. 498, αριθμ. 1, Κεραμέας - Kονδύλης - Nίκας, Κ.Πολ.Δ., Συμπλήρωμα, έκδ. 2003, άρθρ. 528, σελ. 68). Τέλος, η αντιμετώπιση αυτή ισχύει αδιαφόρως αν η ερήμην απόφαση στον πρώτο βαθμό εκδόθηκε κατά την τακτική ή την ειδική διαδικασία (Α.Π. 884/2007 ΧρΙΔ 2008.52, Α.Π. 446/2007 ΝοΒ 2008.138).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος άσκησε κατά του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, την από 27.9.2013 και με αριθμό κατάθεσης .../2013 αγωγή του, με το περιεχόμενο της οποίας ζήτησε την αναγνώριση της νομής του σε ποσοστό 80 % εξ αδιαιρέτου ενός εδαφικού τμήματος συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ., μετά του επ΄ αυτού κτίσματος εκ του με αριθμό ... αγροτεμαχίου, συνολικού εμβαδού 12.235 τ.μ., και την καταβολή αποζημίωσης χρήσης ύψους 45.000 ευρώ, για την εκ μέρους του χρήση του αναφερόμενου τμήματος του κοινού του ακινήτου. Το ως άνω Δικαστήριο εκδίκασε την αγωγή κατά την τακτική διαδικασία, ερήμην της εναγομένης, αφού αυτή κατά την συζήτηση ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 29-10-2015 εκπροσωπήθηκε μεν από πληρεξούσιο δικηγόρο, ο οποίος όμως, μετά την απόρριψη από το Δικαστήριο του αιτήματος αναβολής της υπόθεσης που υπέβαλε, αποχώρησε. Επί της ανωτέρω αγωγής, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 15879/2015 οριστική απόφασή του, με την οποία αφού έκρινε ορισμένη και νόμιμη την αγωγή κατόπιν δέχθηκε αυτήν εν μέρει ως κατ΄ ουσίαν βάσιμη αναγνώρισε τον ενάγοντα νομέα κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου του αναφερόμενου σ’ αυτή εδαφικού τμήματος μεγαλύτερου ακινήτου και υποχρέωσε τον εναγόμενο σε απόδοση της νομής του κατά το ως άνω εξ αδιαιρέτου ποσοστό. Ακόμα υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλλει στον ενάγοντα το ποσό των 36.000 ευρώ ως αποζημίωση χρήσεως του επίδικου ακινήτου του αναφερόμενου στην αγωγή χρονικού διαστήματος. Κατά της απόφασης αυτής ο εναγόμενος, ως ηττηθείς διάδικος άσκησε την από 9-02-2016 (αριθμ.εκθ.καταθ. …/10-2-2016)υπό κρίση έφεσή του, νομοτύπως και εμπροθέσμως εντός τριάντα (30) ημερών από την επίδοση αντιγράφου της εκκαλούμενης απόφασης που έλαβε χώρα στις 10-01-2016, όπως προκύπτει από την σχετική επισημείωση του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ... στο αντίγραφο της εκκαλουμένης και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 10-02-2016 (άρθρα 495 παρ.1και 2 , 500,511,513 παρ.1 περ.β΄εδ.α΄, 516 παρ.1,517εδ.α , 518 παρ.1 και 520 παρ.1 του ΚΠολΔ). Εφόσον λοιπόν, ασκήθηκε από διάδικο ο οποίος, κατά τα προεκτεθέντα, δικάσθηκε ερήμην, πρέπει η εκκαλουμένη απόφαση, κατά παραδοχή της τυπικώς δεκτής εφέσεως, με την οποία ο εναγόμενος ήδη εκκαλών, όπως εκτιμάται το περιεχόμενο της, αρνείται τους αγωγικούς ισχυρισμούς, πλήττοντας την στο σύνολό της, να εξαφανισθεί μέσα στα όρια που καθορίζονται με την έφεση, ήτοι στο σύνολό της, δικαιουμένου του εκκαλούντος να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς, τους οποίους μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως, περαιτέρω δε να διακρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο και να δικασθεί η υπόθεση από την αρχή και να ερευνηθεί η ένδικη αγωγή, ως προς το νόμω και κατ’ ουσίαν βάσιμό της (άρθρο 533 παρ. 1 και 535 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.).Πρέπει να σημειωθεί ότι, η απόρριψη του αιτήματος για αναβολή της συζήτησης, κατά το άρθρο 249 ΚΠολΔ, δεν αποτελεί σφάλμα δεκτικό έφεσης, διότι η αναβολή απόκειται στην κρίση του δικαστηρίου (βλ. ΑΠ 1247/1982 ΔΕΝ 39. 1102, ΕφΠατρ 421/2006 Νόμος, ΕφΑΘ 12638/1987 Αρμ MB. 1016, ΕφΘεσ 457/2011 Αρμ 2011.1022), ούτε θεμελιώνει νόμιμο λόγο έφεσης, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο εκκαλών με το περιεχόμενο της ένδικης έφεσης του, αφού το δικαστήριο, έχοντας, σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο, διακριτική ευχέρεια να δεχθεί ή να απορρίψει αυτό (αίτημα αναβολής), δεν υποπίπτει στο σφάλμα της παράλειψης να αποφανθεί, ούτε πρόκειται για σφάλμα του διαδίκου που μπορεί να επανορθωθεί, πολύ δε περισσότερο αφού το διατακτικό της απόφασης του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου δεν θεμελιώνεται στην παραδοχή ή απόρριψη του αιτήματος αυτού (πρβλ. και ΑΠ 679/1973 ΝοΒ 22. 68, βλ. ΕφΘεσ 907/1993, ΕφΑΘ 9117/1989 Νόμος, ΕφΑΘ 8701/1980 ΝοΒ 29. 357, ΕφΑΘ 1610/1972 Αρμ 26. 910, αντίθετα ΕφΑΘ 12901/1987 Δνη 31. 587, Σ. Σαμουήλ, ό.π, παρ. 540 περ. ιε’).
Ι. Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 974 Α.Κ. « όποιος απέκτησε την φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα ( κατοχή) είναι νομέας του, αν ασκεί την εξουσία αυτή με διάνοια κυρίου». Από την ερμηνεία δε της ανωτέρω διάταξης και αυτές των άρθρων 976-978 και 983 συνάγεται ότι η κτήση της νομής διακρίνεται σε πρωτότυπη και παράγωγη. Πρωτότυπη κτήση της νομής είναι αυτή που αποκτήθηκε με την απόκτηση του νομέα της φυσικής εξουσίας διανοία κυρίου σε ανεξουσίαστο πράγμα, δηλαδή σε πράγμα που δεν διατελεί στην νομή άλλου ή ακόμα και ανεξάρτητα από την ύπαρξη προηγούμενου νομέα, χωρίς την βούληση, βέβαια αυτού. Πρωτότυπη κτήση της νομής συνιστά και η εκτέλεση τίτλου εκτελεστού, με περιεχόμενο την παράδοση ή απόδοση ακινήτου ( 943 παρ 1 ΚΠολΔ).Η εκτέλεση του τίτλου στην περίπτωση αυτή επάγεται την απώλεια της νομής του έως τώρα νομέα και πρωτότυπη κτήση με τον επισπεύδοντα, ανεξάρτητα από την φυσική εξουσίαση του πράγματος. Δηλαδή στην περίπτωση αυτή, για την κτήση της νομής η εγκατάσταση του επισπεύδοντος την προς τούτο σύνταξη της έκθεσης του δικαστικού επιμελητή, χωρίς την ανάγκη άσκησης από αυτόν υλικών επί του πράγματος πράξεων (βλ. Β. Βαθρακοκοίλη Η ΝΟΜΗ σελ 81). Περαιτέρω από τον συνδυασμό της παραπάνω αναφερόμενης διάταξης του άρθρου 974 και αυτών των άρθρων 981 και 994 ΑΚ προκύπτει ότι εκείνος που απέκτησε τη φυσική εξουσία πάνω σε πράγμα (κατοχή) έχει τη νομή τούτου αν ασκεί την εξουσία αυτή με διάνοια κυρίου. Αφού τα στοιχεία, που συνιστούν την έννοια της νομής, είναι η φυσική εξουσία και η διάνοια κυρίου (αρθρ. 974 ΑΚ), η απώλεια εκείνης επέρχεται όταν είτε απολεσθεί, εκουσίως ή ακουσίως, αλλά, πάντως, οριστικώς, η φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα, είτε παύσει η διάνοια κυρίου, είτε προφανώς, όταν εκλείψουν και τα δύο αυτά στοιχεία. Δηλαδή η νομή χάνεται και όταν η φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα πάψει, δηλαδή η άσκηση της σ' αυτό στην συγκεκριμένη περίπτωση κατά τις αντιλήψεις των συναλλαγών, κατά τρόπο σταθερό και διαρκή αποκλείεται ή είναι αδύνατη, είτε από ενέργεια τρίτου χωρίς την βούληση του νομέα [κατάληψη] ή από απώλεια του πράγματος από οποιοδήποτε άλλο λόγο. Εξάλλου, κατά την διάταξη του άρθρου 984 παρ 1 του ΑΚ, ορίζεται ότι « Η νομή προσβάλλεται είτε με διατάραξη είτε με αποβολή του νομέα, εφόσον αυτές γίνονται παράνομα και χωρίς την θέληση του», κατά δε την διάταξη του άρθρου 987 ΑΚ «Ο νομέας που αποβλήθηκε παράνομα από την νομή έχει δικαίωμα να αξιώσει την απόδοσή της από αυτόν που νέμεται επιλήψιμα απέναντι του. Αξίωση αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες δεν αποκλείεται». Κατά την ερμηνεία των παραπάνω διατάξεων αποβολή συνιστά κάθε πράξη που συνεπάγεται για το νομέα ολική ή μερική απώλεια της νομής του. Αποτελεί καθολική προσβολή της νομής, αφού συνεπεία αυτής ο νομέας στερείται πλήρως την φυσική εξουσία (έστω και σε μέρος) του πράγματος. Αποβολή ακόμα, συνιστά κάθε προσβολή της νομής, η άρση της οποίας γίνεται με απόδοση του πράγματος που συνιστά αντικείμενο της νομής. Η αποβολή αποτελεί κατ αρχήν προσβολή τόσο του θετικού όσο και του αρνητικού περιορισμού της νομής. Δεν αποκλείεται και στην αποβολή η προσβολή να προέρχεται από παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας. Περαιτέρω από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 994, 789, 790, 282 και 284 Α.Κ. συνάγεται ότι η νομή μπορεί να ανήκει, κατά το περιεχόμενό της, σε περισσότερα από ένα πρόσωπα, οπότε υπάρχει κοινωνία κατ` ιδανικά μέρη, δηλαδή συννομή. Ετσι, αν η συννομή προσβάλλεται παρανόμως από τρίτο πρόσωπο, οι συννομείς έχουν πλήρη την προστασία από την νομή, εάν δε προσβάλλεται από συννομέα, τότε εάν μεν η έριδα στρέφεται περί την ύπαρξη της συννομής του συννομέως, αυτός έχει πλήρη την προστασία της νομής, όπως όταν η νομή προσβάλλεται από τρίτον (δικαστική και αυτοδύναμη). Εάν όμως η έριδα στρέφεται περί τα όρια της χρήσεως του πράγματος η οποία αρμόζει σε κάθε συννομέα, δηλαδή αν αυτή (η συννομή) υπάρχει, αλλά αμφισβητείται η έκταση των δικαιωμάτων επί του κοινού, τότε ο προσβληθείς έχει μεν την αυτοπροστασία που του παρέχουν τα άρθρα 282 και 284 Α.Κ., αλλά δικαιούται να απαιτήσει και τον διακανονισμό της συγχρήσεως κατά τις περί κοινωνίας διατάξεις των άρθρων 789 και 790 Α.Κ. (Α.Π 6/2016, Α.Π.79/1992 Δημ. Νόμος). Ειδικότερα, από τις διατάξεις των άρθρων 785 και 787 του ΑΚ προκύπτει ότι, αν ένα δικαίωμα ανήκει σε περισσότερους από κοινού, εφόσον ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, υπάρχει ανάμεσά τους κοινωνία κατ` ιδανικά, μέρη και κάθε κοινωνός έχει δικαίωμα να κάνει χρήση του κοινού αντικειμένου, εφόσον αυτή δεν εμποδίζει τη σύγχρηση των λοιπών. Το δικαίωμα αυτό του καθενός από τους κοινωνούς είναι ανεξάρτητο από τη μερίδα του στο κοινό αντικείμενο, διότι, η εξουσία του κοινωνού πάνω σ` αστό διακρίνεται θεωρητικά σε ιδανικά μερίδια όχι όμως και πρακτικά, αφού οι υλικές πράξεις, με τις οποίες ασκείται αυτή η άμεση εξουσία, δεν επιδέχονται επιμερισμό, ώστε ο καθένας, να ασκεί τόσο ποσοστό εξουσίας όσο αντιστοιχεί στο μερίδιό του. Η μη παρακώλυση της συγχρήσεως του καθενός από τους κοινωνούς αποτελεί ουσιαστικό περιεχόμενο στο δικαίωμα χρήσεως όχι μόνο από την πλευρά της εκτάσεως του δικαιώματος αυτού, αλλά και από την πλευρά της ασκήσεως καθεαυτής του παραπάνω δικαιώματος και μη αποκλεισμού του (βλ. Σκούρα στο Γεωργιάδη -Σταθόπουλο, Αστικό κώδικα, Ειδικό ενοχικό, τόμο IV, άρθρο 787, σελ. 156 επ., αριθμοί 1-4). Το δικαίωμα του καθενός από τους κοινωνούς για χρήση του κοινού είναι αυτοτελές και ανεξάρτητο του αντιστοίχου δικαιώματος των λοιπών κοινωνών και παρέχει άμεση εξουσία επάνω στο αντικείμενο, η δε άσκησή του δεν προϋποθέτει και την συναίνεση των λοιπών. Ακόμα, από τις διατάξεις των άρθρων 788 και 789 του ΑΚ προκύπτει ότι η διοίκηση του κοινού ανήκει σε όλους μαζί τους κοινωνούς, οι οποίοι στις μεταξύ τους σχέσεις ευθύνονται για κάθε πταίσμα (άρθρο 788 § 1 του ΑΚ). Με απόφαση της πλειοψηφίας των κοινωνών μπορεί να καθορισθεί ο τρόπος της τακτικής διοίκησης και εκμετάλλευσης που αρμόζει στο κοινό αντικείμενο. Η πλειοψηφία λαμβάνεται με βάση το μέγεθος των μερίδων (άρθρο 789 του ΑΚ). Η διοίκηση περιλαμβάνει κάθε πράξη διαχειρίσεως, υλική ή νομική, η οποία είναι απαραίτητη για την συντήρηση, εκμετάλλευση, χρησιμοποίηση, κάρπωση και αύξηση της αξίας του κοινού πράγματος. Εξάλλου η απόφαση της πλειοψηφίας για τακτική διοίκηση του κοινού, η οποία ισχύει εφόσον δεν υπάρχει προγενέστερη απόφαση όλων των κοινωνών για το σκοπό αυτό, δεν υπόκειται σε ιδιαίτερο τύπο και μπορεί να καταρτισθεί γραπτά ή όχι, δεσμεύει δε όλους τους κοινωνούς, δηλαδή και εκείνους που διαφωνούν με αυτή (βλ. ΑΠ 545/1993 ΕλΔ35. 1536). Αν η μειοψηφία αρνείται να συμμορφωθεί με την απόφαση της πλειοψηφίας μπορεί να εξαναγκασθεί σ` αυτό με δικαστική απόφαση και να υποχρεωθεί σε απόδοσή του ακινήτου, αλλά και ενδεχομένως και σε αποζημίωση, για προσβολή προϋφιστάμενης ενοχής, που απορρέει από την κοινωνία (βλ. Π. Φίλιο στην ΕρμΑΚ, άρθρο 789, αριθμό 41, Σκούρα, ό.Π., σελ. 172, αριθμό 30 και ΕφΑθ.1288/2006, Δνη 2006 1112). Αίτημα της αγωγής στην περίπτωση αυτή είναι η αποβολή της μειοψηφίας από ολόκληρο το επίκοινο ακίνητο και η απόδοσή του στο διαχειριστή και όχι μόνο η ιδανική του μερίδα. Η αγωγή δικάζεται με την τακτική διαδικασία (βλ. Φίλιο, ό.π., άρθρα 789, αρ. 49 επ. και 790, αρ. 32, Καράση, στο Γεωργιάδη - Σταθόπουλο, Αστικό Κώδικα, Εμπρ. δίκαιο, τόμο V, άρθρο 1113, σελ. 662, αρ. 48 και σελ. 667, αρ. 56 και ΕφΑθ 9314/1996 ΕλΔ 38.1654), από το καθ` ύλην αρμόδιο δικαστήριο λόγω ποσού, διότι, η διαφορά είναι αποτιμητή σε χρήμα και σύμφωνα με την αξία του όλου ακινήτου, αφού η παροχή είναι αδιαίρετη, ο δε διαχειριστής οφείλει να ζητήσει από την μειοψηφία που κατέχει το επίκοινο την απόδοση του όλου ακινήτου (βλ. ΑΠ 644/1980 ΝοΒ 28. 1993).
Με την ένδικη από 27.9.2013 και με αριθμό κατ..../ 2013 αγωγή του, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος εξέθετε ότι, κατά του εναγομένου σ αυτή και ήδη εφεσίβλητου, άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία) αρχικά την από 05-11-2008 και υπ' αριθ. καταθ. .../2008 αγωγή του, με την οποία ζητούσε, για τους διαλαμβανόμενους σ' αυτήν λόγους, να αναγνωριστεί αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος τμήματος συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ. του υπ' αριθμ.... αγροτεμαχίου, κείμενου στην αγροτική περιοχή ... Θεσσαλονίκης, της περιφέρειας του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης και του Δήμου Θεσσαλονίκης, της πρώην κοινότητας ..., πρώην Δήμου ... και ήδη Δήμου ... Θεσσαλονίκης, εμβαδού σύμφωνα με τον τίτλο κτήσεως 12.235 τ.μ., το οποίο συνορεύει βορειοδυτικά με το υπ' αριθ. … τεμάχιο αγρού ιδιοκτησίας ... επί πλευράς μέτρων γραμμικών 234,51, Νοτιοδυτικά με αγροτικό δρόμο πλάτους τεσσάρων γραμμικών μέτρων επί προσόψεως 52 γραμμικών μέτρων, Νοτιοανατολικά με το υπ' αρ. ... τεμάχιο αγρού ιδιοκτησίας ... επί πλευράς μέτρων γραμμικών 236,10 και βορειοανατολικά με αγροτικό δρόμο επί προσόψεως μέτρων γραμμικών 52 και ειδικότερα τμήματος εμβαδού 1.293,40 τ.μ., μετά του επ' αυτού κτίσματος, όπως αυτό εμφαίνεται ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Μ-Λ-Ν-Ι-Κ-Η-Ζ-Μ στο από 14-06-1979 τοπογραφικό διάγραμμα του Πολιτικού Μηχανικού, ..., από το οποίο, το μεν τμήμα εμβαδού 1.223,40 τ.μ. ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Ζ-Ι-Κ-Η-Ζ είναι ισόγειος εργοστασιακός χώρος, το δε τμήμα εμβαδού 70 τ.μ. ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Ζ-Ν-Λ-Μ-Ζ είναι αύλειος χώρος διαστάσεων 7 μ. χ 10 μ. Επίσης, ζητούσε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και κάθε τρίτος που έλκει από αυτόν τα δικαιώματα του να του αποδώσει το αμέσως παραπάνω λεπτομερώς περιγραφόμενο τμήμα εμβαδού 1.293,40 τ.μ. του ακινήτου και σε περίπτωση άρνησης του, να διαταχθεί η βίαιη αποβολή του από αυτό καθώς και κάθε τρίτου που έλκει από αυτόν δικαιώματα και η απόδοση του στον ίδιο (ενάγοντα). Ότι επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 401/2010 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία) με την οποία έγινε αυτή εν μέρει δεκτή και συγκεκριμένα αναγνωρίστηκε συγκύριος, κατά ποσοστό 80%, εξ αδιαιρέτου, του ανωτέρω περιγραφόμενου εδαφικού τμήματος, και παράλληλα υποχρεώθηκε να του αποδώσει τη νομή του εν λόγω εδαφικού τμήματος κατά ιδανικό μερίδιο 80%. Περαιτέρω, εξέθετε ότι κατά της ανωτέρω αποφάσεως ο εναγόμενος άσκησε ενώπιον του Εφετείου Θεσσαλονίκης την από 19-02-2010 και με αύξ. αριθ. καταθ. …/2010 και αριθμ. βιβλίου εισερχομένων …/2010 έφεση, για την οποία εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 697/2012 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Β’), η οποία απέρριψε την ασκηθείσα έφεση του, και ότι παρήλθε η προβλεπόμενη μετά την επίδοση της εφετειακής επίδοσης στον καθ' ου προθεσμία άσκησης αναίρεσης. Ότι ακολούθως, στις 21-01-2013 επέδωσε στον εναγόμενο πιστό φωτοαντίγραφο του με αριθμό …/16-01-2013 πρώτου εκτελεστού απογράφου της με αριθμό 401/2010 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, συνταχθείσης της υπ' αριθ. .../21-01-2013 έκθεσης επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..., με την οποία επιτάσσονταν να του αποδώσει μέσα σε τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από την επίδοση τη νομή του ανωτέρω εδαφικού τμήματος εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επ' αυτού κτίσματος εμβαδού 1223,40 τμ, κατά ιδανικό μερίδιο 80%, καθώς και το συνολικό ποσό 860 ευρώ, για τα επιδικασθέντα δικαστικά έξοδα ποσού 650 ευρώ και λοιπά έξοδα έκδοσης απογράφου, λήψης αντιγράφου, επίδοσης, νομικής συμβουλής και σύνταξης επιταγής. Ότι παρελθούσας άπρακτης της ως άνω προθεσμίας, προέβη νόμιμα την 29-01-2013 σε πλασματική αποβολή του αντίδικου, καθώς και κάθε άλλου τρίτου που έλκει τα δικαιώματα του από εκείνον ή κατείχε επ' ονόματι του από τη νομή του ανωτέρω περιγραφόμενου εδαφικού τμήματος, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος και συγκεκριμένα από ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου αυτών και ότι εγκαταστάθηκε πλασματικά αυτός, ως επισπεύδων την εκτέλεση, συνταχθείσης της υπ' αριθ. .../29-01-2013 Έκθεσης Πλασματικής Αποβολής και Εγκατάστασης σε Ακίνητο του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης .... Ισχυρίσθηκε ακόμα, ότι παρόλα αυτά ο εναγόμενος εξακολούθησε να βρίσκεται στην κατοχή του εν λόγω διαιρετού τμήματος του αγροτεμαχίου του με τον εργοστασιακό χώρο, αντιποιούμενος την νομή του, ισχυριζόμενος ότι αυτός εξακολουθεί να είναι μοναδικός κύριος, νομέας και κάτοχος του επίδικου διαιρετού τμήματος του όλου ακινήτου. Ότι την 05-03-2013 επέδωσε στον αντίδικο την από 19-02-2013 Εξώδικη Δήλωση-Πρόσκληση - Προειδοποίηση του, συνταχθείσης της υπ' αριθμ. .../05-03-2013 έκθεσης επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..., με την οποία, τον ενημέρωνε ότι κατέχοντας την πλειοψηφία των μεριδίων στο επίκοινο ακίνητο, καθόρισε, τον τρόπο τακτικής διαχείρισης, χρησιμοποίησης και εκμετάλλευσης ολόκληρου του ακινήτου, και τον καλούσε μέσα σε τρείς (3) εργάσιμες ημέρες από την επίδοση να του αποδώσει ο ίδιος καθώς και κάθε τρίτος που έλκει από εκείνον τα δικαιώματα του, το ως άνω επίκοινο εδαφικό τμήμα, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος, κενού, απομακρύνοντας συγχρόνως τον κινητό εξοπλισμό και τα λοιπά αντικείμενα που βρίσκονται σ' αυτό. Ότι συγχρόνως, τον προειδοποίησε ότι σε περίπτωση που δεν συμμορφωθεί και δεν του παραδώσει το ακίνητο, θα θεωρήσει ότι αντιποιείται τη νομή του επ' αυτού, αποβάλλοντας τον από αυτήν, οπότε θα στραφεί εναντίον του δικαστικώς προκειμένου να αποβληθεί απ' αυτό και κάθε τρίτος που έλκει από αυτόν τα δικαιώματα του και να του αποδοθεί η νομή και κατοχή του σ' αυτό, ενώ συγχρόνως θα του οφείλει αποζημίωση χρήσης για το χρονικό διάστημα που θα συνεχίσει παράνομα να χρησιμοποιεί το ακίνητο με το κτίσμα του. Ότι ο αντίδικος ουδέν έπραξε και δεν του απέδωσε την νομή του ακινήτου, αλλά αντίθετα παραμένει μέχρι σήμερα εγκατεστημένος σ' αυτό, κάνοντας χρήση αυτού, αρνούμενος να του το αποδώσει, αποβάλλοντας τον έτσι από τη νομή και κατοχή του συνεχίζοντας να καυχάται ότι αυτός είναι μόνος κύριος, νομέας και κάτοχος του. Ότι ήδη κατέθεσε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων νομής) την από 30-04-2013 και με αριθμ. καταθ. .../2013 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων νομής ακινήτου, η οποία απορρίφθηκε με την υπ' αριθ. 5058/2013 απόφαση. Τέλος, ισχυρίσθηκε ότι η μισθωτική αξία του επίκοινου εδαφικού τμήματος, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος εργοστασίου, όπως καθορίζεται σύμφωνα με τα μισθωτικά δεδομένα της περιοχής, ανέρχεται στο ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ το μήνα, ενώ η αξία του μετά του επ' αυτού κτίσματος ανέρχεται σε 37.241 ευρώ. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζήτησε, να αναγνωριστεί η νομή του σε ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου στο ανωτέρω περιγραφόμενο εδαφικό τμήμα, συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ. μετά του επ' αυτού κτίσματος, να υποχρεωθεί ο αντίδικος και κάθε τρίτος, που έλκει δικαιώματα απ' αυτόν ή το κατέχει για λογαριασμό του, να του αποδώσει τη νομή και κατοχή, καθώς επίσης να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλλει το ποσό των 45.000 ευρώ για το διάστημα που κάνει χρήση στο ακίνητο, ήτοι από την 09-03-2013 έως και τον Μάιο του 2014, όταν και θα συζητείτο η ως άνω αγωγή νομιμότοκα από την επομένη της παρέλευσης κάθε μήνα, διαφορετικά από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. Τέλος, ζήτησε να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην πληρωμή των δικαστικών του εξόδων.
Με το περιεχόμενο και τα αιτήματα που προεκτέθηκαν και όπως ορθά δύναται να χαρακτηρισθούν τα επικαλούμενα από τον ενάγοντα πραγματικά περιστατικά, (βλ. ΑΠ 431/2005 ΕλλΔνη 2005. 1058), δυνάμει των οποίων εκτιμάται ότι η έριδα μεταξύ των διαδίκων, στρέφεται ως προς την ύπαρξη της συννομής του ενάγοντος στο επίδικο τμήμα ακινήτου, παρά τα διηγηματικώς αναφερόμενα από αυτόν, ότι κατέχει την πλειοψηφία των μερίδων επί του επιδίκου ακινήτου και έχει το δικαίωμα να καθορίσει τον τρόπο τακτικής διαχείρισης και εκμετάλλευσης ολόκληρου του ακινήτου, εκ των οποίων και μόνο δεν δύναται να συναχθεί ότι το αντικείμενο της ένδικης διαφοράς, αφορά τα όρια της χρήσης καθενός των διαδίκων, επί του επιδίκου ακινήτου, στο ως άνω δικόγραφο σωρεύονται αγωγή αναγνωριστική της νομής, αποβολής από τη νομή, μαζί με αγωγή αποζημίωσης από αδικοπραξία και αρμοδίως φέρονται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού κατά την τακτική διαδικασία (άρθρα 9, 14, 16 περ. 13, και 29 ΚΠολΔ), οι οποίες είναι επαρκώς ορισμένες, και νόμιμες στηριζόμενες στις διατάξεις των άρθρων 974, 984, 987 και 298, 914 ΑΚ, 69, 70,176, 907 και 908 § 1 ζ ΚΠολΔ. Επομένως, εφόσον για το μέρος της που αφορά την νομή εγγράφηκε εμπρόθεσμα στα βιβλία διεκδικήσεων του Υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης (βλ. το υπ' αριθ. .../01-11-2013 πιστοποιητικό του Υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης) και καταβλήθηκε το αναλογούν δικαστικό ένσημο (βλ. το υπ' αριθ. ... και .../03-11-2015 διπλότυπα είσπραξης τύπου Β», τα υπ' αριθ…. και …/03-11-2015 γραμμάτια είσπραξης της ...Τράπεζας κατάστημα ... και τα υπ' αριθ. ... και ... γραμμάτια είσπραξης της ίδιας ως άνω Τράπεζας), πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω και κατά την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί και η δικηγορική αμοιβή (βλ. το υπ' αριθ. ... γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων). Πρέπει να σημειωθεί ότι ο ενάγων δεν υποχρεούται να προσκομίσει το προβλεπόμενο από το άρθρο 54 Α παρ. 5 Ν. 4174/2013 πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ, καθώς δεν είναι αυτός που βρίσκεται στη νομή του.
Από τη διάταξη του άρθρου 991 Α.Κ. που ορίζει ότι ο εναγόμενος για διατάραξη ή αποβολή δεν μπορεί να επικαλεσθεί δικαίωμα που του παρέχει εξουσία πάνω στο πράγμα, παρά μόνο αν το δικαίωμα έχει αναγνωρισθεί τελεσίδικα σε δίκη ανάμεσα σε αυτόν και τον ενάγοντα, σαφώς συνάγεται ότι ο εναγόμενος με τις αγωγές περί διαταράξεως ή αποβολής από τη νομή δεν δικαιούται να αντιτάξει κατά του ενάγοντος ενστάσεις ανατρεπτικές, που στηρίζονται σε δικαίωμα ιδίας αυτού κυριότητας ή σε άλλα εμπράγματα δικαιώματα επί του επιδίκου πράγματος ή σε προσωπικά περί αυτού δικαιώματα, δυνάμει των οποίων ο εναγόμενος θα μπορούσε να αξιώσει την παράδοση του πράγματος ή την παραχώρηση της χρήσεώς του σε αυτόν. Από τη διάταξη όμως αυτή δεν συνάγεται και ότι απαγορεύεται στον εναγόμενο να αντιτάξει τη δική του νομή επί του επιδίκου πράγματος, καθόσον ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν είναι αυτοτελής, αλλ` αποτελεί αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής, που μπορεί να αποδειχθεί ανταποδεικτικώς, οπότε οδηγεί στην απόρριψη αυτής. Περαιτέρω, κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 440 και 441 ΑΚ, το διαπλαστικό δικαίωμα της πρότασης συμψηφισμού δημιουργείται από τότε που δύο αντίθετες απαιτήσεις, οι οποίες πληρούν τις προϋποθέσεις του συμψηφισμού, θα συνυπάρξουν. Από το χρονικό αυτό σημείο, ο δικαιούχος της κάθε απαίτησης έχει δικαίωμα να αποσβέσει την απαίτηση του δανειστή του, προτείνοντας την ανταπαίτησή του σε συμψηφισμό. Η πρόταση του συμψηφισμού, η οποία γίνεται με μονομερή Δήλωση του ενός γνωστοποιητέα στον άλλο και συνιστά μονομερή ουσιαστική δικαιοπραξία, επιφέρει απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων αναδρομικά, δηλαδή από τότε που συνυπήρξαν. Οι υποκείμενες σε συμψηφισμό απαιτήσεις πρέπει να είναι ομοειδείς κατά αντικείμενο και ληξιπρόθεσμες. Ομοειδείς είναι οι απαιτήσεις των οποίων τα αντικείμενα έχουν τα ίδια γνωρίσματα, όπως οφειλή χρημάτων και από τα δύο μέρη, ανεξάρτητα από τις ενοχές από τις οποίες απορρέουν. Το ομοειδές κρίνεται κατά το χρονικό σημείο πρότασης του συμψηφισμού. Βασικό στοιχείο του συμψηφισμού είναι η ύπαρξη και η εγκυρότητα των συμψηφιζομένων απαιτήσεων. Έτσι, αν μία από τις απαιτήσεις δεν υπάρχει ή η σχετική σύμβαση από την οποία πηγάζει είναι άκυρη, ο συμψηφισμός δεν επιφέρει απόσβεση της άλλης απαίτησης. Ο νόμος δεν απαιτεί, ως όρο του συμψηφισμού, ταυτότητα του νομικού λόγου που στηρίξει τις αμοιβαίες απαιτήσεις ή συνάφεια της αιτίας τους, αλλά ούτε και επιβάλλει η ανταπαίτηση που αντιτάσσεται προς συμψηφισμό να είναι εκκαθαρισμένη (ΑΠ 435/2015, ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 294/2014, Αρμ 2014. 1306, ΑΠ 782/ 2014, ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 450/2013, ΧρΙΔ 2013.583, ΑΠ 936/2013, ΝοΒ 2014.33, ΑΠ 840/2012, ΧρΙΔ 2013.27, ΑΠ 1460/2012, ΕπισκΕμπΔ 2013.324). Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 325, 326, 327,1101-1106 ΑΚ συνάγεται ότι για δαπάνες από τις οποίες αυξήθηκε η αξία του πράγματος (επωφελείς δαπάνες)έχει δικαίωμα αποζημίωσης μόνο ο καλόπιστος νομέας για το πριν από την επίδοση της αγωγής χρονικό διάστημα, και μόνο εφόσον σώζεται η αύξηση της αξίας κατά το χρόνο της απόδοσης του πράγματος (βλ. ΑΠ 281/2010 ΧρΙΔ 2011. 184, ΑΠ 1188/2010 ΕλλΔνη 2011.1028). Ο κακής πίστης νομέας και από την επίδοση της αγωγής κάθε νομέας, έχει αξίωση αποζημίωσης μόνο για τις αναγκαίες δαπάνες ή για τις δαπάνες εξαιτίας βαρών του πράγματος μόνο κατά τις διατάξεις για τη διοίκηση αλλότριων. Για τις δαπάνες αυτές έχει δικαίωμα για επίσχεση του πράγματος (Κ. Παπαδόπουλου, Αγωγές Εμπραγμάτου Δικαίου, τ. Α`, έκδ. 1989, § 53.6, σ. 173, πρβλ. ΕφΛαρ 95/2007 Δικογραφία 2008. 65), δικαιούται, δηλαδή, να αρνηθεί την απόδοση του πράγματος μέχρι να ικανοποιηθεί για τις δαπάνες που του οφείλονται (βλ. ΑΠ 281/2010 ΧρΙΔ 2011. 184). Η ένσταση αυτή μπορεί να προταθεί κατά του ενάγοντος και από τον εναγόμενο επί αγωγής για απόδοση της νομής, και επί ασφαλιστικών μέτρων νομής (Κ. Παπαδόπουλου, ό.π., § 84.1, σ 214, Παρμ. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, ανατύπ. 1985, σ. 381, βλ. και ΜΠρΘεσ 29600/2006 Αρμ 2008. 406).Περαιτέρω, από τις διατάξεις όμως των άρθρων 1101, 1102 και 1103 επ. ΑΚ συνάγεται ότι η ένσταση επίσχεσης παρέχεται στο νομέα μόνο του πράγματος, δηλαδή εκείνον που το κατέχει με διάνοια κυρίου, όχι δε και στον απλό κάτοχο (βλ. ΕφΛαρ 416/2011 Δικογραφία 2012.109, Κ. Παπαδοπούλου, ό.π., § 114.8, σ. 274). Για το ορισμένο της ένστασης επίσχεσης που βασίζεται σε αξίωση αποζημίωσης για επωφελείς δαπάνες επί ακινήτου από τον καλόπιστο νομέα, πρέπει ο εναγόμενος-ενιστάμενος να ισχυρίζεται ότι ήταν καλόπιστος νομέας, ότι αυξήθηκε η αξία του πράγματος εξαιτίας των δαπανών στις οποίες υποβλήθηκε και ότι αυτή σώζεται, ενώ, ως προς τις δαπάνες, πρέπει να καθορίζει σαφώς και κατά τρόπο ορισμένο το ύψος της κάθε μίας χωριστά, με ειδική ονοματοδοσία του περιεχομένου και το χρόνο καταβολής τους, το είδος των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν και τη δαπάνη κάθε υλικού, καθώς επίσης και να προσδιορίζει την αξία του ακινήτου κατά το χρόνο της απόδοσης του, με και χωρίς τη βελτίωση του που επήλθε με τις δαπάνες, προκειμένου να κριθεί αν και κατά πόσο σώζεται η επελθούσα αύξηση της αξίας του (ΕφΠατρ 758/2004 ΑχΝομ 2005. 94, ΕφΑθ 4529/2003 ΕλλΔνη 2006. 866). Χρόνος απόδοσης για την εφαρμογή της ΑΚ 1103 είναι ο χρόνος άσκησης της αξίωσης των δαπανών (ΕφΛαρ 416/2011 Δικογραφία 2012. 109, ΕφΔωδ 392/2009 ΤΝΠ-Νόμος, Κ. Παπαδοπούλου, ό.π., σ. 280, Γεωργιάδη/Σταθόπουλου, ΑΚ, τ. V, έκδ. 1985, στο άρθ. 1103, σ. 607).Τέλος, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 281 ΑΚ, κατά το οποίο η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλει η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, το δικαίωμα θεωρείται ότι ασκείται καταχρηστικά, όταν η συμπεριφορά του δικαιούχου που προηγήθηκε ή η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε κατά το χρόνο που μεσολάβησε ή οι περιστάσεις που μεσολάβησαν χωρίς να εμποδίζουν κατά νόμο τη γένεση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστά μη ανεκτή την μεταγενέστερη άσκηση του, κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου, αφού η συμπεριφορά αυτή τείνει στην ανατροπή της κατάστασης που δημιουργήθηκε υπό ορισμένες ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε για πολύ χρόνο με επακόλουθο να συνεπάγεται επαχθείς συνέπειες για τον υπόχρεο. Απαιτείται δηλ. για να χαρακτηριστεί καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος να έχει δημιουργηθεί στον υπόχρεο, από την συμπεριφορά του δικαιούχου σε συνάρτηση και με εκείνη του υποχρέου και μάλιστα εύλογα, η πεποίθηση ότι ο δικαιούχος δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμα του. Απαιτείται ακόμη οι πράξεις του υποχρέου και η υπ’ αυτού δημιουργηθείσα κατάσταση που συνεπάγεται ιδιαιτέρως επαχθείς επιπτώσεις για τον υπόχρεο, να τελούν σε αιτιώδη σχέση με την προηγούμενη συμπεριφορά του δικαιούχου, αφού κατά τους κανόνες της καλής πίστης, τις συνέπειες που απορρέουν από πράξεις άσχετες προς αυτή τη συμπεριφορά δεν συγχωρείται να επικαλεσθεί ο υπόχρεος προς απόκρουση του δικαιώματος (βλ. αντί πολλών ολ.ΑΠ 7/2002, 8/2001 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2009/2009 ΕλλΔνη 525, 750, ΑΠ 823/2010 ΕλλΔνη 52.752).
Ο εναγόμενος με τις νομότυπα κατατεθειμένες έγγραφες προτάσεις του, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, αρνήθηκε αιτιολογημένα την αγωγή, ισχυριζόμενος ότι βρίσκεται δικαιωματικά στην νομή του επιδίκου ακινήτου, ως συγκύριος αυτού κατά ποσοστό 20% εξ αδιαιρέτου, δικαίωμα το οποίο άλλωστε, του αναγνωρίσθηκε με τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Ακόμα, απαντώντας στην σωρευόμενη στην αγωγή αξίωση αποζημίωσης με την οποία ο ενάγων και ήδη εκκαλών ζήτησε την αποκατάσταση της περιουσιακής του ζημίας ισχυρίσθηκε, ότι ο αντίδικος του, δυνάμει του από 13-5-2013 ιδιωτικού συμφωνητικού επαγγελματικής μίσθωσης, ποιούμενης αποκλειστική χρήση της υπόλοιπης έκτασης του όλου ακινήτου, τμήμα του οποίου αποτελεί το επίδικο, προέβη στην εκμίσθωση προς την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «...» ενός τμήματος αυτού 900 τ.μ, ενός ισόγειου βιοτεχνικού κτίσματος εμβαδού συν. εμβαδού 1200 τ.μ. παραχωρώντας στην μισθώτρια και την αποκλειστική χρήση τμήματος του όλου αγροτεμαχίου εμβαδού 500 τ.μ. στην μπροστινή, πλαϊνη αριστερή πλευρά του κτηρίου για χρονικό διάστημα έξι (6) ετών αρχής γενομένης από 13-5-2013 και λήξεως την 12-05-2019 με μίσθωμα που συμφωνήθηκε στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκ του οποίου (μισθώματος) δικαιούται ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής του στο όλο ακίνητο το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως και συνολικά καθ’ όλη την διάρκεια της μίσθωσης, το ποσό των 22.000 ευρώ (δηλαδή 400 ευρώ Χ 55 μήνες) το οποίο προέβαλλε σε συμψηφισμό. Ακόμα ισχυρίσθηκε, ότι δυνάμει του από 5-4-1995 ιδιωτικού συμφωνητικού ο ενάγων προέβη σε εκμίσθωση προς την επιχείρηση με την επωνυμία ... τμήματος του όλου ακινήτου, εμβαδού 1350 τ.μ. μετά του επ’ αυτού βιοτεχνικού- βιομηχανικού κτίσματος 1350 τ.μ, καθώς και τμήματος αυτού 400 τ.μ.,με το επ’ αυτού κτίσμα 400 τ.μ., για δεκαπέντε (15) τουλάχιστον έτη αντί του αρχικού συμφωνηθέντος μισθώματος ποσού 500.000 δραχμών και ήδη 1.467, 35 ευρώ, χωρίς ουδέποτε να του αποδώσει την αναλογία του στους πολιτικούς καρπούς του κοινού πράγματος ύψους 20% χ 1467,35 ευρώ μηνιαίως, ήτοι 293,47 ευρώ μηνιαίως και συνολικά ποσό 52.824, 60 ευρώ (293,47Χ 180μήνες) το οποίος επίσης προέβαλλε σε συμψηφισμό. Η ως άνω ένσταση, σύμφωνα με τα παραπάνω αναφερόμενα στην μείζονα σκέψη, δύναται να προβληθεί νομίμως μόνο όσον αφορά την πρώτη εκ των ως άνω απαιτήσεων που προτάθηκαν για συμψηφισμό, ήτοι της προβαλλόμενης από τον εναγόμενο ανταπαίτησης του που πηγάζει από την με ημερομηνία 3-5-2013 σύμβαση μίσθωσης που σύνηψε ο ενάγων με την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «...» και μόνο για το επικαλούμενο στην αγωγή χρονικό διάστημα, ήτοι από 3-5-2013 έως και τον Μάιο του έτους 2014, οπότε έλαβε χώρα η συζήτηση της ένδικης αγωγής ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι ως άνω αντίθετες απαιτήσεις δύναται να συναντηθούν έτσι ώστε να συντρέξουν οι προυποθέσεις του συμψηφισμού, δηλαδή για ποσό ( 13 Χ 293,47 ) 3.815,11 ευρώ, κατά δε το λοιπό προβαλλόμενο συνολικό προς συμψηφισμό ποσό, η ως άνω ένσταση κρίνεται μη νόμιμη και απορριπτέα. Περαιτέρω ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών ισχυρίζεται ότι, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη και επικαλούμενη υπ΄αριθμό. 849/1980 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, κρίθηκε ότι το υπάρχον στο επίδικο τμήμα του ακινήτου κτίσμα 1.293 τ.μ. ανηγέρθη πρίν από το έτος 1980 με δαπάνες του ιδίου και του μη διαδίκου αδελφού του ... προκειμένου να στεγάσει την έδρα της ομόρρυθμης εταιρίας που αυτοί είχαν συστήσει. Ότι για την ανέγερση αυτή δαπάνησαν από κοινού το ποσό των 900.000 δραχμών. Ότι πλέον αυτού κατέβαλλε στον αντίδικο του, το χρηματικό ποσό των 14.000.000 δραχμών η 41.085,84 ευρώ σταδιακά από το έτος 1980 έως το έτος 1988, οπότε προέβη στην αγορά ποσοστού 20 % εξ αδιαιρέτου, του εν λόγω αγροτεμαχίου προκειμένου να καλύψει οφειλές του, τόσο προς τρίτους, όσο και προς την δανείστρια αυτού Τράπεζα, από δάνειο που είχε λάβει για την ανέγερση του αρχικού κτηρίου που σήμερα εκμεταλλεύεται αποκλειστικά ο εναγόμενος, ποσό το οποίο ουδέποτε του επεστράφη. Οτι ο ενάγων οφείλει, τόσο στον ίδιο όσο και στους κληρονόμους του αποβιώσαντος αδελφού του ... από δάνειο ποσού 1.600.000 δραχμών ήτοι 4.695,52 ευρώ που έλαβε την 10-1-1983 το οποίο ουδέποτε του έχει επιστρέψει. Προβάλλει δε την ένταση επισχέσεως του κοινού πράγματος εωσότου ικανοποιηθεί για τις δαπάνες που του οφείλονται. Ο ως άνω ισχυρισμός του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος, κρίνεται αβάσιμος και απορριπτέος, σύμφωνα με τα αναφερόμενα ανωτέρω στην μείζονα σκέψη. Και τούτο διότι, με το περιεχόμενο της παραπάνω αναφερόμενης ένστασης του, όσον αφορά την δαπάνη ποσού 900.000 δραχμών που ισχυρίζεται ότι κατέβαλλε από κοινού με τον αποβιώσαντα αδελφό του ...,για την ανέγερση του επιδίκου κτίσματος, προβάλλει προς επίσχεση δαπάνη που ανάγεται σε χρόνο κατά τον οποίο δεν είχε καταστεί συννομέας του επιδίκου ακινήτου, αλλά βρίσκονταν απλά στην κατοχή του δυνάμει ενοχικής σχέσεως. Περαιτέρω δε , οι επικαλούμενες από αυτόν δαπάνες ποσού 14.000.000 δραχμών η 41.085,84 ευρώ, τις οποίες ισχυρίζεται ότι κατέβαλε σταδιακά στον αντίδικο του κατά το χρονικό διάστημα από το έτος 1980 έως το έτος 1988,προκειμένου να προβεί σε εξόφληση δανείου που είχε λάβει για την ανέγερση κτηρίου που αυτός εκμεταλλεύεται, αλλά και ποσού 1.600.000 δραχμών ή 4.695,52 ευρώ που παρέδωσε στον αντίδικο του ως δάνειο την 10-1-1983 και το οποίο ουδέποτε επεστράφη εκ μέρους του, αυτές κατά τα εκτιθέμενα αφενός μεν ανάγονται σε χρόνο κατά τον οποίο επίσης ο ίδιος δεν είχε καταστεί συννομέας του επιδίκου ακινήτου, αφετέρου δε και σε περίπτωση που είχε καταστεί συννομέας αυτού, ουδόλως γίνεται επίκληση εκ μέρους του, ότι συνεπεία των δαπανών, στις οποίες υποβλήθηκε, αυξήθηκε η αξία του πράγματος, και ότι αυτή σώζεται, ούτε τέλος προσδιορίζει την αξία του ακινήτου κατά το χρόνο της απόδοσης του, με και χωρίς τη βελτίωση του που επήλθε. Τέλος, ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών ισχυρίζεται ότι η άσκηση του ασκούμενου με την ένδικη αγωγή δικαιώματος του ενάγοντος καθίσταται καταχρηστική, καθώς αποκλειστικό μέλημα του ενάγοντος, είναι η αποβολή από την συννομή και την συγκυριότητα του συνόλου του κοινού αντικείμενου. Ο ως άνω ισχυρισμός του δεν δύναται ,να στοιχειοθετήσει σύμφωνα με τα ανωτέρω νόμιμη ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος και πρέπει να απορριφθεί. Εφόσον δε, όπως παραπάνω αναφέρθηκε η ένδικη διαφορά, συνιστλα διαφορά σε σχέση με την νομή του επιδίκου ακινήτου, η προσβαλλόμενη από τον εναγόμενο ένσταση καταχρηστικής άσκησης τακτικής διοίκησης δεν προβάλλεται λυσιτελώς και πρέπει να απορριφθεί.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα, που εξετάστηκε με επιμέλεια του ενάγοντος στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά, από τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του υπ' αριθμόν. .../1.4.1975 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ... ή ..., που μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης, στον τόμο …, με αριθμό …, περιήλθε στον ενάγοντα, η κυριότητα του με αριθμό ... αγροτεμαχίου, εμβαδού 12.235 τετραγωνικών μέτρων, με μεταβίβαση λόγω δωρεάς από τον κύριο του, ... του …, πατέρα των διαδίκων. Το ως άνω ακίνητο, βρίσκεται στην αγροτική περιοχή ..., Δήμου ..., Νομού Θεσσαλονίκης και συνορεύει βορειοδυτικά με το υπ' αριθμό … αγροτεμάχιο, ιδιοκτησίας ..., νοτιοδυτικά με αγροτικό δρόμο, νοτιοανατολικά με το υπ' αριθμ ... αγροτεμάχιο, ιδιοκτησίας... και βορειοανατολικά με αγροτικά δρόμο, με μεταβίβαση λόγω δωρεάς από τον κύριο του, πατέρα του, ... του … . Εντός του ακινήτου αυτού, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, ανήγειρε το ίδιο έτος (1975), δύο κτίσματα και συγκεκριμένα, δυνάμει της με αριθμό .../16.7.1975 άδειας του Γραφείου Πολεοδομίας Θεσσαλονίκης, ισόγειο εργοστασιακό χώρο, εμβαδού 1.223,40 τ.μ. και, σε επαφή με αυτό, άνευ οικοδομικής άδειας, δεύτερο εργοστασιακό χώρο, ίδιων διαστάσεων και εμβαδού. Ακόμα αποδείχθηκε ότι αμέσως μετά την κτήση του ως άνω με αριθμό ... αγροτεμαχίου, ο ενάγων παραχώρησε, χωρίς αντάλλαγμα, την χρήση εδαφικού τμήματος, συν έκτασης 1.293,40 τ.μ. στην ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία ... και ... ομόρρυθμος μέλος της οποίας ήταν ο εναγόμενος αδελφός του. Το ως άνω εδαφικό τμήμα, εμβαδού 1.293,40 τ.μ. του όλου ακινήτου με αριθμό ... αγροτεμαχίου απεικονίζεται στο ενσωματωμένο στην αγωγή και συγκοινοποιούμενο στον εναγόμενο τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ... με τα περιμετρικά στοιχεία Μ-Λ-Ν-Ι-Κ-Η-Ζ-Μ. Επ’ αυτού έχει ανεγερθεί εργοστασιακός χώρος άνευ νόμιμης άδειας, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της ομόρρυθμης εταιρίας που αναφέρθηκε ανωτέρω και σήμερα χρησιμοποιείται από τον εναγόμενο, για την άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας (κατασκευή επίπλων). Το έτος 1988, με το υπ' αριθμό .../4.1.1988 προσύμφωνο της συμβολαιογράφοι Θεσσαλονίκης ... ή ..., ο ενάγων υποσχέθηκε να πωλήσει και μεταβιβάσει στον εναγόμενο, ιδανικό μερίδιο 20% επί του με αριθμό ... αγροτεμαχίου, μετά του επ' αυτού ισόγειου εργοστασίου, που κτίσθηκε με νόμιμη άδεια. Το έτος 1994, ο εναγόμενος προέβη, με αυτοσύμβαση, στην κατάρτιση του με αριθμό …/30.12.1994 οριστικού αγοραπωλητήριου συμβολαίου, που συντάχθηκε από τη συμβολαιογράφο Θεσσαλονίκης ..., σε εκτέλεση του με αριθμό .../4.1.1988 προσυμφώνου και μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του πιο πάνω Υποθηκοφυλακείου, στον τόμο …, με αριθμό …, στις 20-3-1995, με το οποίο μεταβιβάσθηκε σε αυτόν ιδανικό μερίδιο 20% επί του με αριθμό ... αγροτεμαχίου. Με τη μεταγραφή του ανωτέρω αγοραπωλητήριου συμβολαίου, ο εναγόμενος κατέστη συγκύριος του με αριθμό ... αγροτεμαχίου μετά των συστατικών του (άρθρ. 953 και 954 αρ. 1 ΑΚ), δηλαδή, των υφιστάμενα επ' αυτού κτισμάτων, κατά ιδανικό μερίδιο 20%. Βέβαια ο ενάγων καθ υποφορά με την αγωγή του ισχυρίζεται ότι για την κατάρτιση του ως άνω συμβολαίου ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, χρησιμοποίησε την από 30.12.1994 πλαστή απόδειξη, από το περιεχόμενο της οποίας αποδεικνύονταν η καταβολή προς αυτόν ποσού 2.000.000 δραχμών που αποτελούσε το τίμημα της παραπάνω πώληση, και ακολούθως ποιούμενος χρήση σχετικού όρου του ως άνω προσυμφώνου, προχώρησε στην σύνταξη του υπ αριθμό. …/ 30.12.1994 συμβολαίου αγοραπωλησίας ποσοστού 20% εξ αδιαιρέτου, που συνέταξε η συμβολαιογράφος Θεσσαλονίκης ..., σε εκτέλεση του προσυμφώνου που αναφέρθηκε με αυτοσύμβαση. Όπως αποδείχθηκε ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, καταδικάσθηκε, δυνάμει της υπ΄ αριθμό. 3587/2000 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης η οποία κατέστη αμετάκλητη, μετά από μήνυση του ενάγοντος και ήδη εφεσίβλητου για τις αξιόποινες πράξεις της χρήσης πλαστού εγγράφου και υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης, όσον αφορά την ως άνω απόδειξη, πλην όμως η ως άνω σύμβαση δεν έχει ακυρωθεί μέχρι σήμερα. Ετσι ο εναγόμενος είναι μέχρι σήμερα συγκύριος και συννομέας του ως άνω ακινήτου κατά ποσοστό 20% εξ αδιαιρέτου, το δε λοιπό εξ αδιαιρέτου ποσοστό 80% ανήκει κατά κυριότητα και συννομή στον ενάγοντα. Ακόμα αποδείχθηκε ότι, τον Μάρτιο του έτους 1995, ο ενάγων κατήγγειλε, προφορικά, τη σύμβαση χρησιδανείου και ζήτησε από τον εναγόμενο να του αποδώσει το επίδικο εδαφικό τμήμα, πλην, όμως, ο τελευταίος αρνήθηκε, αποβάλλοντας έτσι τον ενάγοντα από τη συννομή του σε αυτό. Ακολούθως, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία) και την από 05-11-2008 και υπ' αριθ. καταθ. .../2008 αγωγή του, με την οποία ζήτησε, για τους διαλαμβανόμενους σ' αυτήν λόγους, να αναγνωριστεί αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος τμήματος Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 401/2010 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία) με την οποία έγινε αυτή εν μέρει δεκτή και συγκεκριμένα αναγνωρίστηκε συγκύριος, κατά ποσοστό 80%, εξ αδιαιρέτου, του ανωτέρω περιγραφόμενου εδαφικού τμήματος, και παράλληλα υποχρεώθηκε να του αποδώσει τη νομή του εν λόγω εδαφικού τμήματος κατά ιδανικό μερίδιο 80%. Κατά της ανωτέρω αποφάσεως ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, άσκησε ενώπιον του Εφετείου Θεσσαλονίκης την από 19-02-2010 και με αύξ. αριθ. καταθ. …/2010 και αριθμ. βιβλίου εισερχομένων …/2010 έφεση, για την οποία εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 697/2012 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Β’), η οποία απέρριψε την ασκηθείσα έφεση του, και κατέστη αμετάκλητη, καθόσον η προθεσμία για άσκηση επ΄ αυτής αναιρέσεως παρήλθε άπρακτη. Ακολούθως, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, επέδωσε στις 21-01-2013 στον εναγόμενο και ήδη εκκαλούντα πιστό φωτοαντίγραφο του με αριθμό …/16-01-2013 πρώτου εκτελεστού απογράφου της με αριθμό 401/2010 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, συνταχθείσης της υπ' αριθ. .../21-01-2013 έκθεσης επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..., με την οποία επιτάσσονταν να του αποδώσει μέσα σε τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από την επίδοση της την νομή του ανωτέρω εδαφικού τμήματος εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επ' αυτού κτίσματος εμβαδού 1223,40 τμ, κατά ιδανικό μερίδιο 80%, καθώς και συνολικό ποσό 860 ευρώ, για τα επιδικασθέντα δικαστικά έξοδα ποσού 650 ευρώ και λοιπά έξοδα έκδοσης απογράφου, λήψης αντιγράφου, επίδοσης, νομικής συμβουλής και σύνταξης επιταγής. Εφόσον δε παρήλθε άπρακτη η άνω προθεσμία, προέβη νόμιμα την 29-01-2013 σε πλασματική αποβολή του αντίδικου, καθώς και κάθε άλλου τρίτου που έλκει τα δικαιώματα του από εκείνον ή κατείχε επ' ονόματι του από τη νομή του ανωτέρω περιγραφόμενου εδαφικού τμήματος, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος και συγκεκριμένα από ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου αυτού και εγκαταστάθηκε πλασματικά αυτός, ως επισπεύδων την εκτέλεση, συνταχθείσης της υπ' αριθ. .../29-01-2013 Έκθεσης Πλασματικής Αποβολής και Εγκατάστασης σε Ακίνητο του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης .... Κατά τον τρόπο αυτό ο ενάγων απέκτησε κατά πρωτότυπο τρόπο την νομή του επιδίκου ακινήτου, κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου. Ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών όμως, εξακολούθησε να βρίσκεται στην νομή ολοκλήρου του επιδίκου τμήματος του αγροτεμαχίου με τον εργοστασιακό χώρο καυχώμενος μάλιστα ότι αυτός εξακολουθεί να είναι μοναδικός κύριος, νομέας και κάτοχος του ως άνω τμήματος ακινήτου, και όχι συγκύριος και συννομέας αυτού κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου. Ετσι, την 05-03-2013 ο εναγόμενος επέδωσε στον ενάγοντα την από 19-02-2013 Εξώδικη Δήλωση-Πρόσκληση - Προειδοποίηση του, για την οποία συνετάγη και η υπ' αριθμ. .../05-03-2013 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..., με το περιεχόμενο τον καλούσε μέσα σε τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από την επίδοση να του αποδώσει ο ίδιος, καθώς και κάθε τρίτος που έλκει από εκείνον τα δικαιώματα του, το ως άνω επίκοινο εδαφικό τμήμα, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος, κενού, απομακρύνοντας συγχρόνως τον κινητό εξοπλισμό και τα λοιπά αντικείμενα που βρίσκονται σ' αυτό. Συγχρόνως, τον προειδοποιούσε ότι σε περίπτωση που δεν συμμορφωθεί και δεν του παραδώσει το ακίνητο, θα θεωρήσει ότι αντιποιείται τη νομή του επ' αυτού, αποβάλλοντας τον από αυτήν, οπότε θα στραφεί εναντίον του δικαστικά προκειμένου να αποβληθεί απ' αυτό και κάθε τρίτος που έλκει από αυτόν τα δικαιώματα του και να του αποδοθεί η νομή και κατοχή του σ' αυτό, ενώ συγχρόνως θα του οφείλει αποζημίωση χρήσης για το χρονικό διάστημα που θα συνεχίσει παράνομα να χρησιμοποιεί το ακίνητο με το κτίσμα του. Ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, εξακολουθεί να αρνείται την απόδοση στον ενάγοντα του ως άνω ακινήτου κατά το αναλογούν στην συννομή του ποσοστό των 80% εξ αδιαιρέτου και εξακολουθεί να παραμένει μέχρι σήμερα στην κατοχή του, κάνοντας αποκλειστική χρήση του, χρησιμοποιώντας το επ’ αυτού κτίσμα και τον αύλειο χώρο για τις ανάγκες της εμπορίας του, αποβάλλοντας κατά τον τρόπο αυτό τον ενάγοντα από τη συννομή επιδίκου τμήματος ακινήτου. Συνεχίζει μάλιστα να καυχάται ότι αυτός είναι ο μοναδικός δικαιούχος στην νομή του, του επιδίκου τμήματος του όλου ακινήτου, του οποίου είναι συγκύριος. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι από την παράνομη και αυθαίρετη χρήση εκ μέρους του εναγομένου του επίδικου τμήματος ακινήτου των 1293,40 τ.μ. ο ενάγων και ήδη εκκαλών υπέστη ζημία. Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι, η μισθωτική αξία του επιδίκου τμήματος ακινήτου, η συννομή του οποίου κατά ποσοστό 80 % ανήκει στον ενάγοντα, ανέρχεται τουλάχιστον στο ποσό των 2.000 ευρώ ανά μήνα,( βλ. ειδικότερα το από 13-5-2013 ιδιωτικό συμφωνητικό δυνάμει του οποίου ο ενάγων και ήδη εκκαλών προέβη κατά τον ίδιο χρόνο στην μίσθωση ετέρου τμήματος του όλου ακινήτου του ιδίου περίπου εμβαδού και καταστάσεως) η δε συνολική ζημία την οποία υπέστη ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, συννομέας αυτού κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου, από την παράνομη και αυθαίρετη εκ μέρους του εναγομένου χρήση, για το αιτούμενο στην αγωγή χρονικό διάστημα, ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 24.000 ευρώ ( 2.000Χ15 μήνες Χ 80%) το οποίο και πρέπει να του επιδικασθεί. Βέβαια ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, συννομέας και κάτοχος του επιδίκου τμήματος του ακινήτου κατά ποσοστό 20% το οποίο αποτελεί τμήμα του ακινήτου μεγαλύτερης έκτασης 12.235 τ.μ. που ανήκει στους διαδίκους κατά τα ίδια ως άνω ποσοστά εξ αδιαιρέτου, ισχυρίζεται ότι ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος συγκύριος του ως άνω ακινήτου κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου δυνάμει του από 13-5-2013 ιδιωτικού συμφωνητικού επαγγελματικής μίσθωσης, ποιούμενης αποκλειστική χρήση της υπόλοιπης έκτασης του όλου ακινήτου, τμήμα του οποίου αποτελεί το επίδικο, προέβη χωρίς την σύμφωνη γνώμη του, στην εκμίσθωση προς την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία « ...» ενός τμήματος 900 τ.μ, ενός ισόγειου βιοτεχνικού κτίσματος εμβαδού συν. εμβαδού 1200 τ.μ. παραχωρώντας και την αποκλειστική χρήση τμήματος του όλου αγροτεμαχίου εμβαδού 500 τ.μ. στην μπροστινή, πλαϊνη αριστερή πλευρά του κτηρίου για χρονικό διάστημα έξι (6) ετών αρχής γενομένης από 13-5-2013 και λήξεως την 12-05-2019 με μίσθωμα που συμφωνήθηκε στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκ του οποίου μισθώματος δικαιούται (ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής του στο όλο ακίνητο) το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως και συνολικά για το επικαλούμενο στην αγωγή χρονικό διάστημα των 13 μηνών, το συνολικό ποσό των 5.200 ευρώ το οποίο και προβάλλει νόμιμα σε συμψηφισμό (δηλαδή 400 ευρώ Χ 13 μήνες). Ο ως άνω ισχυρισμός του, αποδεικνύεται βάσιμος κατ ουσία και πρέπει να γίνει δεκτός και να συμψηφισθεί η ως άνω ανταπαίτηση του ενάγοντος εκ της δικαιούμενης από τον ενάγοντα απαιτήσεως των 24.000 ευρώ. Κατόπιν των ανωτέρω πρέπει α) να γίνει δεκτή η σωρευόμενη στο ως άνω δικόγραφο αγωγή αποβολής του ενάγοντος ως άνω βάσιμη κατ ουσία και να αναγνωρισθεί αυτός νομέας κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου του αναφερόμενου στην αγωγή επιδίκου ακινήτου κατά τα αναφερόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος καθώς και κάθε τρίτος, αλλά και κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που έλκει δικαιώματα από αυτόν ή το κατέχει για λογαριασμό του σε απόδοση της νομής και κατοχής του επίδικου εδαφικού τμήματος και του ισόγειου εργοστασιακού χώρου , β) να γίνει δεκτή ως εν μέρει βάσιμη κατ ουσία η σωρευόμενη στο δικόγραφο αγωγή αποζημίωσης και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλλει το συνολικό ποσό των 24.000 ευρώ με τον νόμιμο τόκο από την επίδοσης της ένδικης αγωγής, μετά δε από συμψηφισμό μέρους του ως άνω ποσού με ανταπαίτηση του εναγομένου ύψους 5.200 ευρώ, να υποχρεωθεί ο τελευταίος να καταβάλλει στον ενάγοντα στο συνολικό ποσό των δέκα οκτώ χιλιάδων οκτακοσίων (18.800) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση αυτού. Τα δικαστικά έξοδα της από 9.12.2016( αριθμ κατ …/10-02-2016)έφεσης, για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ τους, ανάλογα με την έκταση της νίκης και ήττας αυτών και να καταδικαστεί ο εκκαλών εναγόμενος να καταβάλει μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος –εφεσίβλητου , όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 178 παρ.1, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει, εφόσον η έφεση έγινε δεκτή να επιστραφεί στην εκκαλούσα το νόμιμο παράβολο συνολικού ποσού 200 ευρώ που κατατέθηκε κατά την άσκησή της κατ` άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ (όπως η διάταξη αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, με έναρξη ισχύος την 2-4-2012.)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ ουσία την από 9.12.2016( αριθμ κατ …/10-2-2016 ) έφεση κατά της υπ αριθμό. 15879/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη απόφαση
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ κατ ουσία.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή .
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι ο ενάγων είναι νομέας σε ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου, σε εδαφικό τμήμα συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ., μετά του επ' αυτού κτίσματος, του υπ' αριθμ. ... αγροτεμαχίου κείμενου στην αγροτική περιοχή ... Θεσσαλονίκης, της περιφέρειας του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης και του Δήμου Θεσσαλονίκης, της πρώην κοινότητας ..., πρώην Δήμου ... και ήδη Δήμου ..., εμβαδού (ολόκληρου του αγροτεμαχίου) σύμφωνα με τον τίτλο κτήσεως 12.235 τ.μ., το οποίο συνορεύει ( ολόκληρο το αγροτεμάχιο) βορειοδυτικά με το υπ' αριθμ. … τεμάχιο αγρού ιδιοκτησίας ... επί πλευράς γραμμικών μέτρων 234,51 Νοτιοδυτικά με αγροτικό δρόμο πλάτους τεσσάρων γραμμικών μέτρων επί προσόψεως 52 γραμμικών μέτρων νοτιοανατολικά με υπ΄αριθμό. ... τεμάχιο αγρού ιδιοκτησίας ... επι πλευράς μέτρων γραμμικών 236,10 και βορειοανατολικά με αγροτικό δρόμο επί προσόψεως μέτρων γραμμικών 52 και ειδικότερα επί τμήματος εμβαδού 1.293,40 μετά του επ΄ αυτού κτίσματος, όπως αυτό φαίνεται ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Μ-Λ-Ν-Ι-Κ-Η-Ζ-Μ στο από 14-06-1979 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ..., από το οποίο το μεν τμήμα εμβαδού 1.223,40 τ.μ. το οποίο εμφαίνεται ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Ζ-Ι-Κ-Η-Ζ είναι ισόγειος εργοστασιακός χώρος ,το δε τμήμα εμβαδού 70 τ.μ. ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Ζ-Ν-Μ-Ζ είναι αύλειος χώρος διαστάσεων 7 Χ10 μ.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των δέκα οκτώ χιλιάδων οκτακοσίων ευρώ (18.800) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του νόμιμου παραβόλου ποσού διακοσίων (200) ευρώ, στον εκκαλούντα.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εναγόμενο σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε πεντακόσια ( 500) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε, και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση του στη Θεσσαλονίκη, στις 12 Ιουνίου 2018, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, με παρούσα τη Γραμματέα.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Β
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Νικολέττα Παναγιωτίδου Εφέτη και από τη Γραμματέα Εμορφίλη Μπαλτατζή
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 24 Νοεμβρίου 2017 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ- ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: ... του …(Α.Φ.Μ ...) κατοίκου Θεσσαλονίκης, ... Καλαμαριά, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου του Δικηγόρου Δημητρίου Ζήκου ( Α.Μ. 000275) του Δ.Σ Κατερίνης.
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ- ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: ... του …( Α.Φ.Μ. ...), κατοίκου Θεσσαλονίκης ( οδός ...) που παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου του Ευθύμιου Αναγνώστου (Α.Μ.004204)του Δ.Σ Θεσσαλονίκης.
O εφεσίβλητoς άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και σε βάρος του εκκαλούντος την από 27.9.2013 και αριθμό κατ..../2013 αγωγή, με το περιεχόμενο της οποίας ζήτησε την αναγνώριση της νομής του κατά ποσοστό 80 % εξ αδιαιρέτου εδαφικού τμήματος συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ., μετά του επ΄ αυτού κτίσματος του με αριθμό ... αγροτεμαχίου, συνολικού εμβαδού 12.235 τ.μ., και την καταβολή εκ μέρους του αποζημίωσης χρήσης για το αναφερόμενο τμήμα του κοινού του ακινήτου, και επ’ αυτής εκδόθηκε ερήμην του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος η με αριθ. 15879/23-11-2015 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή η ως άνω αγωγή. Την παραπάνω απόφαση προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ο εκκαλών με την από 09.02.2016 (αρ.καταθ. …/10-2-2016 και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο .../2016) έφεση του. Η συζήτηση της έφεσης προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 3.3.3017 και μετά από αναβολή κατά την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Στην παραπάνω αναφερόμενη ημέρα συνεδριάσεως, οπότε έγινε η συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν. .
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Το άρθρο 528 του Κ.Πολ.Δ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 44 παρ. 2 του Ν. 3994/2011, ορίζει ότι «Αν ασκηθεί έφεση από διάδικο που δικάσθηκε ερήμην, η εκκαλουμένη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, ανεξάρτητα από την διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως». Κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, με την οποία ρυθμίζονται τα αποτελέσματα της εφέσεως κατά της αποφάσεως, που εκδόθηκε ερήμην του εκκαλούντος, πλην, όμως, ερευνήθηκαν οι λόγοι, σαν αυτός να ήταν παρών, προκύπτει ότι η εκκαλουμένη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια, που καθορίζονται από την έφεση και τους προσθέτους λόγους και ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς, που μπορούσε να προβάλει και πρωτοδίκως. Του παρέχεται, δηλαδή, η ευκαιρία, δεδομένου ότι δεν εμφανίσθηκε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, αλλά δικάστηκε σαν να ήταν παρών, εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της εφέσεως, να ακουσθεί και να προβάλει στο Εφετείο όσους ισχυρισμούς μπορούσε να προβάλει πρωτοδίκως, επανορθώνοντας με την έφεση τις συνέπειες που, ενδεχομένως, επέφερε η απουσία του. Αν αρνηθεί τους αγωγικούς ισχυρισμούς ή προβάλλει εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς την βάση της αγωγής, η απόφαση πλήττεται στο σύνολό της και πρέπει να εξαφανισθεί ως προς όλες τις διατάξεις της. Μετά την εξαφάνιση της αποφάσεως χωρεί νέα συζήτηση της υποθέσεως ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, κατά την οποίαν ο εκκαλών μπορεί να προτείνει όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς, τους οποίους είχε δικαίωμα να προτείνει και πρωτοδίκως, χωρίς να υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 527 του Κ.Πολ.Δ. Αντιθέτως, αν με το εφετήριο προβάλλει ως εναγόμενος μόνον ενστάσεις καταλυτικές της αγωγής, όπως εξοφλήσεως, παραγραφής ή εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς την απόρριψη των ενστάσεων αυτών, η απόφαση δεν εξαφανίζεται κατά το μέρος που κρίθηκε βάσιμη η απαίτηση, αλλά μόνον κατά το διατακτικό της (Σαμουήλ, Η έφεση, έκδ. 2003, σελ. 100 επ.). Για να επέλθει, όμως, το αποτέλεσμα της εξαφανίσεως της αποφάσεως, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δεν ερευνά αν ο λόγος αυτός είναι βάσιμος, αλλά μόνον αν είναι νόμιμος, έτσι ώστε, στην αντίθετη περίπτωση, να απορρίπτεται η έφεση και να μην εξαφανίζεται η απόφαση (Α.Π. 394/2011 ΝοΒ 2011. 2.171, Α.Π. 251/2009 Δίκη 2009.996, Α.Π. 1.906/2008 ΝοΒ 2009.927, Α.Π. 1.140/2008 Δίκη 2009.187, Σαμουήλ, ο.π., σελ. 99, Βαθρακοκοίλης, Κ.Πολ.Δ., οι τροποποιήσεις έως το Ν. 2915/2001, έκδ. 2001, άρθρ. 528, σελ. 498, αριθμ. 1, Κεραμέας - Kονδύλης - Nίκας, Κ.Πολ.Δ., Συμπλήρωμα, έκδ. 2003, άρθρ. 528, σελ. 68). Τέλος, η αντιμετώπιση αυτή ισχύει αδιαφόρως αν η ερήμην απόφαση στον πρώτο βαθμό εκδόθηκε κατά την τακτική ή την ειδική διαδικασία (Α.Π. 884/2007 ΧρΙΔ 2008.52, Α.Π. 446/2007 ΝοΒ 2008.138).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος άσκησε κατά του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, την από 27.9.2013 και με αριθμό κατάθεσης .../2013 αγωγή του, με το περιεχόμενο της οποίας ζήτησε την αναγνώριση της νομής του σε ποσοστό 80 % εξ αδιαιρέτου ενός εδαφικού τμήματος συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ., μετά του επ΄ αυτού κτίσματος εκ του με αριθμό ... αγροτεμαχίου, συνολικού εμβαδού 12.235 τ.μ., και την καταβολή αποζημίωσης χρήσης ύψους 45.000 ευρώ, για την εκ μέρους του χρήση του αναφερόμενου τμήματος του κοινού του ακινήτου. Το ως άνω Δικαστήριο εκδίκασε την αγωγή κατά την τακτική διαδικασία, ερήμην της εναγομένης, αφού αυτή κατά την συζήτηση ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 29-10-2015 εκπροσωπήθηκε μεν από πληρεξούσιο δικηγόρο, ο οποίος όμως, μετά την απόρριψη από το Δικαστήριο του αιτήματος αναβολής της υπόθεσης που υπέβαλε, αποχώρησε. Επί της ανωτέρω αγωγής, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 15879/2015 οριστική απόφασή του, με την οποία αφού έκρινε ορισμένη και νόμιμη την αγωγή κατόπιν δέχθηκε αυτήν εν μέρει ως κατ΄ ουσίαν βάσιμη αναγνώρισε τον ενάγοντα νομέα κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου του αναφερόμενου σ’ αυτή εδαφικού τμήματος μεγαλύτερου ακινήτου και υποχρέωσε τον εναγόμενο σε απόδοση της νομής του κατά το ως άνω εξ αδιαιρέτου ποσοστό. Ακόμα υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλλει στον ενάγοντα το ποσό των 36.000 ευρώ ως αποζημίωση χρήσεως του επίδικου ακινήτου του αναφερόμενου στην αγωγή χρονικού διαστήματος. Κατά της απόφασης αυτής ο εναγόμενος, ως ηττηθείς διάδικος άσκησε την από 9-02-2016 (αριθμ.εκθ.καταθ. …/10-2-2016)υπό κρίση έφεσή του, νομοτύπως και εμπροθέσμως εντός τριάντα (30) ημερών από την επίδοση αντιγράφου της εκκαλούμενης απόφασης που έλαβε χώρα στις 10-01-2016, όπως προκύπτει από την σχετική επισημείωση του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ... στο αντίγραφο της εκκαλουμένης και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 10-02-2016 (άρθρα 495 παρ.1και 2 , 500,511,513 παρ.1 περ.β΄εδ.α΄, 516 παρ.1,517εδ.α , 518 παρ.1 και 520 παρ.1 του ΚΠολΔ). Εφόσον λοιπόν, ασκήθηκε από διάδικο ο οποίος, κατά τα προεκτεθέντα, δικάσθηκε ερήμην, πρέπει η εκκαλουμένη απόφαση, κατά παραδοχή της τυπικώς δεκτής εφέσεως, με την οποία ο εναγόμενος ήδη εκκαλών, όπως εκτιμάται το περιεχόμενο της, αρνείται τους αγωγικούς ισχυρισμούς, πλήττοντας την στο σύνολό της, να εξαφανισθεί μέσα στα όρια που καθορίζονται με την έφεση, ήτοι στο σύνολό της, δικαιουμένου του εκκαλούντος να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς, τους οποίους μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως, περαιτέρω δε να διακρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο και να δικασθεί η υπόθεση από την αρχή και να ερευνηθεί η ένδικη αγωγή, ως προς το νόμω και κατ’ ουσίαν βάσιμό της (άρθρο 533 παρ. 1 και 535 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.).Πρέπει να σημειωθεί ότι, η απόρριψη του αιτήματος για αναβολή της συζήτησης, κατά το άρθρο 249 ΚΠολΔ, δεν αποτελεί σφάλμα δεκτικό έφεσης, διότι η αναβολή απόκειται στην κρίση του δικαστηρίου (βλ. ΑΠ 1247/1982 ΔΕΝ 39. 1102, ΕφΠατρ 421/2006 Νόμος, ΕφΑΘ 12638/1987 Αρμ MB. 1016, ΕφΘεσ 457/2011 Αρμ 2011.1022), ούτε θεμελιώνει νόμιμο λόγο έφεσης, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο εκκαλών με το περιεχόμενο της ένδικης έφεσης του, αφού το δικαστήριο, έχοντας, σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο, διακριτική ευχέρεια να δεχθεί ή να απορρίψει αυτό (αίτημα αναβολής), δεν υποπίπτει στο σφάλμα της παράλειψης να αποφανθεί, ούτε πρόκειται για σφάλμα του διαδίκου που μπορεί να επανορθωθεί, πολύ δε περισσότερο αφού το διατακτικό της απόφασης του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου δεν θεμελιώνεται στην παραδοχή ή απόρριψη του αιτήματος αυτού (πρβλ. και ΑΠ 679/1973 ΝοΒ 22. 68, βλ. ΕφΘεσ 907/1993, ΕφΑΘ 9117/1989 Νόμος, ΕφΑΘ 8701/1980 ΝοΒ 29. 357, ΕφΑΘ 1610/1972 Αρμ 26. 910, αντίθετα ΕφΑΘ 12901/1987 Δνη 31. 587, Σ. Σαμουήλ, ό.π, παρ. 540 περ. ιε’).
Ι. Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 974 Α.Κ. « όποιος απέκτησε την φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα ( κατοχή) είναι νομέας του, αν ασκεί την εξουσία αυτή με διάνοια κυρίου». Από την ερμηνεία δε της ανωτέρω διάταξης και αυτές των άρθρων 976-978 και 983 συνάγεται ότι η κτήση της νομής διακρίνεται σε πρωτότυπη και παράγωγη. Πρωτότυπη κτήση της νομής είναι αυτή που αποκτήθηκε με την απόκτηση του νομέα της φυσικής εξουσίας διανοία κυρίου σε ανεξουσίαστο πράγμα, δηλαδή σε πράγμα που δεν διατελεί στην νομή άλλου ή ακόμα και ανεξάρτητα από την ύπαρξη προηγούμενου νομέα, χωρίς την βούληση, βέβαια αυτού. Πρωτότυπη κτήση της νομής συνιστά και η εκτέλεση τίτλου εκτελεστού, με περιεχόμενο την παράδοση ή απόδοση ακινήτου ( 943 παρ 1 ΚΠολΔ).Η εκτέλεση του τίτλου στην περίπτωση αυτή επάγεται την απώλεια της νομής του έως τώρα νομέα και πρωτότυπη κτήση με τον επισπεύδοντα, ανεξάρτητα από την φυσική εξουσίαση του πράγματος. Δηλαδή στην περίπτωση αυτή, για την κτήση της νομής η εγκατάσταση του επισπεύδοντος την προς τούτο σύνταξη της έκθεσης του δικαστικού επιμελητή, χωρίς την ανάγκη άσκησης από αυτόν υλικών επί του πράγματος πράξεων (βλ. Β. Βαθρακοκοίλη Η ΝΟΜΗ σελ 81). Περαιτέρω από τον συνδυασμό της παραπάνω αναφερόμενης διάταξης του άρθρου 974 και αυτών των άρθρων 981 και 994 ΑΚ προκύπτει ότι εκείνος που απέκτησε τη φυσική εξουσία πάνω σε πράγμα (κατοχή) έχει τη νομή τούτου αν ασκεί την εξουσία αυτή με διάνοια κυρίου. Αφού τα στοιχεία, που συνιστούν την έννοια της νομής, είναι η φυσική εξουσία και η διάνοια κυρίου (αρθρ. 974 ΑΚ), η απώλεια εκείνης επέρχεται όταν είτε απολεσθεί, εκουσίως ή ακουσίως, αλλά, πάντως, οριστικώς, η φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα, είτε παύσει η διάνοια κυρίου, είτε προφανώς, όταν εκλείψουν και τα δύο αυτά στοιχεία. Δηλαδή η νομή χάνεται και όταν η φυσική εξουσία πάνω στο πράγμα πάψει, δηλαδή η άσκηση της σ' αυτό στην συγκεκριμένη περίπτωση κατά τις αντιλήψεις των συναλλαγών, κατά τρόπο σταθερό και διαρκή αποκλείεται ή είναι αδύνατη, είτε από ενέργεια τρίτου χωρίς την βούληση του νομέα [κατάληψη] ή από απώλεια του πράγματος από οποιοδήποτε άλλο λόγο. Εξάλλου, κατά την διάταξη του άρθρου 984 παρ 1 του ΑΚ, ορίζεται ότι « Η νομή προσβάλλεται είτε με διατάραξη είτε με αποβολή του νομέα, εφόσον αυτές γίνονται παράνομα και χωρίς την θέληση του», κατά δε την διάταξη του άρθρου 987 ΑΚ «Ο νομέας που αποβλήθηκε παράνομα από την νομή έχει δικαίωμα να αξιώσει την απόδοσή της από αυτόν που νέμεται επιλήψιμα απέναντι του. Αξίωση αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες δεν αποκλείεται». Κατά την ερμηνεία των παραπάνω διατάξεων αποβολή συνιστά κάθε πράξη που συνεπάγεται για το νομέα ολική ή μερική απώλεια της νομής του. Αποτελεί καθολική προσβολή της νομής, αφού συνεπεία αυτής ο νομέας στερείται πλήρως την φυσική εξουσία (έστω και σε μέρος) του πράγματος. Αποβολή ακόμα, συνιστά κάθε προσβολή της νομής, η άρση της οποίας γίνεται με απόδοση του πράγματος που συνιστά αντικείμενο της νομής. Η αποβολή αποτελεί κατ αρχήν προσβολή τόσο του θετικού όσο και του αρνητικού περιορισμού της νομής. Δεν αποκλείεται και στην αποβολή η προσβολή να προέρχεται από παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας. Περαιτέρω από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 994, 789, 790, 282 και 284 Α.Κ. συνάγεται ότι η νομή μπορεί να ανήκει, κατά το περιεχόμενό της, σε περισσότερα από ένα πρόσωπα, οπότε υπάρχει κοινωνία κατ` ιδανικά μέρη, δηλαδή συννομή. Ετσι, αν η συννομή προσβάλλεται παρανόμως από τρίτο πρόσωπο, οι συννομείς έχουν πλήρη την προστασία από την νομή, εάν δε προσβάλλεται από συννομέα, τότε εάν μεν η έριδα στρέφεται περί την ύπαρξη της συννομής του συννομέως, αυτός έχει πλήρη την προστασία της νομής, όπως όταν η νομή προσβάλλεται από τρίτον (δικαστική και αυτοδύναμη). Εάν όμως η έριδα στρέφεται περί τα όρια της χρήσεως του πράγματος η οποία αρμόζει σε κάθε συννομέα, δηλαδή αν αυτή (η συννομή) υπάρχει, αλλά αμφισβητείται η έκταση των δικαιωμάτων επί του κοινού, τότε ο προσβληθείς έχει μεν την αυτοπροστασία που του παρέχουν τα άρθρα 282 και 284 Α.Κ., αλλά δικαιούται να απαιτήσει και τον διακανονισμό της συγχρήσεως κατά τις περί κοινωνίας διατάξεις των άρθρων 789 και 790 Α.Κ. (Α.Π 6/2016, Α.Π.79/1992 Δημ. Νόμος). Ειδικότερα, από τις διατάξεις των άρθρων 785 και 787 του ΑΚ προκύπτει ότι, αν ένα δικαίωμα ανήκει σε περισσότερους από κοινού, εφόσον ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, υπάρχει ανάμεσά τους κοινωνία κατ` ιδανικά, μέρη και κάθε κοινωνός έχει δικαίωμα να κάνει χρήση του κοινού αντικειμένου, εφόσον αυτή δεν εμποδίζει τη σύγχρηση των λοιπών. Το δικαίωμα αυτό του καθενός από τους κοινωνούς είναι ανεξάρτητο από τη μερίδα του στο κοινό αντικείμενο, διότι, η εξουσία του κοινωνού πάνω σ` αστό διακρίνεται θεωρητικά σε ιδανικά μερίδια όχι όμως και πρακτικά, αφού οι υλικές πράξεις, με τις οποίες ασκείται αυτή η άμεση εξουσία, δεν επιδέχονται επιμερισμό, ώστε ο καθένας, να ασκεί τόσο ποσοστό εξουσίας όσο αντιστοιχεί στο μερίδιό του. Η μη παρακώλυση της συγχρήσεως του καθενός από τους κοινωνούς αποτελεί ουσιαστικό περιεχόμενο στο δικαίωμα χρήσεως όχι μόνο από την πλευρά της εκτάσεως του δικαιώματος αυτού, αλλά και από την πλευρά της ασκήσεως καθεαυτής του παραπάνω δικαιώματος και μη αποκλεισμού του (βλ. Σκούρα στο Γεωργιάδη -Σταθόπουλο, Αστικό κώδικα, Ειδικό ενοχικό, τόμο IV, άρθρο 787, σελ. 156 επ., αριθμοί 1-4). Το δικαίωμα του καθενός από τους κοινωνούς για χρήση του κοινού είναι αυτοτελές και ανεξάρτητο του αντιστοίχου δικαιώματος των λοιπών κοινωνών και παρέχει άμεση εξουσία επάνω στο αντικείμενο, η δε άσκησή του δεν προϋποθέτει και την συναίνεση των λοιπών. Ακόμα, από τις διατάξεις των άρθρων 788 και 789 του ΑΚ προκύπτει ότι η διοίκηση του κοινού ανήκει σε όλους μαζί τους κοινωνούς, οι οποίοι στις μεταξύ τους σχέσεις ευθύνονται για κάθε πταίσμα (άρθρο 788 § 1 του ΑΚ). Με απόφαση της πλειοψηφίας των κοινωνών μπορεί να καθορισθεί ο τρόπος της τακτικής διοίκησης και εκμετάλλευσης που αρμόζει στο κοινό αντικείμενο. Η πλειοψηφία λαμβάνεται με βάση το μέγεθος των μερίδων (άρθρο 789 του ΑΚ). Η διοίκηση περιλαμβάνει κάθε πράξη διαχειρίσεως, υλική ή νομική, η οποία είναι απαραίτητη για την συντήρηση, εκμετάλλευση, χρησιμοποίηση, κάρπωση και αύξηση της αξίας του κοινού πράγματος. Εξάλλου η απόφαση της πλειοψηφίας για τακτική διοίκηση του κοινού, η οποία ισχύει εφόσον δεν υπάρχει προγενέστερη απόφαση όλων των κοινωνών για το σκοπό αυτό, δεν υπόκειται σε ιδιαίτερο τύπο και μπορεί να καταρτισθεί γραπτά ή όχι, δεσμεύει δε όλους τους κοινωνούς, δηλαδή και εκείνους που διαφωνούν με αυτή (βλ. ΑΠ 545/1993 ΕλΔ35. 1536). Αν η μειοψηφία αρνείται να συμμορφωθεί με την απόφαση της πλειοψηφίας μπορεί να εξαναγκασθεί σ` αυτό με δικαστική απόφαση και να υποχρεωθεί σε απόδοσή του ακινήτου, αλλά και ενδεχομένως και σε αποζημίωση, για προσβολή προϋφιστάμενης ενοχής, που απορρέει από την κοινωνία (βλ. Π. Φίλιο στην ΕρμΑΚ, άρθρο 789, αριθμό 41, Σκούρα, ό.Π., σελ. 172, αριθμό 30 και ΕφΑθ.1288/2006, Δνη 2006 1112). Αίτημα της αγωγής στην περίπτωση αυτή είναι η αποβολή της μειοψηφίας από ολόκληρο το επίκοινο ακίνητο και η απόδοσή του στο διαχειριστή και όχι μόνο η ιδανική του μερίδα. Η αγωγή δικάζεται με την τακτική διαδικασία (βλ. Φίλιο, ό.π., άρθρα 789, αρ. 49 επ. και 790, αρ. 32, Καράση, στο Γεωργιάδη - Σταθόπουλο, Αστικό Κώδικα, Εμπρ. δίκαιο, τόμο V, άρθρο 1113, σελ. 662, αρ. 48 και σελ. 667, αρ. 56 και ΕφΑθ 9314/1996 ΕλΔ 38.1654), από το καθ` ύλην αρμόδιο δικαστήριο λόγω ποσού, διότι, η διαφορά είναι αποτιμητή σε χρήμα και σύμφωνα με την αξία του όλου ακινήτου, αφού η παροχή είναι αδιαίρετη, ο δε διαχειριστής οφείλει να ζητήσει από την μειοψηφία που κατέχει το επίκοινο την απόδοση του όλου ακινήτου (βλ. ΑΠ 644/1980 ΝοΒ 28. 1993).
Με την ένδικη από 27.9.2013 και με αριθμό κατ..../ 2013 αγωγή του, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος εξέθετε ότι, κατά του εναγομένου σ αυτή και ήδη εφεσίβλητου, άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία) αρχικά την από 05-11-2008 και υπ' αριθ. καταθ. .../2008 αγωγή του, με την οποία ζητούσε, για τους διαλαμβανόμενους σ' αυτήν λόγους, να αναγνωριστεί αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος τμήματος συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ. του υπ' αριθμ.... αγροτεμαχίου, κείμενου στην αγροτική περιοχή ... Θεσσαλονίκης, της περιφέρειας του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης και του Δήμου Θεσσαλονίκης, της πρώην κοινότητας ..., πρώην Δήμου ... και ήδη Δήμου ... Θεσσαλονίκης, εμβαδού σύμφωνα με τον τίτλο κτήσεως 12.235 τ.μ., το οποίο συνορεύει βορειοδυτικά με το υπ' αριθ. … τεμάχιο αγρού ιδιοκτησίας ... επί πλευράς μέτρων γραμμικών 234,51, Νοτιοδυτικά με αγροτικό δρόμο πλάτους τεσσάρων γραμμικών μέτρων επί προσόψεως 52 γραμμικών μέτρων, Νοτιοανατολικά με το υπ' αρ. ... τεμάχιο αγρού ιδιοκτησίας ... επί πλευράς μέτρων γραμμικών 236,10 και βορειοανατολικά με αγροτικό δρόμο επί προσόψεως μέτρων γραμμικών 52 και ειδικότερα τμήματος εμβαδού 1.293,40 τ.μ., μετά του επ' αυτού κτίσματος, όπως αυτό εμφαίνεται ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Μ-Λ-Ν-Ι-Κ-Η-Ζ-Μ στο από 14-06-1979 τοπογραφικό διάγραμμα του Πολιτικού Μηχανικού, ..., από το οποίο, το μεν τμήμα εμβαδού 1.223,40 τ.μ. ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Ζ-Ι-Κ-Η-Ζ είναι ισόγειος εργοστασιακός χώρος, το δε τμήμα εμβαδού 70 τ.μ. ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Ζ-Ν-Λ-Μ-Ζ είναι αύλειος χώρος διαστάσεων 7 μ. χ 10 μ. Επίσης, ζητούσε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και κάθε τρίτος που έλκει από αυτόν τα δικαιώματα του να του αποδώσει το αμέσως παραπάνω λεπτομερώς περιγραφόμενο τμήμα εμβαδού 1.293,40 τ.μ. του ακινήτου και σε περίπτωση άρνησης του, να διαταχθεί η βίαιη αποβολή του από αυτό καθώς και κάθε τρίτου που έλκει από αυτόν δικαιώματα και η απόδοση του στον ίδιο (ενάγοντα). Ότι επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 401/2010 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία) με την οποία έγινε αυτή εν μέρει δεκτή και συγκεκριμένα αναγνωρίστηκε συγκύριος, κατά ποσοστό 80%, εξ αδιαιρέτου, του ανωτέρω περιγραφόμενου εδαφικού τμήματος, και παράλληλα υποχρεώθηκε να του αποδώσει τη νομή του εν λόγω εδαφικού τμήματος κατά ιδανικό μερίδιο 80%. Περαιτέρω, εξέθετε ότι κατά της ανωτέρω αποφάσεως ο εναγόμενος άσκησε ενώπιον του Εφετείου Θεσσαλονίκης την από 19-02-2010 και με αύξ. αριθ. καταθ. …/2010 και αριθμ. βιβλίου εισερχομένων …/2010 έφεση, για την οποία εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 697/2012 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Β’), η οποία απέρριψε την ασκηθείσα έφεση του, και ότι παρήλθε η προβλεπόμενη μετά την επίδοση της εφετειακής επίδοσης στον καθ' ου προθεσμία άσκησης αναίρεσης. Ότι ακολούθως, στις 21-01-2013 επέδωσε στον εναγόμενο πιστό φωτοαντίγραφο του με αριθμό …/16-01-2013 πρώτου εκτελεστού απογράφου της με αριθμό 401/2010 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, συνταχθείσης της υπ' αριθ. .../21-01-2013 έκθεσης επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..., με την οποία επιτάσσονταν να του αποδώσει μέσα σε τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από την επίδοση τη νομή του ανωτέρω εδαφικού τμήματος εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επ' αυτού κτίσματος εμβαδού 1223,40 τμ, κατά ιδανικό μερίδιο 80%, καθώς και το συνολικό ποσό 860 ευρώ, για τα επιδικασθέντα δικαστικά έξοδα ποσού 650 ευρώ και λοιπά έξοδα έκδοσης απογράφου, λήψης αντιγράφου, επίδοσης, νομικής συμβουλής και σύνταξης επιταγής. Ότι παρελθούσας άπρακτης της ως άνω προθεσμίας, προέβη νόμιμα την 29-01-2013 σε πλασματική αποβολή του αντίδικου, καθώς και κάθε άλλου τρίτου που έλκει τα δικαιώματα του από εκείνον ή κατείχε επ' ονόματι του από τη νομή του ανωτέρω περιγραφόμενου εδαφικού τμήματος, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος και συγκεκριμένα από ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου αυτών και ότι εγκαταστάθηκε πλασματικά αυτός, ως επισπεύδων την εκτέλεση, συνταχθείσης της υπ' αριθ. .../29-01-2013 Έκθεσης Πλασματικής Αποβολής και Εγκατάστασης σε Ακίνητο του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης .... Ισχυρίσθηκε ακόμα, ότι παρόλα αυτά ο εναγόμενος εξακολούθησε να βρίσκεται στην κατοχή του εν λόγω διαιρετού τμήματος του αγροτεμαχίου του με τον εργοστασιακό χώρο, αντιποιούμενος την νομή του, ισχυριζόμενος ότι αυτός εξακολουθεί να είναι μοναδικός κύριος, νομέας και κάτοχος του επίδικου διαιρετού τμήματος του όλου ακινήτου. Ότι την 05-03-2013 επέδωσε στον αντίδικο την από 19-02-2013 Εξώδικη Δήλωση-Πρόσκληση - Προειδοποίηση του, συνταχθείσης της υπ' αριθμ. .../05-03-2013 έκθεσης επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..., με την οποία, τον ενημέρωνε ότι κατέχοντας την πλειοψηφία των μεριδίων στο επίκοινο ακίνητο, καθόρισε, τον τρόπο τακτικής διαχείρισης, χρησιμοποίησης και εκμετάλλευσης ολόκληρου του ακινήτου, και τον καλούσε μέσα σε τρείς (3) εργάσιμες ημέρες από την επίδοση να του αποδώσει ο ίδιος καθώς και κάθε τρίτος που έλκει από εκείνον τα δικαιώματα του, το ως άνω επίκοινο εδαφικό τμήμα, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος, κενού, απομακρύνοντας συγχρόνως τον κινητό εξοπλισμό και τα λοιπά αντικείμενα που βρίσκονται σ' αυτό. Ότι συγχρόνως, τον προειδοποίησε ότι σε περίπτωση που δεν συμμορφωθεί και δεν του παραδώσει το ακίνητο, θα θεωρήσει ότι αντιποιείται τη νομή του επ' αυτού, αποβάλλοντας τον από αυτήν, οπότε θα στραφεί εναντίον του δικαστικώς προκειμένου να αποβληθεί απ' αυτό και κάθε τρίτος που έλκει από αυτόν τα δικαιώματα του και να του αποδοθεί η νομή και κατοχή του σ' αυτό, ενώ συγχρόνως θα του οφείλει αποζημίωση χρήσης για το χρονικό διάστημα που θα συνεχίσει παράνομα να χρησιμοποιεί το ακίνητο με το κτίσμα του. Ότι ο αντίδικος ουδέν έπραξε και δεν του απέδωσε την νομή του ακινήτου, αλλά αντίθετα παραμένει μέχρι σήμερα εγκατεστημένος σ' αυτό, κάνοντας χρήση αυτού, αρνούμενος να του το αποδώσει, αποβάλλοντας τον έτσι από τη νομή και κατοχή του συνεχίζοντας να καυχάται ότι αυτός είναι μόνος κύριος, νομέας και κάτοχος του. Ότι ήδη κατέθεσε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων νομής) την από 30-04-2013 και με αριθμ. καταθ. .../2013 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων νομής ακινήτου, η οποία απορρίφθηκε με την υπ' αριθ. 5058/2013 απόφαση. Τέλος, ισχυρίσθηκε ότι η μισθωτική αξία του επίκοινου εδαφικού τμήματος, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος εργοστασίου, όπως καθορίζεται σύμφωνα με τα μισθωτικά δεδομένα της περιοχής, ανέρχεται στο ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ το μήνα, ενώ η αξία του μετά του επ' αυτού κτίσματος ανέρχεται σε 37.241 ευρώ. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζήτησε, να αναγνωριστεί η νομή του σε ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου στο ανωτέρω περιγραφόμενο εδαφικό τμήμα, συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ. μετά του επ' αυτού κτίσματος, να υποχρεωθεί ο αντίδικος και κάθε τρίτος, που έλκει δικαιώματα απ' αυτόν ή το κατέχει για λογαριασμό του, να του αποδώσει τη νομή και κατοχή, καθώς επίσης να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλλει το ποσό των 45.000 ευρώ για το διάστημα που κάνει χρήση στο ακίνητο, ήτοι από την 09-03-2013 έως και τον Μάιο του 2014, όταν και θα συζητείτο η ως άνω αγωγή νομιμότοκα από την επομένη της παρέλευσης κάθε μήνα, διαφορετικά από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. Τέλος, ζήτησε να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην πληρωμή των δικαστικών του εξόδων.
Με το περιεχόμενο και τα αιτήματα που προεκτέθηκαν και όπως ορθά δύναται να χαρακτηρισθούν τα επικαλούμενα από τον ενάγοντα πραγματικά περιστατικά, (βλ. ΑΠ 431/2005 ΕλλΔνη 2005. 1058), δυνάμει των οποίων εκτιμάται ότι η έριδα μεταξύ των διαδίκων, στρέφεται ως προς την ύπαρξη της συννομής του ενάγοντος στο επίδικο τμήμα ακινήτου, παρά τα διηγηματικώς αναφερόμενα από αυτόν, ότι κατέχει την πλειοψηφία των μερίδων επί του επιδίκου ακινήτου και έχει το δικαίωμα να καθορίσει τον τρόπο τακτικής διαχείρισης και εκμετάλλευσης ολόκληρου του ακινήτου, εκ των οποίων και μόνο δεν δύναται να συναχθεί ότι το αντικείμενο της ένδικης διαφοράς, αφορά τα όρια της χρήσης καθενός των διαδίκων, επί του επιδίκου ακινήτου, στο ως άνω δικόγραφο σωρεύονται αγωγή αναγνωριστική της νομής, αποβολής από τη νομή, μαζί με αγωγή αποζημίωσης από αδικοπραξία και αρμοδίως φέρονται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού κατά την τακτική διαδικασία (άρθρα 9, 14, 16 περ. 13, και 29 ΚΠολΔ), οι οποίες είναι επαρκώς ορισμένες, και νόμιμες στηριζόμενες στις διατάξεις των άρθρων 974, 984, 987 και 298, 914 ΑΚ, 69, 70,176, 907 και 908 § 1 ζ ΚΠολΔ. Επομένως, εφόσον για το μέρος της που αφορά την νομή εγγράφηκε εμπρόθεσμα στα βιβλία διεκδικήσεων του Υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης (βλ. το υπ' αριθ. .../01-11-2013 πιστοποιητικό του Υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης) και καταβλήθηκε το αναλογούν δικαστικό ένσημο (βλ. το υπ' αριθ. ... και .../03-11-2015 διπλότυπα είσπραξης τύπου Β», τα υπ' αριθ…. και …/03-11-2015 γραμμάτια είσπραξης της ...Τράπεζας κατάστημα ... και τα υπ' αριθ. ... και ... γραμμάτια είσπραξης της ίδιας ως άνω Τράπεζας), πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω και κατά την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί και η δικηγορική αμοιβή (βλ. το υπ' αριθ. ... γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων). Πρέπει να σημειωθεί ότι ο ενάγων δεν υποχρεούται να προσκομίσει το προβλεπόμενο από το άρθρο 54 Α παρ. 5 Ν. 4174/2013 πιστοποιητικό ΕΝΦΙΑ, καθώς δεν είναι αυτός που βρίσκεται στη νομή του.
Από τη διάταξη του άρθρου 991 Α.Κ. που ορίζει ότι ο εναγόμενος για διατάραξη ή αποβολή δεν μπορεί να επικαλεσθεί δικαίωμα που του παρέχει εξουσία πάνω στο πράγμα, παρά μόνο αν το δικαίωμα έχει αναγνωρισθεί τελεσίδικα σε δίκη ανάμεσα σε αυτόν και τον ενάγοντα, σαφώς συνάγεται ότι ο εναγόμενος με τις αγωγές περί διαταράξεως ή αποβολής από τη νομή δεν δικαιούται να αντιτάξει κατά του ενάγοντος ενστάσεις ανατρεπτικές, που στηρίζονται σε δικαίωμα ιδίας αυτού κυριότητας ή σε άλλα εμπράγματα δικαιώματα επί του επιδίκου πράγματος ή σε προσωπικά περί αυτού δικαιώματα, δυνάμει των οποίων ο εναγόμενος θα μπορούσε να αξιώσει την παράδοση του πράγματος ή την παραχώρηση της χρήσεώς του σε αυτόν. Από τη διάταξη όμως αυτή δεν συνάγεται και ότι απαγορεύεται στον εναγόμενο να αντιτάξει τη δική του νομή επί του επιδίκου πράγματος, καθόσον ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν είναι αυτοτελής, αλλ` αποτελεί αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής, που μπορεί να αποδειχθεί ανταποδεικτικώς, οπότε οδηγεί στην απόρριψη αυτής. Περαιτέρω, κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 440 και 441 ΑΚ, το διαπλαστικό δικαίωμα της πρότασης συμψηφισμού δημιουργείται από τότε που δύο αντίθετες απαιτήσεις, οι οποίες πληρούν τις προϋποθέσεις του συμψηφισμού, θα συνυπάρξουν. Από το χρονικό αυτό σημείο, ο δικαιούχος της κάθε απαίτησης έχει δικαίωμα να αποσβέσει την απαίτηση του δανειστή του, προτείνοντας την ανταπαίτησή του σε συμψηφισμό. Η πρόταση του συμψηφισμού, η οποία γίνεται με μονομερή Δήλωση του ενός γνωστοποιητέα στον άλλο και συνιστά μονομερή ουσιαστική δικαιοπραξία, επιφέρει απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων αναδρομικά, δηλαδή από τότε που συνυπήρξαν. Οι υποκείμενες σε συμψηφισμό απαιτήσεις πρέπει να είναι ομοειδείς κατά αντικείμενο και ληξιπρόθεσμες. Ομοειδείς είναι οι απαιτήσεις των οποίων τα αντικείμενα έχουν τα ίδια γνωρίσματα, όπως οφειλή χρημάτων και από τα δύο μέρη, ανεξάρτητα από τις ενοχές από τις οποίες απορρέουν. Το ομοειδές κρίνεται κατά το χρονικό σημείο πρότασης του συμψηφισμού. Βασικό στοιχείο του συμψηφισμού είναι η ύπαρξη και η εγκυρότητα των συμψηφιζομένων απαιτήσεων. Έτσι, αν μία από τις απαιτήσεις δεν υπάρχει ή η σχετική σύμβαση από την οποία πηγάζει είναι άκυρη, ο συμψηφισμός δεν επιφέρει απόσβεση της άλλης απαίτησης. Ο νόμος δεν απαιτεί, ως όρο του συμψηφισμού, ταυτότητα του νομικού λόγου που στηρίξει τις αμοιβαίες απαιτήσεις ή συνάφεια της αιτίας τους, αλλά ούτε και επιβάλλει η ανταπαίτηση που αντιτάσσεται προς συμψηφισμό να είναι εκκαθαρισμένη (ΑΠ 435/2015, ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 294/2014, Αρμ 2014. 1306, ΑΠ 782/ 2014, ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 450/2013, ΧρΙΔ 2013.583, ΑΠ 936/2013, ΝοΒ 2014.33, ΑΠ 840/2012, ΧρΙΔ 2013.27, ΑΠ 1460/2012, ΕπισκΕμπΔ 2013.324). Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 325, 326, 327,1101-1106 ΑΚ συνάγεται ότι για δαπάνες από τις οποίες αυξήθηκε η αξία του πράγματος (επωφελείς δαπάνες)έχει δικαίωμα αποζημίωσης μόνο ο καλόπιστος νομέας για το πριν από την επίδοση της αγωγής χρονικό διάστημα, και μόνο εφόσον σώζεται η αύξηση της αξίας κατά το χρόνο της απόδοσης του πράγματος (βλ. ΑΠ 281/2010 ΧρΙΔ 2011. 184, ΑΠ 1188/2010 ΕλλΔνη 2011.1028). Ο κακής πίστης νομέας και από την επίδοση της αγωγής κάθε νομέας, έχει αξίωση αποζημίωσης μόνο για τις αναγκαίες δαπάνες ή για τις δαπάνες εξαιτίας βαρών του πράγματος μόνο κατά τις διατάξεις για τη διοίκηση αλλότριων. Για τις δαπάνες αυτές έχει δικαίωμα για επίσχεση του πράγματος (Κ. Παπαδόπουλου, Αγωγές Εμπραγμάτου Δικαίου, τ. Α`, έκδ. 1989, § 53.6, σ. 173, πρβλ. ΕφΛαρ 95/2007 Δικογραφία 2008. 65), δικαιούται, δηλαδή, να αρνηθεί την απόδοση του πράγματος μέχρι να ικανοποιηθεί για τις δαπάνες που του οφείλονται (βλ. ΑΠ 281/2010 ΧρΙΔ 2011. 184). Η ένσταση αυτή μπορεί να προταθεί κατά του ενάγοντος και από τον εναγόμενο επί αγωγής για απόδοση της νομής, και επί ασφαλιστικών μέτρων νομής (Κ. Παπαδόπουλου, ό.π., § 84.1, σ 214, Παρμ. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, ανατύπ. 1985, σ. 381, βλ. και ΜΠρΘεσ 29600/2006 Αρμ 2008. 406).Περαιτέρω, από τις διατάξεις όμως των άρθρων 1101, 1102 και 1103 επ. ΑΚ συνάγεται ότι η ένσταση επίσχεσης παρέχεται στο νομέα μόνο του πράγματος, δηλαδή εκείνον που το κατέχει με διάνοια κυρίου, όχι δε και στον απλό κάτοχο (βλ. ΕφΛαρ 416/2011 Δικογραφία 2012.109, Κ. Παπαδοπούλου, ό.π., § 114.8, σ. 274). Για το ορισμένο της ένστασης επίσχεσης που βασίζεται σε αξίωση αποζημίωσης για επωφελείς δαπάνες επί ακινήτου από τον καλόπιστο νομέα, πρέπει ο εναγόμενος-ενιστάμενος να ισχυρίζεται ότι ήταν καλόπιστος νομέας, ότι αυξήθηκε η αξία του πράγματος εξαιτίας των δαπανών στις οποίες υποβλήθηκε και ότι αυτή σώζεται, ενώ, ως προς τις δαπάνες, πρέπει να καθορίζει σαφώς και κατά τρόπο ορισμένο το ύψος της κάθε μίας χωριστά, με ειδική ονοματοδοσία του περιεχομένου και το χρόνο καταβολής τους, το είδος των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν και τη δαπάνη κάθε υλικού, καθώς επίσης και να προσδιορίζει την αξία του ακινήτου κατά το χρόνο της απόδοσης του, με και χωρίς τη βελτίωση του που επήλθε με τις δαπάνες, προκειμένου να κριθεί αν και κατά πόσο σώζεται η επελθούσα αύξηση της αξίας του (ΕφΠατρ 758/2004 ΑχΝομ 2005. 94, ΕφΑθ 4529/2003 ΕλλΔνη 2006. 866). Χρόνος απόδοσης για την εφαρμογή της ΑΚ 1103 είναι ο χρόνος άσκησης της αξίωσης των δαπανών (ΕφΛαρ 416/2011 Δικογραφία 2012. 109, ΕφΔωδ 392/2009 ΤΝΠ-Νόμος, Κ. Παπαδοπούλου, ό.π., σ. 280, Γεωργιάδη/Σταθόπουλου, ΑΚ, τ. V, έκδ. 1985, στο άρθ. 1103, σ. 607).Τέλος, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 281 ΑΚ, κατά το οποίο η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλει η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, το δικαίωμα θεωρείται ότι ασκείται καταχρηστικά, όταν η συμπεριφορά του δικαιούχου που προηγήθηκε ή η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε κατά το χρόνο που μεσολάβησε ή οι περιστάσεις που μεσολάβησαν χωρίς να εμποδίζουν κατά νόμο τη γένεση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστά μη ανεκτή την μεταγενέστερη άσκηση του, κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου, αφού η συμπεριφορά αυτή τείνει στην ανατροπή της κατάστασης που δημιουργήθηκε υπό ορισμένες ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε για πολύ χρόνο με επακόλουθο να συνεπάγεται επαχθείς συνέπειες για τον υπόχρεο. Απαιτείται δηλ. για να χαρακτηριστεί καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος να έχει δημιουργηθεί στον υπόχρεο, από την συμπεριφορά του δικαιούχου σε συνάρτηση και με εκείνη του υποχρέου και μάλιστα εύλογα, η πεποίθηση ότι ο δικαιούχος δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμα του. Απαιτείται ακόμη οι πράξεις του υποχρέου και η υπ’ αυτού δημιουργηθείσα κατάσταση που συνεπάγεται ιδιαιτέρως επαχθείς επιπτώσεις για τον υπόχρεο, να τελούν σε αιτιώδη σχέση με την προηγούμενη συμπεριφορά του δικαιούχου, αφού κατά τους κανόνες της καλής πίστης, τις συνέπειες που απορρέουν από πράξεις άσχετες προς αυτή τη συμπεριφορά δεν συγχωρείται να επικαλεσθεί ο υπόχρεος προς απόκρουση του δικαιώματος (βλ. αντί πολλών ολ.ΑΠ 7/2002, 8/2001 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2009/2009 ΕλλΔνη 525, 750, ΑΠ 823/2010 ΕλλΔνη 52.752).
Ο εναγόμενος με τις νομότυπα κατατεθειμένες έγγραφες προτάσεις του, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, αρνήθηκε αιτιολογημένα την αγωγή, ισχυριζόμενος ότι βρίσκεται δικαιωματικά στην νομή του επιδίκου ακινήτου, ως συγκύριος αυτού κατά ποσοστό 20% εξ αδιαιρέτου, δικαίωμα το οποίο άλλωστε, του αναγνωρίσθηκε με τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Ακόμα, απαντώντας στην σωρευόμενη στην αγωγή αξίωση αποζημίωσης με την οποία ο ενάγων και ήδη εκκαλών ζήτησε την αποκατάσταση της περιουσιακής του ζημίας ισχυρίσθηκε, ότι ο αντίδικος του, δυνάμει του από 13-5-2013 ιδιωτικού συμφωνητικού επαγγελματικής μίσθωσης, ποιούμενης αποκλειστική χρήση της υπόλοιπης έκτασης του όλου ακινήτου, τμήμα του οποίου αποτελεί το επίδικο, προέβη στην εκμίσθωση προς την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «...» ενός τμήματος αυτού 900 τ.μ, ενός ισόγειου βιοτεχνικού κτίσματος εμβαδού συν. εμβαδού 1200 τ.μ. παραχωρώντας στην μισθώτρια και την αποκλειστική χρήση τμήματος του όλου αγροτεμαχίου εμβαδού 500 τ.μ. στην μπροστινή, πλαϊνη αριστερή πλευρά του κτηρίου για χρονικό διάστημα έξι (6) ετών αρχής γενομένης από 13-5-2013 και λήξεως την 12-05-2019 με μίσθωμα που συμφωνήθηκε στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκ του οποίου (μισθώματος) δικαιούται ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής του στο όλο ακίνητο το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως και συνολικά καθ’ όλη την διάρκεια της μίσθωσης, το ποσό των 22.000 ευρώ (δηλαδή 400 ευρώ Χ 55 μήνες) το οποίο προέβαλλε σε συμψηφισμό. Ακόμα ισχυρίσθηκε, ότι δυνάμει του από 5-4-1995 ιδιωτικού συμφωνητικού ο ενάγων προέβη σε εκμίσθωση προς την επιχείρηση με την επωνυμία ... τμήματος του όλου ακινήτου, εμβαδού 1350 τ.μ. μετά του επ’ αυτού βιοτεχνικού- βιομηχανικού κτίσματος 1350 τ.μ, καθώς και τμήματος αυτού 400 τ.μ.,με το επ’ αυτού κτίσμα 400 τ.μ., για δεκαπέντε (15) τουλάχιστον έτη αντί του αρχικού συμφωνηθέντος μισθώματος ποσού 500.000 δραχμών και ήδη 1.467, 35 ευρώ, χωρίς ουδέποτε να του αποδώσει την αναλογία του στους πολιτικούς καρπούς του κοινού πράγματος ύψους 20% χ 1467,35 ευρώ μηνιαίως, ήτοι 293,47 ευρώ μηνιαίως και συνολικά ποσό 52.824, 60 ευρώ (293,47Χ 180μήνες) το οποίος επίσης προέβαλλε σε συμψηφισμό. Η ως άνω ένσταση, σύμφωνα με τα παραπάνω αναφερόμενα στην μείζονα σκέψη, δύναται να προβληθεί νομίμως μόνο όσον αφορά την πρώτη εκ των ως άνω απαιτήσεων που προτάθηκαν για συμψηφισμό, ήτοι της προβαλλόμενης από τον εναγόμενο ανταπαίτησης του που πηγάζει από την με ημερομηνία 3-5-2013 σύμβαση μίσθωσης που σύνηψε ο ενάγων με την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «...» και μόνο για το επικαλούμενο στην αγωγή χρονικό διάστημα, ήτοι από 3-5-2013 έως και τον Μάιο του έτους 2014, οπότε έλαβε χώρα η συζήτηση της ένδικης αγωγής ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι ως άνω αντίθετες απαιτήσεις δύναται να συναντηθούν έτσι ώστε να συντρέξουν οι προυποθέσεις του συμψηφισμού, δηλαδή για ποσό ( 13 Χ 293,47 ) 3.815,11 ευρώ, κατά δε το λοιπό προβαλλόμενο συνολικό προς συμψηφισμό ποσό, η ως άνω ένσταση κρίνεται μη νόμιμη και απορριπτέα. Περαιτέρω ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών ισχυρίζεται ότι, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη και επικαλούμενη υπ΄αριθμό. 849/1980 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, κρίθηκε ότι το υπάρχον στο επίδικο τμήμα του ακινήτου κτίσμα 1.293 τ.μ. ανηγέρθη πρίν από το έτος 1980 με δαπάνες του ιδίου και του μη διαδίκου αδελφού του ... προκειμένου να στεγάσει την έδρα της ομόρρυθμης εταιρίας που αυτοί είχαν συστήσει. Ότι για την ανέγερση αυτή δαπάνησαν από κοινού το ποσό των 900.000 δραχμών. Ότι πλέον αυτού κατέβαλλε στον αντίδικο του, το χρηματικό ποσό των 14.000.000 δραχμών η 41.085,84 ευρώ σταδιακά από το έτος 1980 έως το έτος 1988, οπότε προέβη στην αγορά ποσοστού 20 % εξ αδιαιρέτου, του εν λόγω αγροτεμαχίου προκειμένου να καλύψει οφειλές του, τόσο προς τρίτους, όσο και προς την δανείστρια αυτού Τράπεζα, από δάνειο που είχε λάβει για την ανέγερση του αρχικού κτηρίου που σήμερα εκμεταλλεύεται αποκλειστικά ο εναγόμενος, ποσό το οποίο ουδέποτε του επεστράφη. Οτι ο ενάγων οφείλει, τόσο στον ίδιο όσο και στους κληρονόμους του αποβιώσαντος αδελφού του ... από δάνειο ποσού 1.600.000 δραχμών ήτοι 4.695,52 ευρώ που έλαβε την 10-1-1983 το οποίο ουδέποτε του έχει επιστρέψει. Προβάλλει δε την ένταση επισχέσεως του κοινού πράγματος εωσότου ικανοποιηθεί για τις δαπάνες που του οφείλονται. Ο ως άνω ισχυρισμός του εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος, κρίνεται αβάσιμος και απορριπτέος, σύμφωνα με τα αναφερόμενα ανωτέρω στην μείζονα σκέψη. Και τούτο διότι, με το περιεχόμενο της παραπάνω αναφερόμενης ένστασης του, όσον αφορά την δαπάνη ποσού 900.000 δραχμών που ισχυρίζεται ότι κατέβαλλε από κοινού με τον αποβιώσαντα αδελφό του ...,για την ανέγερση του επιδίκου κτίσματος, προβάλλει προς επίσχεση δαπάνη που ανάγεται σε χρόνο κατά τον οποίο δεν είχε καταστεί συννομέας του επιδίκου ακινήτου, αλλά βρίσκονταν απλά στην κατοχή του δυνάμει ενοχικής σχέσεως. Περαιτέρω δε , οι επικαλούμενες από αυτόν δαπάνες ποσού 14.000.000 δραχμών η 41.085,84 ευρώ, τις οποίες ισχυρίζεται ότι κατέβαλε σταδιακά στον αντίδικο του κατά το χρονικό διάστημα από το έτος 1980 έως το έτος 1988,προκειμένου να προβεί σε εξόφληση δανείου που είχε λάβει για την ανέγερση κτηρίου που αυτός εκμεταλλεύεται, αλλά και ποσού 1.600.000 δραχμών ή 4.695,52 ευρώ που παρέδωσε στον αντίδικο του ως δάνειο την 10-1-1983 και το οποίο ουδέποτε επεστράφη εκ μέρους του, αυτές κατά τα εκτιθέμενα αφενός μεν ανάγονται σε χρόνο κατά τον οποίο επίσης ο ίδιος δεν είχε καταστεί συννομέας του επιδίκου ακινήτου, αφετέρου δε και σε περίπτωση που είχε καταστεί συννομέας αυτού, ουδόλως γίνεται επίκληση εκ μέρους του, ότι συνεπεία των δαπανών, στις οποίες υποβλήθηκε, αυξήθηκε η αξία του πράγματος, και ότι αυτή σώζεται, ούτε τέλος προσδιορίζει την αξία του ακινήτου κατά το χρόνο της απόδοσης του, με και χωρίς τη βελτίωση του που επήλθε. Τέλος, ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών ισχυρίζεται ότι η άσκηση του ασκούμενου με την ένδικη αγωγή δικαιώματος του ενάγοντος καθίσταται καταχρηστική, καθώς αποκλειστικό μέλημα του ενάγοντος, είναι η αποβολή από την συννομή και την συγκυριότητα του συνόλου του κοινού αντικείμενου. Ο ως άνω ισχυρισμός του δεν δύναται ,να στοιχειοθετήσει σύμφωνα με τα ανωτέρω νόμιμη ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος και πρέπει να απορριφθεί. Εφόσον δε, όπως παραπάνω αναφέρθηκε η ένδικη διαφορά, συνιστλα διαφορά σε σχέση με την νομή του επιδίκου ακινήτου, η προσβαλλόμενη από τον εναγόμενο ένσταση καταχρηστικής άσκησης τακτικής διοίκησης δεν προβάλλεται λυσιτελώς και πρέπει να απορριφθεί.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα, που εξετάστηκε με επιμέλεια του ενάγοντος στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά, από τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του υπ' αριθμόν. .../1.4.1975 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ... ή ..., που μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης, στον τόμο …, με αριθμό …, περιήλθε στον ενάγοντα, η κυριότητα του με αριθμό ... αγροτεμαχίου, εμβαδού 12.235 τετραγωνικών μέτρων, με μεταβίβαση λόγω δωρεάς από τον κύριο του, ... του …, πατέρα των διαδίκων. Το ως άνω ακίνητο, βρίσκεται στην αγροτική περιοχή ..., Δήμου ..., Νομού Θεσσαλονίκης και συνορεύει βορειοδυτικά με το υπ' αριθμό … αγροτεμάχιο, ιδιοκτησίας ..., νοτιοδυτικά με αγροτικό δρόμο, νοτιοανατολικά με το υπ' αριθμ ... αγροτεμάχιο, ιδιοκτησίας... και βορειοανατολικά με αγροτικά δρόμο, με μεταβίβαση λόγω δωρεάς από τον κύριο του, πατέρα του, ... του … . Εντός του ακινήτου αυτού, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, ανήγειρε το ίδιο έτος (1975), δύο κτίσματα και συγκεκριμένα, δυνάμει της με αριθμό .../16.7.1975 άδειας του Γραφείου Πολεοδομίας Θεσσαλονίκης, ισόγειο εργοστασιακό χώρο, εμβαδού 1.223,40 τ.μ. και, σε επαφή με αυτό, άνευ οικοδομικής άδειας, δεύτερο εργοστασιακό χώρο, ίδιων διαστάσεων και εμβαδού. Ακόμα αποδείχθηκε ότι αμέσως μετά την κτήση του ως άνω με αριθμό ... αγροτεμαχίου, ο ενάγων παραχώρησε, χωρίς αντάλλαγμα, την χρήση εδαφικού τμήματος, συν έκτασης 1.293,40 τ.μ. στην ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία ... και ... ομόρρυθμος μέλος της οποίας ήταν ο εναγόμενος αδελφός του. Το ως άνω εδαφικό τμήμα, εμβαδού 1.293,40 τ.μ. του όλου ακινήτου με αριθμό ... αγροτεμαχίου απεικονίζεται στο ενσωματωμένο στην αγωγή και συγκοινοποιούμενο στον εναγόμενο τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ... με τα περιμετρικά στοιχεία Μ-Λ-Ν-Ι-Κ-Η-Ζ-Μ. Επ’ αυτού έχει ανεγερθεί εργοστασιακός χώρος άνευ νόμιμης άδειας, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της ομόρρυθμης εταιρίας που αναφέρθηκε ανωτέρω και σήμερα χρησιμοποιείται από τον εναγόμενο, για την άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας (κατασκευή επίπλων). Το έτος 1988, με το υπ' αριθμό .../4.1.1988 προσύμφωνο της συμβολαιογράφοι Θεσσαλονίκης ... ή ..., ο ενάγων υποσχέθηκε να πωλήσει και μεταβιβάσει στον εναγόμενο, ιδανικό μερίδιο 20% επί του με αριθμό ... αγροτεμαχίου, μετά του επ' αυτού ισόγειου εργοστασίου, που κτίσθηκε με νόμιμη άδεια. Το έτος 1994, ο εναγόμενος προέβη, με αυτοσύμβαση, στην κατάρτιση του με αριθμό …/30.12.1994 οριστικού αγοραπωλητήριου συμβολαίου, που συντάχθηκε από τη συμβολαιογράφο Θεσσαλονίκης ..., σε εκτέλεση του με αριθμό .../4.1.1988 προσυμφώνου και μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του πιο πάνω Υποθηκοφυλακείου, στον τόμο …, με αριθμό …, στις 20-3-1995, με το οποίο μεταβιβάσθηκε σε αυτόν ιδανικό μερίδιο 20% επί του με αριθμό ... αγροτεμαχίου. Με τη μεταγραφή του ανωτέρω αγοραπωλητήριου συμβολαίου, ο εναγόμενος κατέστη συγκύριος του με αριθμό ... αγροτεμαχίου μετά των συστατικών του (άρθρ. 953 και 954 αρ. 1 ΑΚ), δηλαδή, των υφιστάμενα επ' αυτού κτισμάτων, κατά ιδανικό μερίδιο 20%. Βέβαια ο ενάγων καθ υποφορά με την αγωγή του ισχυρίζεται ότι για την κατάρτιση του ως άνω συμβολαίου ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, χρησιμοποίησε την από 30.12.1994 πλαστή απόδειξη, από το περιεχόμενο της οποίας αποδεικνύονταν η καταβολή προς αυτόν ποσού 2.000.000 δραχμών που αποτελούσε το τίμημα της παραπάνω πώληση, και ακολούθως ποιούμενος χρήση σχετικού όρου του ως άνω προσυμφώνου, προχώρησε στην σύνταξη του υπ αριθμό. …/ 30.12.1994 συμβολαίου αγοραπωλησίας ποσοστού 20% εξ αδιαιρέτου, που συνέταξε η συμβολαιογράφος Θεσσαλονίκης ..., σε εκτέλεση του προσυμφώνου που αναφέρθηκε με αυτοσύμβαση. Όπως αποδείχθηκε ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, καταδικάσθηκε, δυνάμει της υπ΄ αριθμό. 3587/2000 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης η οποία κατέστη αμετάκλητη, μετά από μήνυση του ενάγοντος και ήδη εφεσίβλητου για τις αξιόποινες πράξεις της χρήσης πλαστού εγγράφου και υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης, όσον αφορά την ως άνω απόδειξη, πλην όμως η ως άνω σύμβαση δεν έχει ακυρωθεί μέχρι σήμερα. Ετσι ο εναγόμενος είναι μέχρι σήμερα συγκύριος και συννομέας του ως άνω ακινήτου κατά ποσοστό 20% εξ αδιαιρέτου, το δε λοιπό εξ αδιαιρέτου ποσοστό 80% ανήκει κατά κυριότητα και συννομή στον ενάγοντα. Ακόμα αποδείχθηκε ότι, τον Μάρτιο του έτους 1995, ο ενάγων κατήγγειλε, προφορικά, τη σύμβαση χρησιδανείου και ζήτησε από τον εναγόμενο να του αποδώσει το επίδικο εδαφικό τμήμα, πλην, όμως, ο τελευταίος αρνήθηκε, αποβάλλοντας έτσι τον ενάγοντα από τη συννομή του σε αυτό. Ακολούθως, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία) και την από 05-11-2008 και υπ' αριθ. καταθ. .../2008 αγωγή του, με την οποία ζήτησε, για τους διαλαμβανόμενους σ' αυτήν λόγους, να αναγνωριστεί αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος τμήματος Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 401/2010 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (τακτική διαδικασία) με την οποία έγινε αυτή εν μέρει δεκτή και συγκεκριμένα αναγνωρίστηκε συγκύριος, κατά ποσοστό 80%, εξ αδιαιρέτου, του ανωτέρω περιγραφόμενου εδαφικού τμήματος, και παράλληλα υποχρεώθηκε να του αποδώσει τη νομή του εν λόγω εδαφικού τμήματος κατά ιδανικό μερίδιο 80%. Κατά της ανωτέρω αποφάσεως ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, άσκησε ενώπιον του Εφετείου Θεσσαλονίκης την από 19-02-2010 και με αύξ. αριθ. καταθ. …/2010 και αριθμ. βιβλίου εισερχομένων …/2010 έφεση, για την οποία εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 697/2012 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Β’), η οποία απέρριψε την ασκηθείσα έφεση του, και κατέστη αμετάκλητη, καθόσον η προθεσμία για άσκηση επ΄ αυτής αναιρέσεως παρήλθε άπρακτη. Ακολούθως, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, επέδωσε στις 21-01-2013 στον εναγόμενο και ήδη εκκαλούντα πιστό φωτοαντίγραφο του με αριθμό …/16-01-2013 πρώτου εκτελεστού απογράφου της με αριθμό 401/2010 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, συνταχθείσης της υπ' αριθ. .../21-01-2013 έκθεσης επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..., με την οποία επιτάσσονταν να του αποδώσει μέσα σε τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από την επίδοση της την νομή του ανωτέρω εδαφικού τμήματος εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επ' αυτού κτίσματος εμβαδού 1223,40 τμ, κατά ιδανικό μερίδιο 80%, καθώς και συνολικό ποσό 860 ευρώ, για τα επιδικασθέντα δικαστικά έξοδα ποσού 650 ευρώ και λοιπά έξοδα έκδοσης απογράφου, λήψης αντιγράφου, επίδοσης, νομικής συμβουλής και σύνταξης επιταγής. Εφόσον δε παρήλθε άπρακτη η άνω προθεσμία, προέβη νόμιμα την 29-01-2013 σε πλασματική αποβολή του αντίδικου, καθώς και κάθε άλλου τρίτου που έλκει τα δικαιώματα του από εκείνον ή κατείχε επ' ονόματι του από τη νομή του ανωτέρω περιγραφόμενου εδαφικού τμήματος, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος και συγκεκριμένα από ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου αυτού και εγκαταστάθηκε πλασματικά αυτός, ως επισπεύδων την εκτέλεση, συνταχθείσης της υπ' αριθ. .../29-01-2013 Έκθεσης Πλασματικής Αποβολής και Εγκατάστασης σε Ακίνητο του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης .... Κατά τον τρόπο αυτό ο ενάγων απέκτησε κατά πρωτότυπο τρόπο την νομή του επιδίκου ακινήτου, κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου. Ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών όμως, εξακολούθησε να βρίσκεται στην νομή ολοκλήρου του επιδίκου τμήματος του αγροτεμαχίου με τον εργοστασιακό χώρο καυχώμενος μάλιστα ότι αυτός εξακολουθεί να είναι μοναδικός κύριος, νομέας και κάτοχος του ως άνω τμήματος ακινήτου, και όχι συγκύριος και συννομέας αυτού κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου. Ετσι, την 05-03-2013 ο εναγόμενος επέδωσε στον ενάγοντα την από 19-02-2013 Εξώδικη Δήλωση-Πρόσκληση - Προειδοποίηση του, για την οποία συνετάγη και η υπ' αριθμ. .../05-03-2013 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..., με το περιεχόμενο τον καλούσε μέσα σε τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από την επίδοση να του αποδώσει ο ίδιος, καθώς και κάθε τρίτος που έλκει από εκείνον τα δικαιώματα του, το ως άνω επίκοινο εδαφικό τμήμα, εμβαδού 1293,40 τμ, μετά του επί αυτού κτίσματος, κενού, απομακρύνοντας συγχρόνως τον κινητό εξοπλισμό και τα λοιπά αντικείμενα που βρίσκονται σ' αυτό. Συγχρόνως, τον προειδοποιούσε ότι σε περίπτωση που δεν συμμορφωθεί και δεν του παραδώσει το ακίνητο, θα θεωρήσει ότι αντιποιείται τη νομή του επ' αυτού, αποβάλλοντας τον από αυτήν, οπότε θα στραφεί εναντίον του δικαστικά προκειμένου να αποβληθεί απ' αυτό και κάθε τρίτος που έλκει από αυτόν τα δικαιώματα του και να του αποδοθεί η νομή και κατοχή του σ' αυτό, ενώ συγχρόνως θα του οφείλει αποζημίωση χρήσης για το χρονικό διάστημα που θα συνεχίσει παράνομα να χρησιμοποιεί το ακίνητο με το κτίσμα του. Ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, εξακολουθεί να αρνείται την απόδοση στον ενάγοντα του ως άνω ακινήτου κατά το αναλογούν στην συννομή του ποσοστό των 80% εξ αδιαιρέτου και εξακολουθεί να παραμένει μέχρι σήμερα στην κατοχή του, κάνοντας αποκλειστική χρήση του, χρησιμοποιώντας το επ’ αυτού κτίσμα και τον αύλειο χώρο για τις ανάγκες της εμπορίας του, αποβάλλοντας κατά τον τρόπο αυτό τον ενάγοντα από τη συννομή επιδίκου τμήματος ακινήτου. Συνεχίζει μάλιστα να καυχάται ότι αυτός είναι ο μοναδικός δικαιούχος στην νομή του, του επιδίκου τμήματος του όλου ακινήτου, του οποίου είναι συγκύριος. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι από την παράνομη και αυθαίρετη χρήση εκ μέρους του εναγομένου του επίδικου τμήματος ακινήτου των 1293,40 τ.μ. ο ενάγων και ήδη εκκαλών υπέστη ζημία. Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι, η μισθωτική αξία του επιδίκου τμήματος ακινήτου, η συννομή του οποίου κατά ποσοστό 80 % ανήκει στον ενάγοντα, ανέρχεται τουλάχιστον στο ποσό των 2.000 ευρώ ανά μήνα,( βλ. ειδικότερα το από 13-5-2013 ιδιωτικό συμφωνητικό δυνάμει του οποίου ο ενάγων και ήδη εκκαλών προέβη κατά τον ίδιο χρόνο στην μίσθωση ετέρου τμήματος του όλου ακινήτου του ιδίου περίπου εμβαδού και καταστάσεως) η δε συνολική ζημία την οποία υπέστη ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, συννομέας αυτού κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου, από την παράνομη και αυθαίρετη εκ μέρους του εναγομένου χρήση, για το αιτούμενο στην αγωγή χρονικό διάστημα, ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 24.000 ευρώ ( 2.000Χ15 μήνες Χ 80%) το οποίο και πρέπει να του επιδικασθεί. Βέβαια ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών, συννομέας και κάτοχος του επιδίκου τμήματος του ακινήτου κατά ποσοστό 20% το οποίο αποτελεί τμήμα του ακινήτου μεγαλύτερης έκτασης 12.235 τ.μ. που ανήκει στους διαδίκους κατά τα ίδια ως άνω ποσοστά εξ αδιαιρέτου, ισχυρίζεται ότι ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος συγκύριος του ως άνω ακινήτου κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου δυνάμει του από 13-5-2013 ιδιωτικού συμφωνητικού επαγγελματικής μίσθωσης, ποιούμενης αποκλειστική χρήση της υπόλοιπης έκτασης του όλου ακινήτου, τμήμα του οποίου αποτελεί το επίδικο, προέβη χωρίς την σύμφωνη γνώμη του, στην εκμίσθωση προς την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία « ...» ενός τμήματος 900 τ.μ, ενός ισόγειου βιοτεχνικού κτίσματος εμβαδού συν. εμβαδού 1200 τ.μ. παραχωρώντας και την αποκλειστική χρήση τμήματος του όλου αγροτεμαχίου εμβαδού 500 τ.μ. στην μπροστινή, πλαϊνη αριστερή πλευρά του κτηρίου για χρονικό διάστημα έξι (6) ετών αρχής γενομένης από 13-5-2013 και λήξεως την 12-05-2019 με μίσθωμα που συμφωνήθηκε στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ, εκ του οποίου μισθώματος δικαιούται (ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής του στο όλο ακίνητο) το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως και συνολικά για το επικαλούμενο στην αγωγή χρονικό διάστημα των 13 μηνών, το συνολικό ποσό των 5.200 ευρώ το οποίο και προβάλλει νόμιμα σε συμψηφισμό (δηλαδή 400 ευρώ Χ 13 μήνες). Ο ως άνω ισχυρισμός του, αποδεικνύεται βάσιμος κατ ουσία και πρέπει να γίνει δεκτός και να συμψηφισθεί η ως άνω ανταπαίτηση του ενάγοντος εκ της δικαιούμενης από τον ενάγοντα απαιτήσεως των 24.000 ευρώ. Κατόπιν των ανωτέρω πρέπει α) να γίνει δεκτή η σωρευόμενη στο ως άνω δικόγραφο αγωγή αποβολής του ενάγοντος ως άνω βάσιμη κατ ουσία και να αναγνωρισθεί αυτός νομέας κατά ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου του αναφερόμενου στην αγωγή επιδίκου ακινήτου κατά τα αναφερόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος καθώς και κάθε τρίτος, αλλά και κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που έλκει δικαιώματα από αυτόν ή το κατέχει για λογαριασμό του σε απόδοση της νομής και κατοχής του επίδικου εδαφικού τμήματος και του ισόγειου εργοστασιακού χώρου , β) να γίνει δεκτή ως εν μέρει βάσιμη κατ ουσία η σωρευόμενη στο δικόγραφο αγωγή αποζημίωσης και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλλει το συνολικό ποσό των 24.000 ευρώ με τον νόμιμο τόκο από την επίδοσης της ένδικης αγωγής, μετά δε από συμψηφισμό μέρους του ως άνω ποσού με ανταπαίτηση του εναγομένου ύψους 5.200 ευρώ, να υποχρεωθεί ο τελευταίος να καταβάλλει στον ενάγοντα στο συνολικό ποσό των δέκα οκτώ χιλιάδων οκτακοσίων (18.800) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση αυτού. Τα δικαστικά έξοδα της από 9.12.2016( αριθμ κατ …/10-02-2016)έφεσης, για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ τους, ανάλογα με την έκταση της νίκης και ήττας αυτών και να καταδικαστεί ο εκκαλών εναγόμενος να καταβάλει μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος –εφεσίβλητου , όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 178 παρ.1, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει, εφόσον η έφεση έγινε δεκτή να επιστραφεί στην εκκαλούσα το νόμιμο παράβολο συνολικού ποσού 200 ευρώ που κατατέθηκε κατά την άσκησή της κατ` άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ (όπως η διάταξη αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, με έναρξη ισχύος την 2-4-2012.)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ ουσία την από 9.12.2016( αριθμ κατ …/10-2-2016 ) έφεση κατά της υπ αριθμό. 15879/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη απόφαση
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ κατ ουσία.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή .
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι ο ενάγων είναι νομέας σε ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου, σε εδαφικό τμήμα συνολικού εμβαδού 1.293,40 τ.μ., μετά του επ' αυτού κτίσματος, του υπ' αριθμ. ... αγροτεμαχίου κείμενου στην αγροτική περιοχή ... Θεσσαλονίκης, της περιφέρειας του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης και του Δήμου Θεσσαλονίκης, της πρώην κοινότητας ..., πρώην Δήμου ... και ήδη Δήμου ..., εμβαδού (ολόκληρου του αγροτεμαχίου) σύμφωνα με τον τίτλο κτήσεως 12.235 τ.μ., το οποίο συνορεύει ( ολόκληρο το αγροτεμάχιο) βορειοδυτικά με το υπ' αριθμ. … τεμάχιο αγρού ιδιοκτησίας ... επί πλευράς γραμμικών μέτρων 234,51 Νοτιοδυτικά με αγροτικό δρόμο πλάτους τεσσάρων γραμμικών μέτρων επί προσόψεως 52 γραμμικών μέτρων νοτιοανατολικά με υπ΄αριθμό. ... τεμάχιο αγρού ιδιοκτησίας ... επι πλευράς μέτρων γραμμικών 236,10 και βορειοανατολικά με αγροτικό δρόμο επί προσόψεως μέτρων γραμμικών 52 και ειδικότερα επί τμήματος εμβαδού 1.293,40 μετά του επ΄ αυτού κτίσματος, όπως αυτό φαίνεται ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Μ-Λ-Ν-Ι-Κ-Η-Ζ-Μ στο από 14-06-1979 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ..., από το οποίο το μεν τμήμα εμβαδού 1.223,40 τ.μ. το οποίο εμφαίνεται ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Ζ-Ι-Κ-Η-Ζ είναι ισόγειος εργοστασιακός χώρος ,το δε τμήμα εμβαδού 70 τ.μ. ανάμεσα στα αλφαβητικά στοιχεία Ζ-Ν-Μ-Ζ είναι αύλειος χώρος διαστάσεων 7 Χ10 μ.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των δέκα οκτώ χιλιάδων οκτακοσίων ευρώ (18.800) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του νόμιμου παραβόλου ποσού διακοσίων (200) ευρώ, στον εκκαλούντα.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εναγόμενο σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε πεντακόσια ( 500) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε, και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση του στη Θεσσαλονίκη, στις 12 Ιουνίου 2018, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, με παρούσα τη Γραμματέα.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου