Α.Π. 1280/2020 (Ζ΄ τμήμα ποινικό)
ΑΙΤΗΣΗ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗΣ ΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ. ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΕΠΙΕΙΚΕΣΤΕΡΟΥ ΝΟΜΟΥ - Κατά τις διατάξεις των άρθρων 370 και 514 του ΚΠοινΔ, τα ποινικά δικαστήρια δεν μπορούν να επανεξετάσουν την οριστική τους απόφαση, όπως είναι και αυτή με την οποία απορρίπτεται ..
ένδικο μέσο, ενώ κατά της αποφάσεως του Αρείου Πάγου με την οποία απορρίπτεται αίτηση αναιρέσεως δεν επιτρέπεται ένδικο μέσο ούτε δεύτερη αίτηση αναιρέσεως αλλά, στην περίπτωση κατά την οποία ο Άρειος Πάγος παρέλειψε, από παραδρομή, να ερευνήσει προταθέντα παραδεκτώς αναιρετικό λόγο, μπορεί, ενόψει της αυτοτέλειας κάθε λόγου αναιρέσεως, που σωρευτικώς διατυπώνεται με τους λοιπούς λόγους στο ίδιο δικόγραφο αναιρέσεως ή στο δικόγραφο των προσθέτων λόγων, να επανέλθει και να τον εξετάσει, χωρίς αυτό να αντιτίθεται στις παραπάνω διατάξεις,Δεν ισχύει όμως το ίδιο σε περίπτωση κατά την οποία ο Άρειος Πάγος, εκ παραδρομής, παρέλειψε να εξετάσει λόγο αναιρέσεως αυτεπαγγέλτως κατ' άρθρο 511 ΚΠοινΔ ερευνώμενο, ο οποίος δεν προτάθηκε, ανεξάρτητα από το αν ο αναιρεσείων με υποβληθέν κατά τη συζήτηση της αίτησης αναιρέσεως υπόμνημά του επεσήμανε την ύπαρξη τέτοιου λόγου και ζήτησε την αυτεπάγγελτη έρευνά του. Ωστόσο, σε περίπτωση κατά την οποία ο Άρειος Πάγος παρέλειψε να εφαρμόσει αυτεπαγγέλτως, όπως επιβάλλεται από τα άρθρα 511 και 514 ΚΠοινΔ, νεότερο επιεικέστερο για τον καταδικασθέντα αναιρεσείοντα νόμο, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ μετά την άσκηση αιτήσεως αναιρέσεως κατά της καταδικαστικής αποφάσεως και μετά τη συζήτησή της, αλλά πριν από τη δημοσίευση της αποφάσεως του Ακυρωτικού Δικαστηρίου επί του ως άνω ενδίκου μέσου και ανεξάρτητα από το εάν είχε περιέλθει ή όχι σε γνώση των δικαστών, που δίκασαν επί της αιτήσεως αναιρέσεως, ο νεότερος αυτός ευμενέστερος για τον κατηγορούμενο νόμος, επιτρέπεται, κατόπιν μεταγενέστερης αιτήσεως του αναιρεσείοντος κατηγορουμένου, επανεξέταση της υποθέσεως προκειμένου να τύχει εφαρμογής ο νεότερος ως άνω νόμος. (ά. 64 Ν. 4689/2020)
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Αρτεμίσια Παναγιώτου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Διονυσία Μπιτζούνη, Μιλτιάδη Χατζηγεωργίου - Εισηγητή, Κωνσταντίνα Μαυρικοπούλου και Γεώργιο Κόκκορη, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Οκτωβρίου 2020, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Λάμπρου Σοφουλάκη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευθυμίας Καλογεροπούλου, για να δικάσει την αίτηση του αιτούντος - αναιρεσείοντος, ...., που παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, ..., για επανεξέταση των λόγων αναιρέσεως της από 7-1-2020 και με αριθμό 3/2020 αίτησης για αναίρεση της 1645/2019 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημ/των) Θεσσαλονίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η 785/2020 απόφαση του Ζ'Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, η οποία απέρριψε αυτήν.
Ήδη ο αιτών-αναιρεσείων, ζητεί την επανεξέταση των λόγων αναιρέσεως της από 7 Ιανουάριου 2020 αίτησης για αναίρεση της 1645/2019 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου (Πλημ/των) Θεσ/κης, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 23 Ιουλίου 2020 αίτηση επανεξέτασης λόγων αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 801/2020.
Αφού ακούσε
Τον Αντεισαγγελέα που πρότεινε να γίνει δεκτή η αίτηση, να παραγραφεί η ποινή φυλάκισης των 3 μηνών που του επιβλήθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση κατ’εφαρμογή της ευμενέστερης διάταξης, να διαβιβαστεί η δικογραφία στον αρμόδιο Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης και τον πληρεξούσιο του αιτούντος που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
I. Η υπό κρίση από 23-7-2020 αίτηση (ασκηθείσα αυθημερόν) του ...., ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, κατά το άρθρο 523 ΚΠοινΔ, όπως αυτό συμπληρώθηκε με το άρθρο 7 § 53 του Ν.4637/2019 (ΦΕΚ A 180), ήτοι εντός μηνός από την καθαρογραφή της αποφάσεως 785/2020 του Δικαστηρίου τούτου, περιέχει δε ως λόγο επανεξέτασης της από 7-1-2020 αιτήσεώς του για αναίρεση της 1645/2019 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημ/των) Θεσσαλονίκης το ότι το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου, που με την προαναφερόμενη απόφασή του απέρριψε την ως άνω αίτησή του, από παραδρομή δεν εφάρμοσε την επιεικέστερη γι’ αυτόν διάταξη του άρθρου 64 του Ν.4689/2020.
II. Κατά τις διατάξεις των άρθρων 370 και 514 του ΚΠοινΔ, τα ποινικά δικαστήρια δεν μπορούν να επανεξετάσουν την οριστική τους απόφαση, όπως είναι και αυτή με την οποία απορρίπτεται ένδικο μέσο, ενώ κατά της αποφάσεως του Αρείου Πάγου με την οποία απορρίπτεται αίτηση αναιρέσεως δεν επιτρέπεται ένδικο μέσο ούτε δεύτερη αίτηση αναιρέσεως αλλά, στην περίπτωση κατά την οποία ο Άρειος Πάγος παρέλειψε, από παραδρομή, να ερευνήσει προταθέντα παραδεκτώς αναιρετικό λόγο, μπορεί, ενόψει της αυτοτέλειας κάθε λόγου αναιρέσεως, που σωρευτικώς διατυπώνεται με τους λοιπούς λόγους στο ίδιο δικόγραφο αναιρέσεως ή στο δικόγραφο των προσθέτων λόγων, να επανέλθει και να τον εξετάσει, χωρίς αυτό να αντιτίθεται στις παραπάνω διατάξεις, διότι επί του μη εξετασθέντος λόγου αναιρέσεως δεν υπάρχει απόφαση. Δεν ισχύει όμως το ίδιο σε περίπτωση κατά την οποία ο Άρειος Πάγος, εκ παραδρομής, παρέλειψε να εξετάσει λόγο αναιρέσεως αυτεπαγγέλτως κατ' άρθρο 511 ΚΠοινΔ ερευνώμενο, ο οποίος δεν προτάθηκε, ανεξάρτητα από το αν ο αναιρεσείων με υποβληθέν κατά τη συζήτηση της αίτησης αναιρέσεως υπόμνημά του επεσήμανε την ύπαρξη τέτοιου λόγου και ζήτησε την αυτεπάγγελτη έρευνά του. Ωστόσο, σε περίπτωση κατά την οποία ο Άρειος Πάγος παρέλειψε να εφαρμόσει αυτεπαγγέλτως, όπως επιβάλλεται από τα άρθρα 511 και 514 ΚΠοινΔ, νεότερο επιεικέστερο για τον καταδικασθέντα αναιρεσείοντα νόμο, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ μετά την άσκηση αιτήσεως αναιρέσεως κατά της καταδικαστικής αποφάσεως και μετά τη συζήτησή της, αλλά πριν από τη δημοσίευση της αποφάσεως του Ακυρωτικού Δικαστηρίου επί του ως άνω ενδίκου μέσου και ανεξάρτητα από το εάν είχε περιέλθει ή όχι σε γνώση των δικαστών, που δίκασαν επί της αιτήσεως αναιρέσεως, ο νεότερος αυτός ευμενέστερος για τον κατηγορούμενο νόμος, επιτρέπεται, κατόπιν μεταγενέστερης αιτήσεως του αναιρεσείοντος κατηγορουμένου, επανεξέταση της υποθέσεως προκειμένου να τύχει εφαρμογής ο νεότερος ως άνω νόμος (ΑΠ 917/2012).
Ειδικότερα, με τη διάταξη του άρθρου 2 § 1 του ΠΚ, που ορίζει ότι αν από την τέλεση της πράξης έως την αμετάκλητη εκδίκασή της ίσχυσαν περισσότερες διατάξεις νόμων, εφαρμόζεται αυτή που στη συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί στην ευμενέστερη μεταχείριση του κατηγορουμένου, καθιερώνεται η αρχή της αναδρομικότητας του επιεικέστερου κάθε φορά νόμου που ίσχυσε από την τέλεση της πράξεως μέχρι το χρόνο της αμετάκλητης εκδίκασης της υποθέσεως, ενώ είναι πρόδηλο ότι ευμενέστερος για τον κατηγορούμενο είναι και ο νόμος που θεσπίζει παραγραφή της ποινής, πρόκειται δε για διάταξη ουσιαστικού δικαίου (ΑΠ 778/2019). Τέτοιος νόμος είναι και ο Ν.4689/2020 (ΦΕΚ Α' 103/27-5- 2020), με το άρθρο 64 §§ 1, 2 και 3 του οποίου, με τίτλο "Παραγραφή και μη εκτέλεση ποινών υπό όρο" ορίζονται τα εξής: «1. Κύριες ποινές: α) φυλάκισης, διάρκειας μέχρι έξι (6) μηνών ή β) χρηματικές ποινές ή γ) ποινές παροχής κοινωφελούς εργασίας, που έχουν επιβληθεί με αποφάσεις, οι οποίες έχουν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος, εφόσον οι αποφάσεις δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και οι ποινές αυτές δεν έχουν εκτιθεί με οποιονδήποτε τρόπο μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος, παραγράφονται και δεν εκτελούνται, υπό τον όρο ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει μέσα σε δύο (2) έτη από τη δημοσίευση του παρόντος νέα αξιόποινη πράξη από δόλο, για την οποία θα καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι (6) μηνών. Σε περίπτωση νέας καταδίκης, ο καταδικασθείς εκτίει αθροιστικά, μετά την έκτιση της νέας ποινής και τη μη εκτιθείσα και δεν υπολογίζεται στον χρόνο παραγραφής της μη εκτιθείσας ποινής, ο διανυθείς χρόνος από τη δημοσίευση του νόμου αυτού μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για τη νέα πράξη. Το πρώτο εδάφιο δεν εφαρμόζεται για χρηματικές ποινές που έχουν επιβληθεί σωρευτικά με ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι (6) μηνών. 2. Οι μη εκτελεσθείσες κατά την παρ. 1 αποφάσεις τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα. Η παραγραφή των ποινών δεν κωλύει την επιβολή των προβλεπόμενων από το νόμο διοικητικών κυρώσεων στις υποθέσεις αυτές. 3. Εξαιρούνται των ως άνω ρυθμίσεων αποφάσεις που αφορούν παραβάσεις των άρθρων 82Α, 235, 236, 237, 242, 259, 285, 358 και 390 του Π.Κ., καθώς και των νόμων 927/1979 (Α 139), 3304/2005 (Α 16), του άρθρου 11 του ν. 4443/2016 (Α 232) και της παρ. 6 του άρθρου πρώτου της από 25.02.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α 42), όπως κυρώθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4682/2020 (Α 76)».
III. Στην προκειμένη περίπτωση από τα παραδεκτώς επισκοπούμενα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει ότι ο αιτών την επανεξέταση της προαναφερθείσης αναιρέσεώς του καταδικάστηκε με την υπ’ αρ. 1645/18-6-2019 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλάκισης τριών (3) μηνών, που έχει ανασταλεί επί τριετία, για παράβαση του άρθρου 66 § 1 του Ν. 2121/1993, όπως ισχύει (ήτοι για απλή συνέργεια σε κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας). Στις 7-1-2020 αυτός άσκησε νομότυπα και εμπρόθεσμα αίτηση για αναίρεση αυτής της αποφάσεως που περιείχε παραδεκτούς αναιρετικούς λόγους, η οποία συζητήθηκε στις 4-3-2020 ενώπιον του Ζ' Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου και απορρίφθηκε καθ’ ολοκληρίαν ως αβάσιμη με την υπ’ αρ. 785/2020 απόφαση, που δημοσιεύθηκε στις 28-5-2020.
Εν τω μεταξύ μία ημέρα πριν από τη δημοσίευση της απορριπτικής αποφάσεως, δηλ. στις 27-5-2020, δημοσιεύθηκε και τέθηκε σε ισχύ ο Ν. 4689/2020 (ΦΕΚ Α 103/27-5-2020). Με βάση τις προαναφερθείσες διατάξεις των άρθρων 64 του νόμου αυτού "περί παραγραφής και μη εκτέλεσης ποινών υπό όρο" και 2 § 1 του ΠΚ, έπεται ότι η υπόθεση καταλαμβανόταν από τον ευμενέστερο για τον κατηγορούμενο Ν. 4689/2020, που θεσπίζει παραγραφή των ποινών, καθόσον α) η καταγνωσθείσα ποινή φυλάκισης (3 μηνών) ήταν ελάσσων των έξι μηνών και είχε επιβληθεί με απόφαση, η οποία είχε εκδοθεί στις 18-6-2019, ήτοι πριν από τη δημοσίευση του ως άνω νόμου, β) δεν υπάγονταν στις εξαιρέσεις ποινών εκείνων των εγκλημάτων που αναγράφονται στην παρ. 3 του προαναφερθέντος άρθρου 64, γ) η καταδικαστική απόφαση δεν είχε καταστεί ακόμη αμετάκλητη, αφού εκκρεμούσε η έκδοση αποφάσεως επί της από 7-1-2020 παραδεκτής αιτήσεως αναιρέσεως και δ) μέχρι τη δημοσίευση του εν λόγω νόμου δεν είχε εκτιθεί με οποιονδήποτε τρόπο η επιβληθείσα ποινή, διότι είχε ανασταλεί η εκτέλεσή της επί μία τριετία. Έπρεπε λοιπόν να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να αποφανθεί ο Άρειος Πάγος ότι έχει παραγραφεί η ποινή φυλάκισης των τριών (3) μηνών, που είχε επιβληθεί στον αιτούντα με την άνω καταδικαστική απόφαση με τον προβλεπόμενο στο άρθρο 64 του ν.4689/2020 όρο.
Πρέπει λοιπόν να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση ως βάσιμη κατ’ ουσίαν και, αφού ανακληθεί η προαναφερθείσα 785/2020 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη με την ως άνω αίτηση αναιρέσεως καταδικαστική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Θεσσαλονίκης και να αποφανθεί το Δικαστήριο περί της παραγραφής της καταγνωσθείσης στον αιτούντα με αυτήν την απόφαση ποινής φυλακίσε ως των τριών μηνών με τον προβλεπόμενο στο άρθρο 64 του ν. 4689/2020 όρο.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δέχεται την από 23-7-2020 αίτηση του .... για επανεξέταση της από 7-1- 2020 και με αρ. 3/20 αιτήσεώς του για αναίρεση της υπ’ αρ. 1645/18-6-2019 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 785/2020 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου.
Ανακαλεί την ως άνω απόφαση του Δικαστηρίου τούτου.
Αναιρεί την υπ’ αρ. 1645/2019 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης .
Αποφαίνεται ότι η επιβληθείσα στον αιτούντα με την ως άνω απόφαση ποινή φυλάκισης των τριών (3) μηνών για την πράξη της παραβάσεως του άρθρου 66 του Ν. 2121/1993 έχει παραγραφεί και δεν θα εκτελεσθεί, υπό τον όρο ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει μέσα σε δύο (2) έτη από τη δημοσίευση του Ν.4689/2020 νέα αξιόποινη πράξη από δόλο, για την οποία θα καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι (6) μηνών.
Διατάσσει τη διαβίβαση στον αρμόδιο Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης της δικογραφίας επί της οποίας εκδόθηκε η αναιρεθείσα απόφαση προς ενημέρωση του ποινικού μητρώου του καταδικασθέντος ως προς το άνω πλημμέλημα.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Νοεμβρίου 2020.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 18 Νοεμβρίου 2020.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου